Παντελής Μπουκάλας
Στην εξατομικευμένη εκδοχή του το ερώτημα είναι: «Στα πόσα πάρτι καίγεται ο Μπόρις Τζόνσον;». Στη χωροχρονικά αναβαθμισμένη μορφή του, που του δίνει οικουμενική επιφάνεια και διαχρονική ισχύ, το ερώτημα αποκτά την πραγματική του σημασία:
«Στα πόσα ψέματα καίγεται ένας πολιτικός... ηγέτης;» Δεν βασανιζόμαστε βέβαια πρώτοι εμείς από αυτή την απορία, που ίσως είναι συνομήλικη της δημοκρατίας. Οι δημαγωγοί της αρχαίας Αθήνας δεν ενοχλούσαν αποκλειστικά τον Αριστοφάνη και τους άλλους κωμωδιογράφους, που ο χρόνος δεν σεβάστηκε την αξιοσύνη τους και μας κληροδότησε μόνο θραύσματα των έργων τους.
Με τον Τζόνσον πάντως ακόμα και ο Αριστοφάνης θα δυσκολευόταν, γιατί η δράση του ανδρός θα ακύρωνε τη φαντασία του καλλιτέχνη. Θα την αποκάλυπτε συμβατική. Πώς γελοιογραφείς άραγε το ήδη φαιδρό; Πώς εξευτελίζεις με την ποίηση και την υποκριτική τέχνη των ηθοποιών σου έναν άνθρωπο που αναρριχήθηκε στην εξουσία ποντάροντας ακριβώς στον αυτοεξευτελισμό του και στην παχυδερμική υποκρισία του;
Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας έχει συλληφθεί ψευδόμενος άπειρες φορές, ήδη από τις πρώτες δημοσιογραφικές «επιτυχίες» του. Κι όμως, αντί να καεί από τα ψεύδη του, κατάφερε να τα μετατρέψει σε προίκα του. Να τα ενσωματώσει στη φιγούρα του. Γιατί φιγούρα ήταν εξαρχής. Οχι πρόσωπο ή προσωπικότητα, με βάθος και βαρύτητα. Κι ας ήθελε πολύ να συναριθμείται στους λογίους, ώστε να ξεχωρίζει από τον άξεστο Ντόναλντ Τραμπ, με τον οποίο όμως σπούδασαν στην ίδια σχολή.
Τη μεγάλη του κυνισμού σχολή. Η αρχική ανέμελη και ανεύθυνη στάση και των δύο απέναντι στο πρόβλημα «Κόβιντ», που τη μιμήθηκαν «δημοκράτες» του τύπου Μπολσονάρο και Λουκασένκο, ήταν απόρροια του κυνισμού και του ετσιθελισμού τους: «Μα όχι, δεν είναι σοβαρά τα πράγματα με τον ιό». Και πέθαιναν κατά μυριάδες οι Βρετανοί, οι Αμερικανοί, οι Βραζιλιάνοι.
Οταν επιτέλους ανένηψε ο Τζόνσον, ο εφιαλτικά ανήμπορος να δει έξω απ’ τον ορίζοντα της ηγεμονικής μετριότητάς του, οι νεκροί είχαν ξεπεράσει τις 200.000. Η μέθοδός του, η «ανοσία της αγέλης», είχε το βαρύ κόστος της. Αλλοι το πλήρωσαν. Οχι αυτός. Αυτός κινδυνεύει να χάσει τον θώκο για τα πάρτι που συνεχίζονταν επί καραντίνας στην πρωθυπουργική κατοικία.
Περιπτώσεις όπως του Τζόνσον επιβεβαιώνουν ότι αν είναι να σωθεί η πολιτική ως αξιόπιστη τέχνη διαχείρισης των κοινών, θα σωθεί από τους πολίτες, αν σκληρύνουν τα κριτήριά τους. Οχι από τους πολιτικάντες...
Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου