Ας μπει ένα stop...

Φοράω τη μάσκα. Διπλή τη φοράω, μην φάω κάνα πρόστιμο, και μπαίνω στ’ αμάξι. Πάω εφορία. Για υπόθεση ρουτίνας πάω, μα χάνω μια ολόκληρη ώρα απ’ τον χρόνο μου. Δεν είναι μόνο η αναμονή... στην ουρά, είναι και ο αντι-Covid έλεγχος στην είσοδο.

Ο αρμόδιος ελεγκτής με σημαδεύει στο μέτωπο με το ψηφιακό ματζαφλάρι του. Πυροβολεί, αλλά τίποτε, αστοχεί: «Έχετε υποθερμία, κύριε» μου λέει και... μου ανεβάζει τον πυρετό. «Ξαναδοκίμασε» του λέω και «εντάξει»!.. Τη δεύτερη φορά με βρίσκει... ζωντανό και με σκανάρει. Το κινητό μου, δηλαδή -μήπως είναι πλαστό το πιστοποιητικό τριών δόσεων που του δείχνω. «Περάστε, κύριε, όλα κομπλέ» μου λέει στο τέλος, και μπαίνω...

Σε κάνα μισάωρο βγαίνω και μπαίνω στο αμάξι. Βάζω μπρος, αλλά τίποτα. Δεν παίρνει, έμεινα από μπαταρία!.. Τι κάνω τώρα; Το κινητό βγάζω τώρα. Καλώ οδική βοήθεια και ιδρώνω. Από αγωνία ιδρώνω, καθώς σκέφτομαι τον χρόνο που θα χάσω περιμένοντας στη μέση του δρόμου. Με τα αυτοκίνητα γύρω μου να κορνάρουν δαιμονισμένα. Ακολούθως βγάζω τη μάσκα και κατεβάζω... ρολά. Και ροκανίζω ήσυχα τον χρόνο της αναμονής παίζοντας block breaker στο κινητό...

Οι  Έλληνες είμαστε ιδανικοί καταστροφείς του χρόνου. Πιστοί στην... κληρονομιά που μας άφησαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Με τη διαφορά ότι εκείνοι κατέστρεφαν χρόνο μεταβάλλοντάς τον σε σκέψη, γνώση, εφαρμοσμένη σοφία, ενώ εμείς καταστρέφουμε τον χρόνο μας μεταβάλλοντάς τον σε... έπεα πτερόεντα.

Για να λέμε την αλήθεια, καλά κάνουμε. Και καλά να μην κάνουμε, από τη στιγμή που ως εργαζόμενοι πληρώνουμε τον «χρονοφόρο» μας στο επιλεγόμενο... παραγωγικό σύστημα, τον χρόνο που μας περισσεύει, τον ελεύθερο χρόνο μας, δικαιούμεθα να τον καταστρέφουμε κατά βούλησιν. Ακόμα και ως παθητικοί τηλεθεατές της ζωής των άλλων: αραχτοί στον καναπέ ή καρφωμένοι στο λάπτοπ, να ροκανίζουμε τον λοιμώδη, εδώ και μια διετία, χρόνο μας.

Ελπίζω όχι -όχι ακόμη εμείς- ως έρμαια του φαινομένου της «Μεγάλης Παραίτησης», που, σύμφωνα με το Bloomberg, εκδηλώνεται παγκοσμίως στη φάση της πανδημίας: Η Μεγάλη Παραίτηση (“Big Quit”) αναγκάζει τους Αμερικανούς εργαζομένους να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους σε αριθμούς ρεκόρ -πάνω από 24 εκατομμύρια το έκαναν από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους- ενώ αποχρώσεις της ίδιας τάσης εκδηλώνονται στη Γερμανία, την Ιαπωνία και άλλες ανεπτυγμένες χώρες».

«Καλά, είμαστε εμείς ανεπτυγμένη χώρα;» θα με ρωτήσετε. Δεν έχω ιδέα, τον... Αυτιά να ρωτήσετε, θα σας απαντήσω. Αυτό που ξέρω -το Bloomberg το μετέδωσε κι αυτό- είναι ότι, σύμφωνα με μια παγκόσμια έρευνα της Microsoft Corp, σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι στον κόσμο, πιεσμένοι από τις επιπτώσεις της πανδημίας (αύξηση των συναισθημάτων εξάντλησης - επιδείνωση της ψυχικής τους υγείας), σκέφτονται να παραιτηθούν από τις δουλειές τους.

«Όταν έρχονται αντιμέτωποι με την προοπτική της θνησιμότητας, οι άνθρωποι βλέπουν τη δουλειά κάτω από πολύ διαφορετικό πρίσμα» σχολιάζει το φαινόμενο “Big Quit” ο εξπέρ σε θέματα διαχείρισης εργαζομένων Benjamin Granger*...

«Σωστά!.. Βλέπουν τη δουλειά τους υπό το πρίσμα του «χαμένου χρόνου»: υπολογίζουν τον χρόνο που μια αδιάφορη -μη δημιουργική- εργασία υποκλέπτει απ’ τον προσδόκιμο χρόνο ζωής τους και παθαίνουν κατάθλιψη... Προτιμούν να καταστρέφουν το χρόνο τους ως παθητικοί τηλεθεατές της ζωής παρά να επιστρέψουν στην άχαρη π.π. (προ πανδημίας) δουλειά τους...

Ωστόσο, αυτοί που εγκληματούν στην κυριολεξία καταστρέφοντας τον χρόνο τους είναι οι εξουσιαστές μιας χώρας. Τα πρόσωπα που συνθέτουν τους φορείς της κυβερνητικής εξουσίας, ας πούμε. Ναι, μιλάμε για την εγκληματική καταστροφή του χρόνου ασκήσεως του λειτουργήματος του πρωθυπουργού απ’ τον πρωθυπουργό, του υπουργού απ’ τον υπουργό, του βουλευτή απ’ τον βουλευτή κ.λπ., κ.λπ. Που έχει συνέπεια την καταστροφή του χρόνου διακυβέρνησης της χώρας, του χρόνου του Ελληνικού Δημοσίου, του χρόνου του ελληνικού κράτους κ.λπ., κ.λπ. Και τελικά την καθυστέρηση της χώρας, την υστέρηση στο επίπεδο ποιότητας ζωής των Ελλήνων.

Στον παρόντα χρόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη διανύει τον 31o μήνα της θητεία της ροκανίζοντας τον πολιτικό χρόνο που της απέμεινε με τον τρόπο που ροκάνισε και τον προηγούμενο: διαχειριζόμενη την πανδημία με απίστευτα συμφεροντολογικές, εγκληματικές και, εν πολλοίς, θανατηφόρες υγειονομικές, πολιτικές και οικονομικές παλινωδίες, που κόστισαν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές και προκάλεσαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ψυχικές και υλικές αναπηρίες...

Ας ευχηθούμε το 2022 να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό. Να μην ολοκληρωθεί η πιο εγκληματική τετραετία χαμένου πολιτικού χρόνου στην περίοδο της μεταπολίτευσης...

Νίκος Τσαγκρής

Η ΑΥΓΗ