H δημοσιογραφία πεθαίνει στο Αφγανιστάν...

20.055 ΘΑΝΑΤΟΙ

Αυτό ισχύει:

«Ένας θάνατος είναι τραγωδία, ένα εκατομμύριο θάνατοι στατιστική».

(εσφαλμένα αποδίδεται στον Στάλιν)

 

Αυτό δεν ισχύει: 

«Οι άνθρωποι είναι... πάνω από τους αριθμούς».

 

Το πρώτο ουδέποτε το ακούσαμε ή θα το ακούσουμε ως επιχείρημα στον δημόσιο λόγο πολιτικών. Το δεύτερο έχουμε βαρεθεί να το ακούμε, και θα συνεχίσουμε να το ακούμε συχνά-πυκνά.

 

• • •

 

ΤΥΠΙΚΟΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΣ

Υπολοχαγός του γερμανικού στρατού και ναζί, ο πατέρας του το έσκασε στη Χιλή το 1950 κατά τη διάρκεια της απο-ναζιστικοποίησης της Γερμανίας, ο αδελφός του υπήρξε ένα από τα «παιδιά του Σικάγου» με ανώτατα αξιώματα επί Πινοσέτ, και ο ίδιος ανοικτά φιλοπινοσετικός σε ολόκληρο τον δημόσιο βίο του. 

 

Πατέρας 9 τέκνων και πιστός καθολικός, τάχθηκε ανοικτά κατά της αντισύλληψης, των αμβλώσεων και του γάμου των δύο φίλων, δεσμεύθηκε ότι θα καταργήσει το υπουργείο «Γυναικών και Ισότητας των Φύλων», και θα βγάλει τη χώρα από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών.

 

Με πρότυπα τον Τραμπ και τον Μπολσονάρο, αρνητής της κλιματικής αλλαγής και κεντρικό σύνθημα το «νόμος και τάξη», το πρόγραμμά του προέβλεπε τη δημιουργία περισσότερων φυλακών, τον δραστικό περιορισμό της μετανάστευσης και το κλείσιμο των συνόρων με τη Βολιβία.

 

Στη χώρα με το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Λατινικής Αμερικής διαλαλούσε ότι θα συνέχιζε την ίδια οικονομική πολιτική που δημιούργησε τις τεράστιες ανισότητες στην κατανομή του πλούτου και μια από τις πιο ακραίες ολιγαρχίες παγκοσμίως.

 

Αυτός ήταν ο ακροδεξιός υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές της Χιλής, Χοσέ Αντόνιο Καστ.

 

Όλα αυτά έφταναν και περίσσευαν για να ωθήσουν τους μετριοπαθείς στο 55% και να εκλεγεί άνετα πρόεδρος της χώρας ο Γκαμπριέλ Μπόρις.

Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ

Μελέτη που εκπόνησαν οι «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα» μαζί με την «Ένωση των Ανεξάρτητων Δημοσιογράφων του Αφγανιστάν» δείχνει μια ταχύτατη αποδιάρθρωση της δημοσιογραφίας στο Αφγανιστάν. 

 

Μέσα σε τρεις μήνες, από τις 15 Αυγούστου που ανέλαβαν την εξουσία οι Ταλιμπάν μέχρι τα τέλη του Νοεμβρίου, το δημοσιογραφικό τοπίο άλλαξε άρδην στο Αφγανιστάν. Συνολικά, 231 μέσα ενημέρωσης (το 43%), και περισσότεροι από 6.400 δημοσιογράφοι (το 60%) έχασαν τη δουλειά τους. Οι Αφγανές δημοσιογράφοι επλήγησαν περισσότερο, δεδομένου ότι 4 στις 5 (το 84%) δεν εργάζονται πλέον. Ειδικότερα, στις 15 από τις 34 περιφέρειες της χώρας δεν εργάζεται πλέον καμία γυναίκα δημοσιογράφος.

 

Η μελέτη εντοπίζει τρεις κύριες αιτίες. Καταρχάς και κυρίως, την πίεση που ασκεί η κυβέρνηση των Ταλιμπάν στα μέσα ενημέρωσης, η οποία με τους «11 κανόνες της δημοσιογραφίας» και το «Διάταγμα του καλού και απαγόρευση του κακού» που εξέδωσε ανοίγει τον δρόμο στη λογοκρισία και τους διωγμούς. 

 

Επιπλέον, πρέπει να συνυπολογιστεί η εξαιρετικά κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, εξαιτίας της οποίας έχουν περιοριστεί δραματικά οι διαφημίσεις, και η απώλεια εθνικής και ξένης χρηματοδότησης μετά την έλευση των Ταλιμπάν. Τέλος, πλήγμα επέφερε η έξοδος από τη χώρα εκατοντάδων πεπειραμένων δημοσιογράφων από τον φόβο αντιποίνων.

 

Αν δεν διορθωθούν έστω εν μέρει αυτά, το μέλλον της δημοσιογραφίας προβλέπεται ζοφερό με ό,τι σημαίνει αυτό για τη χώρα. 

  

Πηγή: Reporters sans frontières

Για να διαβάσετε ολοκληρο το κείμενο του Κώστα Αναγνωστόπουλου, πατήστε ΕΔΩ...