Η Ροζίτα Σώκου ήταν από τα πρόσωπα που δεν ήσουν βέβαιος αν ζούσε ή πέθανε. Τώρα διαβάσαμε, βεβαιωθήκαμε, ότι «έφυγε» από κορωνοϊό, 98 ετών κι ανεμβολίαστη ούσα.
Τη συζητούσαμε τις προάλλες μ' έναν συνάδελφο, τον συντάκτη ύλης της Sportday Κυριάκο Λίδα (απαράμιλλος γνώστης των προσώπων του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και του ευρύτερου χώρου) -δεν θυμάμαι από πού... ξεκίνησε και πώς έφτασε η κουβέντα στη Σώκου.
Όπως έλεγα και στον Κυριάκο, η Σώκου ζούσε επί δεκαετίες στα 150-200 μέτρα από το πατρικό μου, σ' έναν ήσυχο δρόμο, τη Φιλοκτήτου. Αν όχι στην πρώτη (πολλά τα χρόνια, βλέπεις), σίγουρα απ' τις πρώτες δυο-τρεις πολυκατοικίες που ανεγέρθηκαν στη συγκεκριμένη οδό.
Εξάλλου, δεν είχες πολλά να θυμάσαι από τον συγκεκριμένο δρόμο: ένα μπακαλικάκι στα τελευταία του (του κυρ Μανόλη του Γριντάκη), ένα ατελιέ κάποιου ζωγράφου σε μια μονοκατοικία απέναντι από της Σώκου, που και γνωστός εικαστικός να ήταν ποιος να το ήξερε τότε, μια τύπισσα στο ανισόπεδο διώροφο της γωνίας η οποία οδηγούσε ένα Ντεσεβό κι... εμάς. Που πηγαίναμε και παίζαμε μπάλα σ' εκείνο το στενό (είχαμε ποικιλία γηπέδων, ανάλογα με τα προγκήγματα των νοικοκυραίων της γειτονιάς).
Και φυσικά, πώς να ξεχάσεις ότι τα... τσογλάνια της γενιάς μου κορόιδευαν τη Σώκου πίσω απ' την πλάτη της! Δεν μας είχε κάνει κάτι, δεν είχε ασχοληθεί ποτέ μαζί μας. Ομως, ήταν τα χρόνια που μεσουρανούσε το «Να η ευκαιρία».
Η Ροζίτα Σώκου ήταν η «κακιά», που τσεκούρωνε με τη βαθμολόγησή της, ενώ η Σάσα Ντάριο ήταν η «καλή». Παρεμπιπτόντως, να ζει άραγε η Σάσα Ντάριο;
Από το Facebook του Νίκου Σαρίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου