Σύννεφα με παντελόνια...

Παντελής Μπουκάλας

Σε μαγιακοφσκικά «σύννεφα με παντελόνια» θα μεταμορφωθούμε στο τέλος, έτσι συχνά που πέφτουμε από τα σύννεφα. Ο καθείς μόνος του ή πολλοί μαζί, για παρηγοριά. Την Κυριακή, λ.χ., πέσαμε απ’ τα σύννεφα μαθαίνοντας ότι στο γήπεδο της Τούμπας τρεις από τους... χουλιγκάνους που συνελήφθησαν, δεν είχαν πιστοποιητικό εμβολιασμού. 

Ασυνήθιστοι σε τέτοια πράματα, ταραχτήκαμε, ζαλιστήκαμε, χάσαμε την ισορροπία μας. Τέλος πέσαμε από την ευδαίμονα νεφελοκοκκυγία μας. Και πέσαμε άσχημα: πάνω σε ξερό γήπεδο, δίχως χλοοτάπητα. Αυτά τα βίαια εμείς τα βλέπουμε στην τηλεόραση, στα ρεπορτάζ για τα ξένα πρωταθλήματα. 

Φρίττουμε με την κατάντια τους εκεί «έξω από δω». Και προσευχόμαστε να μην είναι κολλητικό το φαινόμενο. Να μην έρθει και στα μέρη μας ο ταραχοποιός σφαιροϊός – σφαίρα δεν τη λέγανε παλιά την μπάλα οι ελληνόψυχοι;

Υποτίθεται, λοιπόν, ότι το πιστοποιητικό είναι απαραίτητο για να μπεις στο γήπεδο. Υποτίθεται επίσης ότι στις θύρες σε τριπλοτσεκάρουν κάτι αμείλικτοι τύποι με άγριο βλέμμα και θεληματικό πιγούνι. Σε σκανάρουν και σε ψαχουλεύουν επίμονα και μεθοδικά. Σωστό μαρτύριο. Ούτε το καλοκαίρι δεν σε βασάνιζαν έτσι πριν ανέβεις επιτέλους στο πλοίο των διακοπών.

Προς τι, όμως, η γκρίνια; Χάρη σ’ αυτό το τάχα μου μαρτύριο, δεν μπήκαν ποτέ πυρσοί στα γήπεδά μας, καπνογόνα, πιστόλια φωτοβολίδων, σουγιάδες, αλυσίδες ενός μέτρου («μα έχω περασμένα τα κλειδιά μου, άνθρωπέ μου, τι δεν καταλαβαίνεις;») και άλλα σύνεργα βίας που προσβάλλουν το αρχαίο πνεύμα το αθάνατο. 

Και ουδέποτε διακόπηκε παιχνίδι λόγω εκτρόπων. Γι’ αυτό και οι ιθύνοντες του αθλητισμού μείωσαν τις σχετικές ποινές. Σου λέει, αφού δεν γίνονται επεισόδια, τι τις χρειαζόμαστε τις βαριές ποινές; Για να παριστάνουμε τους ανελέητους Δράκοντες; Ας τις αλαφρώσουμε λίγο λοιπόν, για να τα ‘χουμε καλά με όλους: οπαδούς, παράγοντες, προέδρους. Δεν έχουν ψυχή αυτοί; Δεν έχουν ψήφο;

Κι εκεί πού συνερχόμασταν από την τούμπα της Τούμπας, την Τρίτη ξαναπέσαμε από τα συννεφάκια μας, μαθαίνοντας ότι στον εορτάζοντα Αγιο Ανδρέα της Πάτρας οι πιστοί έμπαιναν ν’ ανάψουν το κερί τους δίχως κανείς να ελέγξει αν είναι εμβολιασμένοι. 

Εμ, τέτοιοι αθεόφοβοι που είμαστε δεν λέμε να καταλάβουμε πως η πίστη εκτός από ρομφαία είναι και ασπίδα. Οι μόνοι που το καταλαβαίνουν είναι οι οπαδοί. «Ναό» αποκαλούν την έδρα τους, τη δε ομάδα τους «θεό» ή «θρησκεία». Πώς θα δεχτούν την προσβολή να τους ελέγχουν οι άπιστοι;...

Καθημερινή