Θέατρο...

Μια οργανωμένη Κοινοβουλευτική Ομάδα αποφασίζει συντεταγμένα πώς θα συμμετάσχει σε σημαντικές συζητήσεις όπως αυτή για τον προϋπολογισμό. Γίνεται καταμερισμός και συμφωνούνται τα θέματα που θα πιάσει ο καθένας. Η Βουλή δεν είναι ο χώρος όπου ο καθένας θα... κάνει ό,τι νομίζει και όπως νομίζει, προτάσσοντας μάλιστα την προσωπική του προβολή απέναντι στη συλλογική στρατηγική.

Αυτός είναι ο λόγος που ο Αλ. Τσίπρας διέγραψε από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ τον Π. Κουρουμπλή.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό δεν ξεπλένει τη Νέα Δημοκρατία από την απίστευτη χυδαιότητα με την οποία έκανε και συνεχίζει να κάνει πολιτική, εκμεταλλευόμενη μάλιστα τη συντριπτική υποστήριξη των ΜΜΕ. Το κυβερνητικό κόμμα δεν έπεσε από τον ουρανό ούτε κανείς από όλους εμάς είναι χθεσινός.  

Όλοι θυμόμαστε την εκστρατεία μίσους για τη Μάνδρα, την ασύστολη τυμβωρυχία με το Μάτι, το ρεσιτάλ πατριδοκαπηλίας με τις Πρέσπες, τον ηθικό πανικό με το προσφυγικό. Και το πλεόνασμα πολιτικής αλητείας με αντάλλαγμα μια βουλευτική έδρα. Τώρα η Ν.Δ. κλαίγεται ότι σε κρίσιμες στιγμές αντιμετωπίζει τοξική αντιπολίτευση. Σοβαρά τώρα;

Αν νομίζουν ότι με τέτοιο θέατρο ο κόσμος θα παραβλέψει την κυνική εγκατάλειψη του ΕΣΥ, τις προκλητικές δηλώσεις για τις ΜΕΘ, τους εκατοντάδες διασωληνωμένους σε κοινά κρεβάτια και ράντζα, την απελπισία σε πολίτες και υγειονομικό προσωπικό, είναι πολύ γελασμένοι.

Ας το σκεφτούν λίγο καλύτερα, γιατί παίζοντας ελεεινό θέατρο κανείς δεν σταθεροποίησε τη θέση του στην πολιτική. Ο κόσμος βλέπει και καταλαβαίνει...

H ΑΥΓΗ