Παντελής Μπουκάλας
Ακαταπόνητος ταξιδιώτης ο Πάπας Φραγκίσκος, παρά το βάρος της ηλικίας, είναι ένα αεικίνητο, ενσώματο μήνυμα αμεσότητας, ευθύτητας και φιλάνθρωπης εγρήγορσης.
Την ευημερία των φτωχών είχε κατά νουν όταν επέλεξε το παπικό του όνομα προς τιμήν του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης. Και την... κοινωνική δικαιοσύνη κατέταξε πρώτη στις υποχρεώσεις του Βατικανού το 2013, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του. Τότε που πήρε στους ώμους του και τους πολλούς σταυρούς που συνέθλιβαν το κύρος της Καθολικής Εκκλησίας.
Με βαρύτερο όλων τα αμέτρητα σκάνδαλα, με θλιβερούς πρωταγωνιστές εκκλησιαστικούς αξιωματούχους· σκάνδαλα βίαιης και συχνά θανάσιμης σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων.
Ο Φραγκίσκος δεν έχει κατορθώσει ακόμα να καθαρίσει αυτόν τον βαθύ ρύπο του καθολικισμού. Δεν θα το μπορούσε μόνος του, χωρίς τη συνδρομή των ανά τον κόσμο στυγνών εκκλησιαστικών αξιωματούχων. Χειρότερη εξουσία από εκείνη που υποκρίνεται την πνευματική μάλλον δεν υπάρχει.
Το γνωρίζουμε και από πολλούς ποιμένες των ποικίλων αποχρώσεων της Ορθοδοξίας, οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι με τρόπο ανήθικο τον μεταφυσικό φόβο των αγαθών, στέλνουν μια ώρα αρχύτερα στον άλλον κόσμο μέλη του ποιμνίου τους. Εκμαυλίζοντάς τα με αντιεμβολιαστικά κηρύγματα και πείθοντάς τα ότι η σωτήρια συμμόρφωση στην επιστήμη είναι ασυγχώρητη αμαρτία.
Η Ιστορία δεν έχει να προσφέρει πολλά δείγματα πνευματικών ηγετών που το κύρος τους να υπερβαίνει θρησκείες, δόγματα και εθνικά σύνορα. Ο Πάπας Φραγκίσκος μιλάει αρκετές γλώσσες αλλά τελικά εμπιστεύεται μία, την ευθύτερη: τη γλώσσα του γαλήνιου χαμόγελου και των χεριών του, που αγκαλιάζουν τους ανθρώπους χωρίς φοβίες και διακρίσεις.
Και τα ρήματά του, ωστόσο, την ειλικρίνεια υπηρετούν, αφού δεν επιτρέπουν στην ευγένεια να τραυματίσει την ουσία τους. Το διαπιστώσαμε αυτό και με το δεύτερο ταξίδι του στην Ελλάδα.
Οσα είπε, για τους φράχτες και τα τείχη, που δεν τεμαχίζουν μόνο τη γεωγραφία αλλά και την ηθική, για τους πολέμους, που γεννούν φτώχεια και πρόσφυγες, αλλά και κέρδη για όσους τους χρηματοδοτούν και τους συντηρούν, και για την καλλιέργεια μισαλλοδοξίας και φοβιών από τους καιροσκόπους και δημοκόπους, θα έπρεπε να ηχούν ως (χριστιανικώς) αυτονόητα.
Μόνο που έχουν ήδη κηρυχθεί απαράδεκτα από την Ε.Ε. στο σύνολό της και από τις συντριπτικά περισσότερες εθνικές κυβερνήσεις. Χρειάζεται φαίνεται τον επανεκχριστιανισμό του ο χριστιανισμός...
Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου