Η «Κοινωνία της Πληροφορίας» είναι δημόσια υπηρεσία που διαχειρίζεται εδώ και χρόνια προγράμματα ψηφιακού εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης. Διαχειρίζεται προγράμματα εκατοντάδων εκατομμυρίων αλλά και δεδομένα εκατομμυρίων πολιτών, οι οποίοι, εκόντες άκοντες, εμπιστεύονται στο κράτος κρίσιμα στοιχεία ταυτότητας με την... πεποίθηση της αξιοποίησής τους υπέρ του ατομικού και του συλλογικού οφέλους.
Το ίδιο ισχύει και για την πλατφόρμα ΕΡΓΑΝΗ, που αποτελεί τον κόμβο επικοινωνίας εργοδότη, εργαζόμενου και κράτους και επαλήθευσης δεδομένων που περιγράφουν την εργασιακή σχέση κάθε μισθωτού.
Η πανδημία επιφόρτισε με πρόσθετες υποχρεώσεις τους δύο βασικούς κόμβους επικοινωνίας κράτους-πολίτη. Αλλά η κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» που επέβαλε δεν αναίρεσε τα θεμελιώδη της σχέσης τους: την υποχρέωση του κράτους όχι απλώς να σέβεται τα ατομικά δικαιώματα κάθε πολίτη, αλλά να τα υπερασπίζεται από κάθε καταστρατήγησή τους από τρίτους.
Οπως προκύπτει από το θέμα που φέρνει στο προσκήνιο σήμερα η «Εφ.Συν.», η κυβέρνηση παραβιάζει κατάφωρα τη λεπτή κόκκινη γραμμή ανάμεσα στο δημόσιο συμφέρον και το ατομικό δικαίωμα στην περιφρούρηση των προσωπικών δεδομένων, και ιδιαίτερα των ιατρικών.
Η ανάθεση σε ιδιωτική εταιρεία της δημιουργίας «πλατφόρμας παρακολούθησης των υποχρεώσεων εμβολιασμού και των διαγνωστικών τεστ εργαζομένων» -πέραν του ερωτήματος για ακόμη μία απευθείας ανάθεση από τις χιλιάδες- γεννά μείζονα ερωτήματα για το καθεστώς επιτήρησης του υγειονομικού βιογραφικού που εδραιώνει.
Ενας τεράστιος όγκος δεδομένων για το αν και πότε έχει εμβολιαστεί κάποιος, αν και πότε έχει κάνει τεστ και ποιο είναι το αποτέλεσμά του, αν έχει νοσήσει ή αν έχει περιέλθει σε καθεστώς απομάκρυνσης από την εργασία τίθενται στη διάθεση του «πανεπόπτη», δημιουργώντας καθεστώς ασφυκτικής επιτήρησης στους πολίτες που παραμένουν καχύποπτοι απέναντι στον εμβολιασμό.
Θεωρητικά τα δεδομένα αυτά είναι στη διάθεση του κράτους ως ψυχολογικός εκβιασμός στους πολίτες που αρνούνται ή φοβούνται να εμβολιαστούν. Είναι το άλλοθι για να μην επιβληθεί ο γενικευμένος ή στοχευμένος υποχρεωτικός εμβολιασμός, του οποίου το πολιτικό κόστος δεν θέλει να αναλάβει η κυβέρνηση.
Ομως ταυτόχρονα είναι η κερκόπορτα για την εδραίωση μια πρακτικής διαρκούς επιτήρησης των πολιτών. Και μάλιστα όχι μόνο από τις κρατικές αρχές, αλλά και από ιδιώτες, με πρώτους τους εργοδότες, που αποκτούν πρόσβαση όχι μόνο σε ιατρικά δεδομένα, αλλά και σε στοιχεία κοινωνικής συμπεριφοράς των εργαζομένων...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου