Αν κάποιο συμπέρασμα προκύπτει και από αυτή την εκλογική διαδικασία στο ΚΙΝΑΛ είναι ότι η βάση του κόμματος σε ένα μεγάλο ποσοστό της – μένει να επισφραγιστεί στο δεύτερο γύρο – έχει ως βασικό της αίτημα την αυτονομία με στόχο μια μελλοντική ισχυροποίησή της. Αυτό το αίτημα... ήταν σαφές για τη Φώφη Γεννηματά η οποία είχε εδραιώσει όλη της τη στρατηγική πάνω σε αυτή την εντολή, αλλά οδήγησε κάποτε τον Ευάγγελο Βενιζέλο πριν τις εκλογές του 2019 να μιλήσει για το «ΚΚΕ του Κέντρου» προκαλώντας καταιγισμό σχολίων τότε από όλο το πολιτικό φάσμα.
Η επιλογή της κας Γεννηματά για την αυτόνομη πορεία και τον αυτοπροσδιορισμό χαράσσοντας διαχωριστικές γραμμές και προς τα δεξιά και προς τα αριστερά ήταν μια στρατηγική βάθους, η οποία παρά τη μεγάλη πόλωση των εκλογών του 19 αποδείχτηκε ότι λειτουργεί. Το κόμμα αύξησε τα ποσοστά του στο 8,5% τον Ιούνιο σε ένα περιβάλλον με κραταιό το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, που έσπρωχνε κατά εκατοντάδες χιλιάδες τους ψηφοφόρους στη ΝΔ.
Μακροπρόθεσμα και ιδιαίτερα μετά την τραγική απώλεια της Γεννηματά η στρατηγική αυτή φάνηκε να δικαιώνεται. Προϋπόθεση όμως για την επιβίωση του κόμματος είναι να αποδειχθούν οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ανθεκτικοί στο χρόνο. Η ηλικιακή βάση δείχνει αυτή την τάση αλλά ο χρόνος σε μια γερασμένη εκλογική βάση αποκτά άλλη δυναμική.
Η μεγάλη εικόνα ωστόσο για το μέλλον του ΚΙΝΑΛ και την αύξηση της εκλογικής του επιρροής έρχεται πάντα μέσα από την αλήθεια των αριθμών και εν προκειμένω από τη διασταύρωση των εκλογικών ποσοστών με τα νούμερα των δημοσκοπήσεων διαχρονικά με αφετηρία τις παραμονές των κομματικών εκλογών του 2017, τότε που ουσιαστικά εκλέχτηκε ένας αρχηγός πριν τη σύσταση του φορέα του οποίου θα ηγούνταν.
Δυο μήνες πριν στηθούν οι κάλπες από την επιτροπή Αλιβιζάτου στη Βουλή υπήρχαν 8 κόμματα.
Το ΠΑΣΟΚ με βάση τις δημοσκοπήσεις 8 εταιρειών θα έμπαινε στη βάσανο της ανάδειξης νέου αρχηγού εκκινώντας από τα χαμηλότερα ποσοστά με την προτίμηση των ερωτηθέντων να κινείται από το 5,3% στις 4 Σεπτεμβρίου με βάση τη μέτρηση της ALCO και θα έφτανε στα τέλη του ίδιου μήνα στο 11,4% με βάση τη μέτρηση της prorata. Στη μέτρηση που διεξήχθη την εβδομάδα πριν τον πρώτο γύρο των εκλογών της 12ης Νοεμβρίου θα έδινε στο ΠΑΣΟΚ τότε 8%.
Προβεβλημένος στέλεχος και βουλευτής ΠΑΣΟΚ παραμονές του δεύτερου γύρου της 19ης Νοεμβρίου του 2017 υποστήριζε τότε μεγαλοφώνως στο περιθώριο της συνεδρίασης ενός κομματικού οργάνου και με μια αίσθηση αμφισβήτησης των δημοσκοπήσεων, παρατηρούσε ότι «αν η συμμετοχή ξεπερνούσε τους 200.000 ψηφοφόρους το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει οι δημοσκοπήσεις να δείχνουν από την επόμενη ημέρα της εκλογής του αρχηγού στο 14% με 15%».
Και πράγματι ο Βουλευτής έπεσε μέσα με δυο εταιρείες αμέσως μετά το αποτέλεσμα τους δεύτερου γύρου των εκλογών στο ΚΙΝΑΛ έδιναν ποσοστό 12,5% η metron analysis και 14,5% η prorata.
Το θαύμα όμως δεν κράτησε πάνω από τρεις εβδομάδες. Το ΚΙΝΑΛ πολύ γρήγορα επανήλθε στο ποσοστό που είχε συλλέξει το εγχείρημα παραμονές του πρώτου γύρου με τις εταιρείες να καταγράφουν στην πρόθεση ψήφου ποσοστά από 7,5 μέχρι 9% ένα μήνα μετά περί τα τέλη του Δεκεμβρίου.
Με κάποιες στιγμιαίες αναλαμπές που το ΚΙΝΑΛ θα κατέγραφε οριακά διψήφιο ποσοστό το νέο τότε κόμμα που είχε προκύψει από τη συνένωση τριών κομματικών σχηματισμών θα καθόταν τελικά δημοσκοπικά στα ποσοστά που τελικά έλαβε στις εθνικές κάλπες του 2019, δηλαδή πέριξ του 8%.
Το σήμερα
Την εκτίμηση πάντως που έκαναν και άλλοι το 2017 για διπλασιασμό των ποσοστών του ΚΙΝΑΛ στις δημοσκοπήσεις σήμερα κανείς δεν την τολμά. Παρ’ όλα αυτά δυνητικά και αν κάποιος ήθελε να κάνει μια αναγωγή της εκτίμησης εκείνης με τους 212.000 στην κάλπη του 17 σήμερα με τους σχεδόν 270.000 ψηφοφόρους που πήγαν στις κάλπες οι δημοσκοπήσεις θα πρέπει να δείξουν το ΚΙΝΑΛ στο 16% τουλάχιστον.
Ποιος θα είναι όμως το ποσοστό του στις επόμενες εθνικές κάλπες; Πολλοί διαβεβαιώνουν ότι θα είναι διψήφιο. Πόσο πάνω από το 10% που συγκεντρώνει τον τελευταίο μήνα και ιδιαίτερα μετά το συγκλονιστικό γεγονός του θανάτου της Φώφης Γεννηματά;
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ κανένα άλλο τόσο μικρό κόμμα δεν απασχόλησε τόσο έντονα το πολιτικό σκηνικό και την πολιτική επικαιρότητα γενικότερα για τόσο μακρό χρόνο. Η ιστορία του ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλη, το ιστορικό μέγεθός του είναι μεγάλο ωστόσο υπάρχουν αντικειμενικότητες που πολλοί αναλυτές δεν διστάζουν να τις εκστομίσουν όσο πικρές κι αν είναι.
Το ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει τον κύκλο του επιμένουν και αυτό που τους επιβεβαιώνει είναι ακριβώς αυτή η εικόνα του κόμματος από το 2012 και μετά. Κοντεύει σχεδόν δεκαετία που δίνεται μια μάχη των στελεχών του με το εκλογικό σώμα ώστε αυτό το κόμμα να μεγαλώσει.
Από κοντά και τα μέσα ενημέρωσης και τα άλλα κόμματα και κυρίως η ΝΔ που συνεργάστηκε μαζί του που το κρατούν πολύ ψηλά στην πολιτική ατζέντα και άλλοτε να το αντιμετωπίζουν ως τη χρήσιμη εφεδρεία του πολιτικού συστήματος και άλλοτε ως την δεξαμενή ψηφοφόρων από την οποία θα αποστραγγίξουν και την τελευταία πολύτιμη ψήφο.
Ο απρόβλεπτος παράγων και η πολιτική πραγματικότητα
Όπως σε κάθε εκλογική κούρσα το στοιχείο της έκπληξης είναι πάντα ζωντανό στο τραπέζι. Οποιαδήποτε σύγκριση με ανατροπές στις κομματικές εκλογές της ΝΔ θα πρέπει θα θεωρείται άκυρη, ωστόσο είναι γεγονός ότι το εκλογικό σώμα είναι πολλές φορές απρόβλεπτο.
Σε αυτό ποντάρουν όλοι. Συνήθως όμως τα αρχικά ένστικτα για την εξέλιξη των πραγμάτων τείνουν να επιβεβαιώνονται. Για παράδειγμα άνθρωπος με μεγάλη πείρα από το περιβάλλον του πρώην Πρωθυπουργού σημείωνε πριν την κάθοδο Παπανδρέου στην κούρσα της διαδοχής ότι το πρόβλημα του ΚΙΝΑΛ και του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι κανείς από τους έως τότε υποψήφιους δεν ήταν πρωθυπουργοποιήσιμος.
Κι αν ο Νίκος Ανδρουλάκης τώρα με έναν ισορροπητικό λόγο χωρίς γωνίες και χωρίς να σηκώνει τους τόνους καταφέρνει να συγκεντρώνει 100.000 σταυρούς στο πρώτο γύρο αυτό δε σημαίνει για την πλευρά Παπανδρέου ότι είναι αρκετό για να γίνει το ΚΙΝΑΛ μεγάλη δύναμη και να επανέλθει με ένα διψήφιο ποσοστό στις εθνικές εκλογές που θα κατακρημνίσει το ΣΥΡΙΖΑ από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή τουλάχιστον θα βρεθεί πολύ κοντά του.
Στο ΣΥΡΙΖΑ πάντως αφήνουν τα πράγματα να εξελιχθούν. Το έργο το έχουν ξαναδεί με τις κάλπες του 2017 και εν μέσω ενός σκληρού αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Δεν θα παρέμβουν σημειώνουν. Θα βάλουν όμως το δίλημμα, όπως και η ίδια η ζωή συμπληρώνουν, για την ήττα των πολιτικών του κ. Μητσοτάκη.
Ή σε καλύπτουν οι συντηρητικές πολιτικές της κυβέρνησης ή δε σε καλύπτουν. Αυτό όμως το οποίο δεν θα αφήσουν ασχολίαστο ακόμη και δια της πλήρους απαξίωσής του είναι οι δημοσκοπήσεις. Όπως έπεσαν έξω δέκα μονάδες για τον Νίκο Ανδρουλάκη έτσι συμβαίνει και με τις άλλες δημοσκοπήσεις σε όλα σχεδόν τα επιμέρους ποιοτικά στοιχεία και αυτό εκτιμούν ότι θα ξανασυμβεί και στις επόμενες εκλογές...
Σωτήρης Μπολάκης
libre.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου