Κυβέρνηση Ζαγοροχωριών και Βερσαλλιών...

Γιάννης Αλμπάνης

Ορισμένες συμπεριφορές των φορέων της Εξουσίας ενοχλούν ιδιαίτερα τους πολίτες, όχι τόσο γιατί αλλάζουν κάτι επί της ουσίας της πολιτικής, αλλά γιατί δείχνουν αλαζονεία κι έλλειψη ενσυναίσθησης. 

Συνήθως αυτές οι προκλητικές συμπεριφορές ονομάζονται από τους πολιτικούς αναλυτές «ζητήματα ήθους και ύφους της εξουσίας». Η... εμπειρία δεκαετιών δείχνει ότι τα «ζητήματα ήθους και ύφους της εξουσίας» μεσοπρόθεσμα αφήνουν βαθύτερο αποτύπωμα στην κοινωνική συνείδηση από άλλα θέματα που άπτονται του περιεχομένου της πολιτικής.

Οι διακοπές

Θα άλλαζε κάτι επί της ουσίας αν ο πρωθυπουργός δεν είχε φύγει για διακοπές στα Ζαγοροχώρια ενώ η χώρα κλυδωνιζόταν από την επέλαση της παραλλαγής Ο του κορονοϊού; Μάλλον όχι πολλά. Ήδη η κυβέρνηση είχε κάνει όσα λάθη μπορούσαν να γίνουν στη διαχείριση της πανδημίας:

Έστειλε καταστροφικά μηνύματα εφησυχασμού, επαναλαμβάνοντας ότι βρισκόμαστε στο τέλος της πανδημίας.

Δεν ενίσχυσε αποφασιστικά το ΕΣΥ, του οποίου οι περίφημες 1.300 ΜΕΘ φαίνεται ότι υπάρχουν μόνο στις ανακοινώσεις του υπουργείου Υγείας.

Έκανε συνεχώς λόγο για «πανδημία ανεμβολίαστων», ενώ μεταδίδουν και νοσούν (σε πολύ μικρότερο βαθμό βέβαια) και οι εμβολιασμένοι.

Δεν έκανε απολύτως τίποτα για περισσότερα δρομολόγια στα ΜΜΜ, ελέγχους στους χώρους δουλειάς, περισσότερα τμήματα στα σχολεία.

Στην ουσία εγκατέλειψε την ιχνηλάτηση, μετατρέποντας τα τεστ από εργαλεία επιδημιολογικής επιτήρησης σε τιμωρητικά μέσα για τους ανεμβολίαστους.

Σταμάτησε την εκστρατεία πειθούς για τον εμβολιασμό, επαφιόμενη στην υποχρεωτικότητα της οποίας τα αποτελέσματα εντέλει δεν άλλαξαν τη μεγάλη εικόνα της εμβολιαστικής υστέρησης.

Δεν πήρε κανένα μέτρο για την εστίαση, επιτρέποντας τη 100% πληρότητα, ενώ εδώ και μέρες είχε γίνει σαφές ότι οι επιχειρήσεις εστίασης είχαν γίνει εστίες μετάδοσης.

Δεν εισάκουσε τις προειδοποιήσεις των ειδικών που εδώ και εβδομάδες έλεγαν ότι χάνεται ο έλεγχος της πανδημίας.

Ο παραλογισμός

Το αποκορύφωμα βέβαια ήταν η απόφαση να ανακοινωθούν μέτρα στις 27 Δεκεμβρίου για τις… 3 Ιανουαρίου, αφού πρώτα θα γινόταν κανονικά το ρεβεγιόν, με ό,τι αυτό παραδοσιακά συνεπάγεται σε συνωστισμό. Πρόκειται για μια απόφαση-μνημείο παραλογισμού. 

Είτε οφείλεται σε υποτίμηση του κινδύνου είτε σε κουτοπονηριά, προκειμένου να μην αποζημιωθούν οι επαγγελματίες της εστίασης για τις απώλειες του ρεβεγιόν, η λήψη μέτρων… κατόπιν εορτής, συνιστά έκφραση πλήρους ανεπάρκειας στη διαχείριση της πανδημίας. Η δε διαφαινόμενη ανάκλησή της μέσα σε λίγες ώρες υπό το κράτος της έκρηξης των κρουσμάτων και γης πολιτικής κατακραυγής, δίνει εικόνα οργανωτικής διάλυσης, αφού δεν γίνεται να αλλάζει το σχέδιο για την πανδημία από μέρα σε μέρα.

Η αλαζονεία

Αν λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε μείνει στην Αθήνα και δεν είχε φύγει για τα Ζαγοροχώρια, λίγα θα είχαν αλλάξει στην πολιτική της κυβέρνησης γιατί η λανθασμένη πορεία είχε χαραχτεί εδώ και καιρό. 

Ωστόσο, η παρουσία του πρωθυπουργού στην Αθήνα και το Μέγαρο Μαξίμου θα ήταν σημαντική πολιτικά. Θα έστελνε το μήνυμα ότι η κυβέρνηση εξακολουθεί να δίνει τη μάχη και δεν έχει παραδοθεί σε μια αλυσίδα γεγονότων που εντέλει οδηγεί στη λεγόμενη ανοσία της αγέλης. Θα έστελνε επίσης μήνυμα ενσυναίσθησης, θα ήταν δηλαδή η έμπρακτη έκφραση ότι ο πρωθυπουργός συμμερίζεται την αγωνία των πολιτών, ιδιαίτερα των πιο ευάλωτων, καθώς και τον πόνο όσων συναντιούνται με την απώλεια τούτες τις μέρες της γιορτής. 

Κυρίως όμως δεν θα έστελνε ένα μήνυμα αλαζονείας και αδιαφορίας. Μένοντας στην Αθήνα, ο πρωθυπουργός δεν θα έδινε την εικόνα ενός ηγέτη που αισθάνεται τόσο ισχυρός ώστε να μην αλλάξει τις προγραμματισμένες διακοπές του, ακόμα και σε μια στιγμή βαθιάς κοινωνικής κρίσης.

Είναι ίδιον της Εξουσίας το αίσθημα της αλαζονείας, της αδιαφιλονίκητης ισχύος. Αυτό όμως το αίσθημα ενοχλεί βαθιά τους πολίτες και σε βάθος χρόνου καθιστά ευάλωτες ακόμα και τις πιο καλά οχυρωμένες Βερσαλλίες...

news247.gr