Η γενιά του ευρώ...

Στο αφιέρωμα της «Εφ.Συν.» για τα είκοσι χρόνια του ευρώ μιλούν μεταξύ άλλων δύο νέοι άνθρωποι, εικοσάχρονοι, που γεννήθηκαν λίγο πριν ή λίγο μετά την κυκλοφορία των κερμάτων και χαρτονομισμάτων του κοινού νομίσματος. Αγνοούν τι σημαίνει δραχμή ή όσα ξέρουν για το... πρώην εθνικό νόμισμά μας το έχουν μάθει από γονείς και παππούδες.

Υπάρχει, λοιπόν, μια γενιά που η μόνη οικονομική πραγματικότητα που γνώρισε, με τις καλές και τις κακές πλευρές της, είναι αυτή που διαμορφώθηκε στο πλαίσιο της ευρωζώνης. Είναι μια πραγματικότητα ριζικά διαφορετική από αυτήν που γνώρισαν οι προηγούμενες γενιές.

Μια πραγματικότητα με αυστηρούς «γερμανικούς» κανόνες επιτήρησης των πολιτικών που ασκούν οι κυβερνήσεις, με εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., με υπερεξουσίες στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τις σκοτεινές πλευρές της οποίας γνωρίσαμε στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης.

Αυτή η γενιά είδε δύο όψεις της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης. Η πρώτη οκταετία του κοινού νομίσματος, παρά τις δυσκολίες της μετάβασης και τις παρενέργειες της προσαρμογής, ήταν περίοδος σχετικά ανώδυνη. Η λιτότητα στο όνομα της μείωσης των ελλειμμάτων και του χρέους ήταν στο καθημερινό λεξιλόγιο της ευρωπαϊκής ηγεσίας, αλλά σε σχετικά ανεκτές δόσεις.

Η δεύτερη δεκαετία του ευρώ, όμως, ήταν ένα έμφραγμα. Πρωτίστως για την ελληνική κοινωνία και για τη γενιά του ευρώ που πέρασε την εφηβεία της σε περιβάλλον πρωτοφανούς οικονομικής και κοινωνικής αναταραχής, στην Ελλάδα και στο μεγαλύτερο μέρος της ευρωζώνης.

Η γενιά του ευρώ έμαθε τι σημαίνουν μνημόνια, περικοπές μισθών και συντάξεων, μείωση των δαπανών για την υγεία, τη δημόσια εκπαίδευση, φτώχεια, λουκέτα, τεράστια ανεργία. Αυτά όλα δεν ήταν «τυχαία συμβάντα», αλλά αποτέλεσμα της προβληματικής αρχιτεκτονικής της νομισματικής ένωσης, που η λιτότητα είναι γραμμένη στο γενετικό υλικό της.

Η γενιά του ευρώ έμαθε ότι το κοινό νόμισμα δεν είναι απλά το κέρμα, το χαρτονόμισμα στην τσέπη της, αλλά ένα πλέγμα σχέσεων κυριαρχίας. Κυρίως το περίφημο Σύμφωνο Σταθερότητας -το «ηλίθιο» κατά τον πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι-, που η πανδημία απέδειξε περίτρανα πόσο ακατάλληλο είναι για τη διακυβέρνηση της ευρωζώνης.

Αναρωτιέται κανείς αν αυτό που η γενιά του ευρώ τουλάχιστον διαισθάνεται, το έχει αντιληφθεί η ηγεσία της Ε.Ε. Τώρα, που η πανδημία απέδειξε ότι οι κανόνες πρέπει να ξαναγραφτούν από το μηδέν...

efsyn.gr