Μάς χωρίζουν λίγα εικοσιτετράωρα από τον πρώτο γύρο της εκλογής νέου προέδρου στο ΚΙΝΑΛ. Αυτή τη στιγμή θα ήταν παρακινδυνευμένη οποιαδήποτε πρόβλεψη για το αποτέλεσμα . Έτσι κι αλλιώς, μια εσωκομματική διαδικασία έχει πτυχές κρυμμένες από το βλέμμα του εξωτερικού παρατηρητή. Η εκλογή όμως προέδρου από... τη βάση (ουσιαστικά με ελεύθερη συμμετοχή) κινείται στο πεδίο του απροσδιόριστου, μιας και δεν γνωρίζουμε καν ποιο θα είναι τελικά το εκλογικό σώματα.
Προβλέψεις λοιπόν δεν μπορούν να γίνουν. Μπορούν όμως να εξαχθούν ορισμένα συμπεράσματα από την προεκλογική εκστρατεία του ΚΙΝΑΛ.
Η εκλογή από τη βάση
Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι η εκλογή από τη βάση αποδεικνύεται ως διαδικασία, ολοένα και πιο προβληματική. Οι υποψήφιοι για την προεδρία του κόμματος εκτόξευσαν κατηγορίες για επηρεασμό της ψηφοφορίας από τους μηχανισμούς της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και αν οι συγκεκριμένες κατηγορίες συνιστούν προεκλογικά πυροτεχνήματα, η σκιά ενδεχομένως θα βαρύνει τον όποιον από τους υποψηφίους εκλεγεί. Ενδέχεται δε αυτή η σκιά να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για κινήσεις αμφισβήτησης που θα γίνουν στο προσεχές μέλλον.
Σε κάθε περίπτωση, μια εσωκομματική εκλογή πρέπει να αφορά αποκλειστικά τα μέλη ενός κόμματος. Για το μέλλον του κόμματος πρέπει να αποφασίζουν αυτοί-ές που ταυτίζονται μαζί του. Διαφορετικά, αμβλύνεται η κρίσιμη πολιτικά και ηθικά διαχωριστική γραμμή μεταξύ μιας εσωτερικής διαδικασίας και μιας εκλογής γενικής συμμετοχής.
Η παραταξιακή μνήμη
Το ενδιαφέρον που προσέλκυσε η προεκλογική διαδικασία του ΚΙΝΑΛ ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο από το εκλογικό ποσοστό του. Σε αυτό έπαιξαν ρόλο ο θάνατος της Φώφης Γεννηματά που προκάλεσε πανελλήνια συγκίνηση, η κάθοδος στη μάχη του Γιώργου Παπανδρέου και η επιλογή των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ να χρησιμοποιήσουν τη διαδικασία για να ενισχύσουν το ΚΙΝΑΛ, προφανώς σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Πιο σημαντικό από τον ενδιαφέρον των ΜΜΕ, είναι το εύρημα των δημοσκοπήσεων, έτσι όπως το καταγράφει ο πολιτικός επιστήμονας Πέτρος Ιωαννίδης στο σχετικό σχόλιό του στο NEWS24/7, ότι δηλαδή η “παραταξιακή μνήμη” του ΠΑΣΟΚ παραμένει ισχυρή. Η ισχυρή παραταξιακή μνήμη αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη παρακαταθήκη για τον επόμενο πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ. Ταυτόχρονα, συνιστά σε συνδυασμό με τη στάση των ΜΜΕ, ένα μείζον εμπόδιο στην προσπάθεια της Κουμουνδούρου να ελέγξει πλήρως το χώρο της Κεντροαριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ λοιπόν. Ως μνήμη όμως.
Η προγραμματική αμηχανία
Γιατί ως προοπτική, τα πράγματα δεν είναι τόσο καθαρά. Η προεκλογική εκστρατεία για τον νέο πρόεδρο του δεν μάς έκανε πολύ σοφότερους σχετικά με την προγραμματική πρόταση της Χαριλάου Τρικούπη. Θα μπορούσε να λεχθεί με αρκετή σιγουριά ότι οι όλοι οι υποψήφιοι πλην Λοβέρδου, επαγγέλλονται μια πολιτική που προσιδιάζει στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία των καιρών μας, Ωστόσο, η σοσιαλδημοκρατική αναφορά είναι γενικό ιδεολογικό σήμα και όχι συγκεκριμένη προγραμματική πρόταση. Σχέδιο για τη χώρα, συνολικό, πειστικό και ανταγωνιστικό σε αυτό της κυβέρνησης, δεν κατατέθηκε από τους υποψήφιους. Χωρίς όμως ένα τέτοιο σχέδιο, το ΚΙΝΑΛ δεν μπορεί να ξεπεράσει το όριο του «συμπληρωματικού» κόμματος.
Το ερώτημα
Με το μείζον ερώτημα της προγραμματικής πρότασης θα βρεθεί αντιμέτωπος ο επόμενος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ. Από το πώς θα το απαντήσει, θα εξαρτηθεί κατά κύριο λόγο η πορεία του κόμματος. Τα κόμματα κρίνονται πρωτίστως στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής και δευτερευόντως σε αυτό της επικοινωνίας. Και η πολιτική σε τελευταία ανάλυση δεν είναι παρά η απάντηση στο ερώτημα «τι να κάνουμε».
Γιάννης Αλμπάνης
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου