Τα μπαμ του Μπάμπη...

Θανάσης Καρτερός

Μπορείς να τον πεις «ο Μπάμπης ο ασβός», αφού η παραγωγή δύσοσμων δηλώσεων είναι το δυνατό του όπλο.  Έχει απαιτήσει, αν θυμάστε, από το ΔΝΤ να μην υποκύψει στις πιέσεις της κυβέρνησης των συριζαίων για τα εργασιακά.  Έχει ονειρευτεί συμμετοχή στην... κυβέρνηση μιας σοβαρότερης Χρυσής Αυγής.  Έχει χαρακτηρίσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρατρομοκρατική οργάνωση. Έχει τοποθετήσει το ΚΚΕ εκτός συνταγματικού τόξου. Έχει καταγγείλει ότι επί Τσίπρα ντουμάνιαζε το Μαξίμου και μια θολωμένη από το χασίσι πλέμπα ξένων δημοσιογράφων έγλειφε τα παπούτσια των συριζαίων. Έχει αμολήσει... Και τι δεν έχει αμολήσει. Από τον φιλόξενο για κάτι τέτοιους εκτοξευτήρα του Αλαφούζου φυσικά.

Με τούτα και με κείνα, πάντως, αυτές οι δύσοσμες μπαταριές, τα μπαμ του Μπάμπη, αποδείχτηκαν προσοδοφόρα. Διέπρεψε με τον Σημίτη, διέπρεψε με τους τραπεζίτες, διέπρεψε σε σομόν εκδόσεις, διέπρεψε στον ΣΚΑΪ, διαπρέπει και στις γραμμές του κοινοβουλευτικού λόχου της Ν.Δ. Κι όποτε κρίνει ότι δεν διαπρέπει αρκετά, ότι τον ξεπερνάει ο  Άδωνις ή ο Πλεύρης ή και ο Κασιδιάρης, αμολάει ένα δυνατό και επαρκώς δύσοσμο μπαμ για να βρεθεί στην πηχτή επιφάνεια του φαιού, στο οποίο επί χρόνια κολυμπάει.  Όσο πιο απάνθρωπο, πιο μαύρο, πιο αντιδραστικό, πιο εμπρηστικό, πιο βλακώδες, πιο αιμοβόρο αυτό το μπαμ τόσο το καλύτερο.  Όσο πιο αποκρουστικό τόσο πιο κρουστικό.

Είπε λοιπόν χθες ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ γιατί έτσι κρίνουν και αποφασίζουν οι γιατροί. Και συμπλήρωσε, για να απλωθεί η δυσοσμία περισσότερο, ότι σε ΜΕΘ μπαίνουν οι ασθενείς λίγο πριν συναντήσουν τον Θεό. Κάπως έτσι - αντί να σωπάσει τουλάχιστον μπροστά στην αγωνία των ασθενών και τον αγώνα των γιατρών.  Όχι μόνο τακτική, αλλά και ενσυναίσθηση ασβού ο Μπάμπης, και συγγνώμη από τα συμπαθή ζώα που τα αδικεί η σύγκριση. Το θέμα όμως δεν είναι αυτός. Τόσος είναι. Το θέμα είναι ο άλλος, που τον έχει κορώνα στο κεφάλι του. Ο άλλος, που με το ένα χέρι ανάβει κεριά και με το άλλο δίνει σήμα στην αγέλη: γρυλίστε όσο θέλετε, αρκεί να γρυλίζετε προς τη σωστή μεριά.

Ο άλλος, ο πολιτικός προστάτης και «μπαμπάς» του κάθε Μπάμπη. Που καμαρώνει την απαίσια αγέλη να ασχημονεί ακόμα και επί νεκρών...

Η ΑΥΓΗ