Η ανακύκλωση της ανακύκλωσης...

Υπόθεση εργασίας: δεν ξέρεις τηλεοπτικά πρόσωπα, δεν γνωρίζεις ποιων κάποτε το χιούμορ ήταν λεπίδι ακονισμένο, ποιες εκπομπές έπιαναν πανύψηλα νούμερα, τι άρεσε και τι είχε πέραση. Είσαι αυτός

με όλα αυτά, και ανοίγοντας την τηλεόραση τη Δευτέρα, ώρα 8 το βράδυ, Νοεμβρίου 8, έτους 2021, πιάνεις Αντένα και... βλέπεις τέσσερις  τύπους –άγνωστους σε εσένα, υποτίθεται– να σκάνε μόνοι τους τα γέλια με τα αστεία που οι ίδιοι λένε, αναρωτιέσαι «γιατί γελάνε με τέτοιες χοντράδες;», νιώθεις ότι κάνουν μπαλαφάρα, χαβαλέ, μπουφόνε χιούμορ, περιμένεις μήπως πιο κάτω τσακίσουν κάποιον με τη σάτιρά τους, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Και λες «ασ’ το λίγο» να δω πού το πάνε και μήπως σκάσω κάνα χαμόγελο, αλλά τα χείλια μένουν ανέκφραστα –και τελικά αλλάζεις αδιάφορα κανάλι. 

Αυτοί, όμως, που περιγράφονται πιο πάνω, είναι οι Ράδιο Αρβύλες, οι πιο (πώς το λένε στην ελληνική καθομιλουμένη;) «χοτ» σατιρικοί στην τηλεόραση και σε όλα τα ελληνικά θεάματα. Ωστόσο, από τους Ράδιο Αρβύλες, περιμένεις πολλά. Περιμένεις σάτιρα, όσο πιο πολιτική γίνεται, περιμένεις επικαιρότητα, περιμένεις αυθεντικό γέλιο, όχι μηχανικό, περιμένεις με δυο λόγια να είναι αυτοί που ήταν κάποτε και με αυτόν τον τρόπο καθιερώθηκαν. 

Βέβαια, είναι πολύ πιθανό ότι η πρώτη τους εκπομπή στην νέα συνεργασία τους με τον Αντένα θα κάνει υψηλά νούμερα. Θα τα κάνει από κεκτημένη ταχύτητα. Επειδή είναι αυτοί. Επειδή οι τηλεοπτικοί ακόλουθοί τους θα ακολουθούν ακόμα και αν παίζουν εικόνα με τηλεοπτικά χιόνια.

Εν τέλει, η επανεμφάνισή τους στον παλιό τους γνώριμο Αντένα, είχε λίγο πολιτικό σχόλιο, αλλά άκαιρο αν εξαιρέσεις το παράλληλο μοντάζ εγκωμίων Μητσοτάκη για τους πυροσβέστες από τη μια και τα πρόσφατα επεισόδια στην Κηφισίας από την άλλη. Ακόμα είδαμε λίγο πλάκα με τον Άδωνη (ένα από τα πιο επιτυχημένα κομμάτια), λίγο με τον Γ. Παπανδρέου, λίγη πολυσυλλεκτικότητα εικόνων από άλλες εκπομπές, καθόλου άλλους πολιτικούς, οποιονδήποτε χώρων, και κάποια λίγα έξυνα αστεία, αλλά τόσο παρατραβηγμένα που κάηκαν. 

Όπως, λόγου χάρη, η μίμηση του παίκτη στον τροχό της τύχης που δεν μπορούσε να βρει το γράμμα που έλλειπε στη λέξη «ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ» και, η άλλη μίμηση, αυτή με τον Κύπριο γραβατοφορεμένο κύριο που τραγουδούσε «με το τραγούδι και διώχνουμε τον κορωνοϊό». Οι Αρβύλες βρήκαν και μόνταραν πάνω σε αυτόν άλλες ασθένειες, που θεραπεύονται δήθεν με το τραγούδι, αλλά είπαν τόσο πολλές και το τράβηξαν τόσο στα άκρα, τόσο στην άκρη, ώστε η χιουμοριστική ιδέα γκρεμοτσακίστηκε 

Κατά τα άλλα η τεχνική, η τρόπος, οι μιμήσεις, το είδος τού χιούμορ, οι χοντράδες, ήταν μια από τα ίδια των τελευταίων χρόνων. Η ανακύκλωση της ανακλώσης. Αλλά νούμερα τηλεθέασης η εκπομπή μάλλον θα κάνει. 

Γιατί οι Αρβύλες έχουν πετύχει κάτι σημαντικό: την αγάπη και τη διαδραστική συμμετοχή του κόσμου στην παρέα τους. Μια αγάπη που εκδηλώνεται στον αυτόματο, ό,τι και οπουδήποτε να παίξουν. Όπως στον αυτόματο είναι το ξεκαρδιστικό γέλιο των τεσσάρων για κάθε αστείο που οι ίδιοι επινοούν. Σαν να λες ανέκδοτο για πολλοστή φορά και εσύ πρώτος να ξεκαρδίζεσαι. Ίσως για να παρασύρεις εκ του ασφαλούς στο γέλιο τους ακροατές/θεατές σου...

harddog-sport.blogspot.com