Το γούρι...

Φόρεσε τα όμορφα μποτάκια της ακροβατώντας πίσω από την εξώπορτα. Με το ένα χέρι χαμηλά να τραβάει το φερμουάρ μέχρι τον αστράγαλο, ισορροπώντας στο άλλο πόδι. Και με το άλλο χέρι σηκωμένο ψηλά, πάνω από τον ώμο, τεντωμένο, να κρατάει το λουρί του σκύλου που ήταν έτοιμος να εφορμήσει από την πόρτα στα παρτέρια. Αδιάφορος για τα ακροβατικά της.

Μεγάλο μπλέξιμο τα κατοικίδια... που ήρθαν στη ζωή της το ένα μετά το άλλο στην πρώτη καραντίνα.

Στην αρχή ήταν ο σκυλάκος που γέμισε το άδειο σπίτι και έσπασε την ηρεμία και έπειτα ο γάτος, που ήρθε για παρέα του σκύλου που ένιωθε μοναξιά όσο εκείνη έπρεπε να πηγαίνει στη δουλειά απ’ όταν ξανάνοιξε η αγορά και έληξαν οι περιορισμοί.

Πολλοί της είχαν πει ότι ένα κατοικίδιο, πολλώ δε μάλλον τα δύο, ήταν μια σημαντική δέσμευση που θα έπρεπε να αποφύγει, αφού σε δυο-τρεις εβδομάδες θα έληγε η καραντίνα και έτσι η μοναξιά και η απομόνωση δεν θα ήταν η ίδια.

Εκείνη το έβλεπε και ως επένδυση. Συναισθηματική κυρίως, ανεξάρτητα αν στην πορεία, με τη δεύτερη και με την τρίτη καραντίνα που σιγά-σιγά ερχόταν, είχε αρχίσει να αποδεικνύεται σοφή επένδυση για την κάλυψη μακροχρόνιων και επαναλαμβανόμενων αναγκών συντροφιάς. Εξάλλου, οι νέες γνωριμίες και οι συναναστροφές είχαν γίνει εξαιρετικά δύσκολες. Σε αναλογία, δύσκολες όπως και η ακροβασία τού να φορά παπούτσια και ο σκύλος της να την τραβάει προς την πόρτα.

Άλλοι εμβολιασμένοι, άλλοι ανεμβολίαστοι, κάποιοι φοβισμένοι, κάποιοι άλλοι υπό την επιρροή θεωριών συνωμοσίας για ένα παγκόσμιο σχέδιο ελέγχου και υποταγής και κάποιοι ακόμα υπό το κράτος της αντίθεσης στην υπακοή σε ένα σύστημα που καταφανώς δεν ξέρει τι του γίνεται ή έχει άλλες προτεραιότητες. Κάποιοι ακόμα με τη λεγόμενη αντεπιστημονική κριτική στους επιστήμονες που κατά συρροή επικαλούνται έρευνες και αποτελέσματα που κατά βάση έχουν εκπονηθεί με αντεπιστημονικό τρόπο.

Φόρεσε σταυρωτά το μικρό τσαντάκι με τις λιχουδιές και τα σακουλάκια και έτρεξαν τα σκαλιά της πολυκατοικίας μέχρι την έξοδο για το κοντινότερο παρτέρι κι έπειτα για τη γνωστή βόλτα στη γειτονιά να χαιρετήσουν τους φίλους τους.

Ήταν άξιο απορίας το πώς ο σκύλος με τέσσερα πόδια κατάφερε να ξεφύγει από όλες τις κακοτοπιές στον δρόμο και στο παρτέρι κι εκείνη με μόλις δύο πόδια και ευρύτερη οπτική κατάφερε να κολλήσει ένα “γούρι” κάτω από τη σόλα των όμορφων παπουτσιών της. Από το οποίο, παρεμπιπτόντως, προσπάθησε να απαλλαγεί πατώντας, από απροσεξία, σε ένα άλλο "γούρι".

Μπάμπης Χριστακόπουλος

avgi.gr