Όταν ξημερώσει η αυγή της λευτεριάς...

...οι πραιτωριανοί θα απαρνηθούν τη βία...

Μάκης Γεωργίου

Θυμάμαι, πάντα θυμάμαι, ιδιαίτερα τις μέρες αυτές. Τα παιδιά στα κάγκελα του προαυλίου να φωνάζουν το - κυρίαρχο - σύνθημα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία» κι από τα μεγάφωνα να ξεχύνεται η μουσική του Μίκη σε στίχους Γιάννη Ρίτσου από τη «Ρωμιοσύνη»:

«Σώπα όπου να ναι θα σημάνουν οι καμπάνες».

Ήμουν εκεί. Ρεπόρτερ της «Βραδυνής». Μπροστά στα σκαλάκια της πύλης, σε ένα κομμάτι γκαζόν περίμενα την - συγγραφέα σήμερα - Ιωάννα Καρυστιάνη. 

Ήρθε μετά από λίγο μαζί με... έναν φοιτητή της Γεωπονικής. Με ανέβασε και μου έδειξε όλους τους εσωτερικούς χώρους. Τα περί καταστροφών και βανδαλισμών ήταν η φτηνή προπαγάνδα των εντύπων που στήριζαν τη Χούντα. 

Καμιά ζημιά, πουθενά, με εξαίρεση το γραφείο του κυβερνητικού επιτρόπου. Πηγαίνοντας προς το εστιατόριο, στο ασανσέρ το συγκλονιστικό σύνθημα «όταν ξημερώσει η αυγή της λευτεριάς, οι πραιτωριανοί θα απαρνηθούν τη βία». 

Στο εστιατόριο, το τελευταίο γεύμα της ιστορικής εκείνης μέρας και νύχτας. Ένα πιάτο φακές κι ένα μπουκάλι γάλα. Όλοι γνώριζαν ή τουλάχιστον διαισθάνονταν, τι επρόκειτο να ακολουθήσει...