«Με ποιον θα συνεργασθείτε;»...

Το ερώτημα που αποφεύγουν οι υποψήφιοι του ΚΙΝΑΛ...

Γιώργος Καρελιάς

Η χρησιμότητα των μικρών κομμάτων έγκειται, πρωτίστως, στη συμμετοχή τους σε κυβερνητικό σχήμα, όταν κανένα από τα μεγάλα δεν παίρνει αυτοδυναμία στις εκλογές. Το βλέπουμε να συμβαίνει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Αλλά οι λύσεις διαφέρουν.

Τα μοντέλα είναι δύο:

Πρώτον, η... συνεργασία όμορων πολιτικοϊδεολογικά κομμάτων. Αυτό συμβαίνει στην Ιβηρική Χερσόνησο(Ισπανία, Πορτογαλία), όπου τα σοσιαλιστικά κόμματα, που νίκησαν στις εκλογές, συγκυβερνούν με μικρότερα κόμματα της ευρείας Αριστεράς.

Δεύτερον, σε άλλες χώρες, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη Γερμανία, οι νικητές σοσιαλδημοκράτες χρειάζονται-εκτός από τους κοινά αποδεκτούς Πράσινους- και τους Φιλελεύθερους, οι οποίοι, όμως, συγγενεύουν περισσότερο με τους Χριστανοδημοκράτες.

Το δίλημμα ενδέχεται να ανακύψει και στην Ελλάδα μετά τις προσεχείς εκλογές, δεδομένου ότι η απλή αναλογική δυσκολεύει πολύ το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης. Βεβαίως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει διακηρύξει urbi et orbi ότι θα επιδιώξει δεύτερες εκλογές, με στόχο να έχει αυτοδυναμία. Όμως, επειδή ενδέχεται το εκλογικό αποτέλεσμα να είναι τέτοιο που να μην ευνοεί την προκήρυξη δεύτερων εκλογών, μπορεί να ανακύψει θέμα κυβέρνησης συνεργασίας, όπως έγινε το 2012, όταν το πρώτο κόμμα (ΝΔ) δεν έφτασε το 30%. Ετσι, η συζήτηση αυτή αποκτά ενδιαφέρον.

Για τη ΝΔ ενδέχεται να υπάρχουν δύο επιλογές. Να συνεργαστεί είτε με όποιο ακροδεξιό κόμμα εισέλθει στην Βουλή είτε με το κεντρογενές ή κεντροαριστερό Κίνημα Αλλαγής. Ο κ. Μητσοτάκης θα προτιμούσε το δεύτερο, για να μη χάσει το «κεντρώο» προφίλ, που οικοδομεί εδώ και χρόνια. Γι’ αυτό θα προτιμούσε να εκλεγεί αρχηγός στο ΚΙΝΑΛ ο Ανδρέας Λοβέρδος.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μονόδρομος η συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ. Βεβαίως, ο Αλέξης Τσίπρας αποφεύγει να το πει καθαρά και χρησιμοποιεί τον όρο «προοδευτική κυβέρνηση». Όμως, αυτό ουσιαστικά εννοεί, δεδομένου ότι στα αριστερά του δύσκολα θα βρει συμμάχους: το ΚΚΕ αρνείται διαχρονικά να συμμετέχει σε κυβερνήσεις και το ΜΕΡΑ 25 του Γιάννη Βαρουφάκη αποτελεί «δύσκολη» περίπτωση.

Ετσι, η «μπάλα» θα πάει μοιραία στο γήπεδο του ΚΙΝΑΛ. Ολοι οι υποψήφιοι αρχηγοί αποφεύγουν το ερώτημα «με ποιον θα συνεργασθείτε την επομένη των εκλογών» και δηλώνουν υπέρμαχοι της αυτονομίας του κόμματος. 

Ξεκάθαρη θέση εναντίον της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει ο κ. Λοβέρδος, ο οποίος αποφεύγει να πει καθαρά αν θα συνεργασθεί με τη ΝΔ. Ξεκάθαρη θέση εναντίον νέας συνεργασίας με τη ΝΔ έχει πάρει ο Χάρης Καστανίδης. 

Το ίδιο αναμένεται να κάνει και ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος χρησιμοποιεί τον όρο «προοδευτική παράταξη» σε αντιπαραβολή με την «συντήρηση». Ο Νίκος Ανδρουλάκης εμφανίζεται πιο «ουδέτερος» («ούτε με τη ΝΔ ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ») και παραπέμπει στο εκλογικό αποτέλεσμα, που θα διαμορφώσει τον συσχετισμό των δυνάμεων, από τον οποίο θα κριθούν οι όποιες μετεκλογικές συνεργασίες.

Bεβαίως, επειδή βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο (εσωκομματική), οι υποψήφιοι αποφεύγουν να πάρουν καθαρή θέση. Όμως, ο νέος αρχηγός, που θα εκλεγεί τον Δεκέμβριο, θα βρίσκει συνεχώς μπροστά του το ερώτημα «με ποιον θα συνεργασθείτε;», αν το απαιτεί το εκλογικό αποτέλεσμα. Και δύσκολα θα μπορέσει να αοριστολογεί έως το τέλος.

Διότι το εκλογικό σώμα, πριν ψηφίσει, θα πρέπει να γνωρίζει αν το ΚΙΝΑΛ θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας και με ποιον. Η σκόπιμη ασάφεια κάποια στιγμή παύει να είναι αποδοτική. Το λέει πολύ καλά αυτή η θυμόσοφη ρήση: «Το ‘αν’, το ‘ίσως’ και το ‘αλλά’ δεν οδήγησαν ποτέ, κανέναν, πουθενά»...

news247.gr