Ο πληθωρισμός εδώ και δύο δεκαετίες έχει γίνει άγνωστη, σχεδόν απαγορευμένη λέξη. Η μνημονιακή δεκαετία έκανε στην Ελλάδα, αλλά και σε κάθε χώρα που επλήγη από την κρίση χρέους, πιο οικεία την... έννοια του «αποπληθωρισμού».
Ήταν δύσκολο για τα νοικοκυριά και για τους μισθωτούς να κατανοήσουν το νόημα ενός αρνητικού μεγέθους –τι σημαίνει, πράγματι, μια μείωση του δείκτη τιμών καταναλωτή κατά 1% ή 3%;–, αλλά ήταν πολύ απλό να καταλάβουν ότι ανεξάρτητα από τη διακύμανση των τιμών, το εισόδημά τους δεν έφτανε για να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Αυτό ονομάστηκε από τους σχεδιαστές της μνημονιακής τιμωρίας «εσωτερική υποτίμηση». Μόνο που αφορούσε κυρίως τους μισθούς των εργαζομένων. Μολονότι οι μισθοί και τα εισοδήματα της μεγάλης πλειονότητας μένουν κολλημένα στον πάτο όπου τα οδήγησε η πολύχρονη λιτότητα, ο πληθωρισμός επιστρέφει στην καθημερινότητα των νοικοκυριών και στο λεξιλόγιο των τεχνοκρατών περίπου ως... εξωγήινη οντότητα.
Όλες οι κυβερνήσεις, οι κεντρικές τράπεζες και φυσικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι η έξαρση της ακρίβειας, οι ανατιμήσεις στις πρώτες ύλες και το ασύλληπτο «ράλι» στις τιμές ρεύματος θα ήταν κάτι εντελώς παροδικό. Αλλά, ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.
Τα στοιχεία για τον πληθωρισμό του Οκτωβρίου, τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς, διαψεύδουν τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις των κυβερνήσεων. Ιδιαίτερα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που χωρίς στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα, μέσα σε λιγότερο από δυο μήνες, υποχρεώθηκε να τετραπλασιάσει το κόστος των μέτρων αντιστάθμισης της ενεργειακής ακρίβειας. Αυτής που, κατά τους αρμόδιους υπουργούς, θα ήταν παροδική και θα «έσβηνε» μέχρι τα Χριστούγεννα.
Τώρα, όλα τα δεδομένα έχουν όχι απλώς διαψεύσει, αλλά έχουν γελοιοποιήσει τις επιδερμικές εκτιμήσεις των κυβερνητικών στελεχών. Αν ο πληθωρισμός εξακολουθήσει να τρέχει με 3,5% ή 4,5% τον χρόνο, για τους επόμενους 7-8 μήνες –αν υποθέσουμε ότι το φαινόμενο θα υποχωρήσει από το επόμενο καλοκαίρι– θα «κόψει» τουλάχιστον έναν κατώτατο μισθό από το μέσο ελληνικό νοικοκυριό.
Επειδή, δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη από τους μέσους όρους της στατιστικής για την πλειονότητα των νοικοκυριών και των νέων εργαζομένων, που αμείβονται με τους κατώτατους μισθούς, αυτός ο αδρός υπολογισμός ίσως ακούγεται πολύ μετριοπαθής μπροστά στο σοκ ενός λογαριασμού ρεύματος ή μιας απόδειξης με τα εβδομαδιαία ψώνια στο σουπερμάρκετ...
Η Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου