Eίναι γεγονός ότι σε όλους τους χώρους οι ζυμώσεις για τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν αρχίσει.
Η Ν.Δ. επενδύει σε μια ασφαλή εκλογική πεπατημένη, χωρίς... τομές και γενικώς ανεπιθύμητες καινοτομίες. Μας παλινδρόμησε σε ένα πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα, που επανέφερε την απειλή της χαμένης ψήφου, αλλά και της μάταιης υποψηφιότητας στα όργανα άμεσης εκπροσώπησης των τοπικών κοινωνιών. Γενικώς, τα πλειοψηφικά εκλογικά συστήματα καθιστούν τις ψήφους των πολιτών άνισες μεταξύ τους, πριμοδοτώντας τη σχετική πλειοψηφία με αδικαιολόγητα ενισχυμένη εκπροσώπηση, την οποία υφαρπάζουν από τις άλλες παρατάξεις. Προμελετημένη ήταν επίσης η θεσμική και αριθμητική υποβάθμιση των συλλογικών αιρετών οργάνων της Αυτοδιοίκησης. Όπως π.χ. συνέβη στα τοπικά αυμβούλια, των οποίων η εκλογική αυτοτέλεια καταργήθηκε, ή στις αρμοδιότητες και την αριθμητική δύναμη των δημοτικών συμβουλίων.
Στο μεταξύ η συμμετοχή, βαίνοντας διαρκώς μειούμενη, για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές του 2019 κατέβηκε πανελλαδικά κάτω από το ψυχολογικό φράγμα του 60% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους. Έτσι απλουστεύεται το έργο των κομματικών καραβανάδων, αφού πολίτες με την όποια διαφορετική άποψη, αυτοαποκλείονται διά της αποχής από το εκλέγειν και προφανώς το εκλέγεσθαι της Αυτοδιοίκησης. Ωστόσο, ας μη βιαστούμε να συμφωνήσουμε ότι η αποχή σχετίζεται αποκλειστικά με την αποστροφή τού εκλογικού σώματος προς τα πλειοψηφικά εκλογικά συστήματα. Αν και οι εκλογές του 2019 έγιναν με αναλογικό εκλογικό σύστημα, η αποχή αυξήθηκε αντί να μειωθεί. Είναι η αποχή ένα ηχηρό αίτημα αλλαγής μιας μη αποδεκτής κατάστασης; Ή είναι η αποστροφή των ψηφοφόρων από μια διαδικασία όπου κρίνουν ότι δεν τους εκπροσωπεί επαρκώς καμιά υποψήφια παράταξη για να την ψηφίσουν;
Κόντρα στη λογική του αυτοαποκλεισμού, είναι υποχρέωση όλων των ενεργών πολιτών να μετατρέψουν τις εκλογές σε ευκαιρία για την ανάδειξη και τον ουσιαστικό διάλογο επί θεμάτων που αν και τοπικά, όμως διαμορφώνουν και εδράζονται σε καίριες εθνικές πολιτικές. Παράδειγμα, η διαχείριση των απορριμμάτων, η αποκέντρωση και κατανομή υποδομών Υγείας, εκπαίδευσης, συγκοινωνιών και ασφάλειας, το περιβάλλον, η χωροταξία και τα πολεοδομικά σχέδια εξέλιξης των οικισμών που ζούμε, η κατανεμημένη παραγωγή ενέργειας και πολλά άλλα εξίσου σημαντικά. Μόνο η μαζική μεταστροφή από την αποχή στη συμμετοχή με υποψηφιότητα και ψήφο διασφαλίζει ότι ο διάλογος γι' αυτά τα θέματα θα είναι ουσιαστικός και ότι δεν θα σταματήσει μετά τις εκλογές. Έτσι μόνο, μέσω της ενεργής συμμετοχής των πολιτών, η Δημοκρατία εξασκείται και εξελίσσεται.
Προγραμματικές συγκλίσεις στην Αυτοδιοίκηση
Διπλό λοιπόν και αλληλένδετο το διακύβευμα των επόμενων εκλογών. Ζητούμενα, τόσο η μαζική συμμετοχή των πολιτών όσο και η επικράτηση της προοδευτικής πρότασης στην Αυτοδιοίκηση. Στην πρόκληση του διπλού διακυβεύματος η Αριστερά ανταποκρίνεται με ζυμώσεις και στόχευση στις ευρύτερες συνεργασίες με πρόσωπα και συλλογικότητες. Αναζητούνται προγραμματικές συγκλίσεις και χτενίζονται ατζέντες με ονόματα, για να κερδηθεί το στοίχημα του αντιπροσωπευτικού διευρυμένου εκλογικού σχήματος, που θα ανατρέψει το τρέχον αυτοδιοικητικό σκηνικό.
Ωστόσο, ίσως το κλειδί να βρίσκεται στη διεύρυνση στη βάση, αντί από τα επάνω. Μέσω παρατάξεων που να «εκπροσωπούν» τους ενεργούς πολίτες διά της συμμετοχής τους σε αυτές, αντί να επιδιώκουν να τους «αντιπροσωπεύσουν» με νεκρανεστημένους επικεφαλής από θυμικά κομματικά αζήτητα, αποκλειστικά βάσει του ιστορικού τους ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, προ-ιστορικού τους πολιτικού προσήμου. Ας κάνουμε πρωταγωνιστές όσους στις τοπικές κοινωνίες λειτουργούν προοδευτικά στην πράξη και επαναπροσδιορίζουν διά των έργων τους, με σύγχρονους, επίκαιρους όρους, τη διαφορά μεταξύ ουσίας και προσχήματος - ή αλλιώς, της προόδου έναντι του τέλματος. Ας μη λησμονούμε ότι οι πολιτικές της Αυτοδιοίκησης κατεξοχήν καλούνται να διαχειριστούν απτή πραγματικότητα. Η εικοσαετής και πλέον καθυστέρηση στις πολιτικές της ανακύκλωσης, τα χρόνια περιβαλλοντικά εγκλήματα, οι αβελτηρίες στην κατάρτιση και εφαρμογή των τοπικών πολεοδομικών σχεδίων και πλείστα όσα άλλα οδηγούν σε ένα συμπέρασμα. Η ελληνική Αυτοδιοίκηση πρέπει κάποτε να πάψει να λειτουργεί προσχηματικά και να υιοθετήσει πολιτική καινοτομία και προοδευτικό πραγματισμό. Αν το επιτύχει, θα αφαιρέσει και από την κεντρική διοίκηση το δικό της άλλοθι προσχηματικής λειτουργίας.
Είναι λοιπόν μονόδρομος οι ενεργοί πολίτες να χαράξουν έναν διαφορετικό εκλογικό δρόμο, αναζητώντας εναλλακτικό προορισμό από αυτό των δημαρχιακών καραβανάδων, που μετρούν πελατειακές «ολυμπιάδες», ακριβώς επειδή ώς τώρα έχουν συστηματικά αποφύγει να δώσουν ουσιαστικές λύσεις.
Παντελής Κοσμίδης (χημικός μηχανικός, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. / Ο.Μ. Μυγδονίας Δήμου Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης (pkosmides@gmail.com, f/b: @MygdoNea)
avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου