ΚAT’ AΡΧΑΣ–και μετά τον ολόσωστο σάλο με τις δηλώσεις του Λευτέρη Πετρούνια- να ξεκαθαρίσουμε το εξής: έχουμε τελειώσει οριστικά και χωρίς επιστροφή με τις... συμπεριφορές που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αθωώνουν και ξεπλένουν ή «δεν είδαν» βιαστές, παιδοβιαστές, τραμπούκους.
Δεν έχει καμία σημασία αν οι δηλώσεις ή η όποια κάλυψη σημειώθηκε σε χρόνο ανύποπτο, περνούσε μια κάμερα, η κούραση, τα λόγια του παπά. Δεν μας νοιάζει. Αν κάποιος δεν είναι έτοιμος να δώσει μία συνέντευξη ή να απαντήσει σε μία ξαφνική ερώτηση, να μην απαντήσει, να μη σταθεί για φωτογραφίσεις και τα συναφή. Όταν ανοίγεις το στόμα σου, πρέπει να ξέρεις τι λες κι αυτό ας το θυμούνται όλοι από εδώ και στο εξής.
Όχι γιατί υπάρχει το δικαστήριο του Twitter. Όχι γιατί θα χάσει χορηγούς. Όχι γιατί η δήλωση θα «παίζει» στο διηνεκές, τσιγκλώντας την κοινή γνώμη. Αλλά γιατί υπάρχουν θύματα. Πόνος πολύς και συσσωρευμένος. Γυναίκες, αγόρια και παιδιά που ακόμη δεν μίλησαν και πρέπει να τους δοθεί χώρος και χρόνος για να το κάνουν. Υπάρχουν επίσης δικογραφίες. Υποθέσεις που εκκρεμεί η εκδίκασή τους. Οπότε, σκασμός!
Δεν φταίνε αυτοί, αν εμείς αποφασίσαμε να τους κάνουμε θεούς. Φταίνε για οτιδήποτε άλλο, αλλά όχι γι' αυτό. Αυτοί θα εξακολουθήσουν να κάνουν τη δουλειά τους, να είναι σπουδαίοι στον τομέα τους και να πιστεύουν (σε) ό,τι θέλουν να πιστεύουν.
Στα υπόλοιπα τώρα. Γιατί απογοητευόμαστε κάθε φορά που ένας αθλητής ή ένας οποιοσδήποτε διάσημος λέει όχι απλώς μια βλακεία, όχι απλώς κάτι που κοντράρει την πολιτική ορθότητα, αλλά μια απρέπεια;
Ή ακόμη χειρότερα επειδή λέει αυτό που πιστεύει και κατ’ επέκταση αυτό από το οποίο είναι πραγματικά φτιαγμένος; Γιατί πέφτουμε από σύννεφα και βουνοκορφές; Γιατί πιστεύουμε ότι μερικά χρυσά μετάλλια, μερικές δύσκολες νίκες, έργο ετών, κάποιες σοβαρές δουλειές, πρέπει απαραιτήτως να εγγυώνται και για τις ποιότητες των ανθρώπων;
Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο της Χριστίνας Γαλανοπούλου, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου