Κάθε φορά που οι φορολογικοί παράδεισοι γίνονται παγκόσμιο θέμα ο κόσμος εντυπωσιάζεται από τη μυθώδη έκταση του πλούτου που ξεφεύγει από τα φορολογικά συστήματα των κρατών και κρύβεται σε διάφορα απίθανα σημεία του πλανήτη.
Αυτός ο μηχανισμός, σε συνδυασμό με τις... συνεχείς φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο και τις περιουσίες -στο όνομα κάποιας απροσδιόριστης μελλοντικής ανάπτυξης-, έχει αποστερήσει τα κράτη από πόρους.
Έτσι τα συστήματα κοινωνικής προστασίας αποδυναμώνονται, οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται εντυπωσιακά και η εργασία ελαστικοποιείται διαρκώς. Οι κοινωνίες καταστρέφονται και η συνοχή τους καταρρέει ακριβώς επειδή ο πλούτος που παράγεται από την εργασία των ανθρώπων φεύγει σε κάποιους φορολογικούς παραδείσους.
Η διεθνής κοινότητα και, ειδικά, τα ανεπτυγμένα κράτη θα μπορούσαν να βάλουν ένα τέλος σε αυτή την ληστεία θεσπίζοντας κανόνες για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής. Δεν το κάνουν επειδή η διαπλοκή του βρόμικου χρήματος με τα κέντρα εξουσίας είναι πανίσχυρη.
Ακόμα και αν, για τα μάτια του κόσμου, επιβάλλονται κάποια μέτρα, το μόνο τους αποτέλεσμα είναι να κάνουν ακόμα πιο σύνθετες και καλύτερα προφυλαγμένες τις διαδρομές του πλούτου που φυγαδεύεται.
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα το αίτημα για φορολογική δικαιοσύνη είναι σήμερα εξαιρετικά επιτακτικό. Η δίκαιη φορολόγηση του κεφαλαίου και του πλούτου σε εθνικό επίπεδο και το μπλοκάρισμα των διεθνών δρόμων του μαύρου χρήματος είναι ίσως το πιο κρίσιμο ζητούμενο για την επαναθεμελίωση των κοινωνιών και την εξάλειψη των ανισοτήτων. Είναι αίτημα επαναστατικό.
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου