Την ώρα που σήμερα η Βουλή συζητά την αμυντική συμφωνία που υπέγραψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στα Ηλύσια Πεδία με τον Εμανουέλ Μακρόν, έχουν μείνει αναπάντητα από την κυβέρνηση μια σειρά ερωτήματα και ειδικά το κομμάτι εκείνο που αφορά τα αμιγώς ελληνικά συμφέροντα.
Πέρα από τους πανηγυρισμούς... για τη συμφωνία με τη Γαλλία, η οποία περιλαμβάνει την αγορά φρεγατών τελευταίας τεχνολογίας και επιπλέον μαχητικά αεροσκάφη τύπου Rafale, και πέρα απ’ τα πάσης φύσεως «λιβανιστήρια» από πρόθυμους δημοσιολογούντες για το πόσο «αναγκαία» ήταν η συμφωνία αυτή και η εν λόγω αγορά, υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες που δείχνουν αμείλικτες ως προς το περιεχόμενό τους. Και εξηγούμαστε.
Είναι γνωστό ότι η συμφωνία για την αγορά των Μπελαρά ξεκίνησε από την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Στα χρόνια που ακολούθησαν και έως την 28η Σεπτεμβρίου συχνά-πυκνά υπήρχαν δημοσιεύματα για επαφές με τους Γάλλους, τα οποία άλλοτε έφερναν τις δύο πλευρές κοντά σε συμφωνία και άλλοτε οι φρεγάτες φαινόταν ότι θα παραμείνουν ένα όνειρο για το Πολεμικό Ναυτικό.
Η οικονομία δεν αντέχει
Το προηγούμενο καλοκαίρι η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» (27.7.2020) έγραφε ότι το κόστος των Μπελαρά ήταν «απαγορευτικό» για την Ελλάδα, σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως «ο υφυπουργός Οικονομικών Θεόδωρος Σκυλακάκης, που είχε αναλάβει να εξοικονομήσει κονδύλια και να βρει τους πόρους για την αγορά των φρεγατών, είχε διαμηνύσει ότι τα δημόσια οικονομικά δεν αντέχουν τη χρηματοδότηση ενός προγράμματος που θα υπερβαίνει τα 3 δισ. ευρώ!».
Το συνολικό κόστος σήμερα ξεπερνά όπως φαίνεται τα 10 δισ. ευρώ και δεν κουνιέται φύλλο, παρά το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία κουβαλάει στην πλάτη της άλλον ένα χρόνο οικονομικού λοκντάουν. Στο ίδιο δημοσίευμα γινόταν λόγος και για τον χρόνο παράδοσης των νέων φρεγατών ως ανασταλτικού παράγοντα για την αγορά τους. «Τα τουρκικά πλοία δεν θα έρθουν το 2024. Κάποιος πρέπει να τα αναχαιτίσει τώρα και τα 3 δισ. δεν μας περισσεύουν, πρέπει να δούμε τις προτεραιότητές μας», έγραφε η εφημερίδα επικαλούμενη μαρτυρία στενού συνεργάτη του πρωθυπουργού.
Ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα συμπεριλάμβανε το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Καθημερινή» την ίδια ημέρα, στις 27 Ιουλίου του 2020: «Η απόφαση της κυβέρνησης να μην προχωρήσει στην προμήθεια εδράζεται σε δύο λόγους: Πρώτον, το κόστος για την αγορά είχε φθάσει τα 3 δισ. ευρώ. Με δεδομένα τα στενά περιθώρια του προϋπολογισμού εκτιμήθηκε ότι το κονδύλι ήταν υψηλό. Δεύτερον, ο χρόνος παράδοσης είχε προσδιοριστεί για το 2025. Ομως, με δεδομένη την κλιμακούμενη τουρκική απειλή, η Αθήνα εκτιμά πως απαιτούνται προμήθειες και κινήσεις αναβάθμισης αμυντικού υλικού που θα είναι “άμεσης απόδοσης” τόσο για το Ναυτικό όσο και για την Αεροπορία».
Λίγους μήνες αργότερα, στις αρχές του 2021, επισημοποιείται η αγορά 18 μαχητικών αεροσκαφών Rafale (6 καινούργιων και 12 μεταχειρισμένων) που θα αντικαθιστούσαν τα επίσης γαλλικά Mirage. H κίνηση αυτή θεωρείται «δώρο» προς τη Γαλλία για τη μη ολοκλήρωση της αγοράς των φρεγατών. Την άνοιξη ανοίγει και πάλι η κουβέντα για την ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού και η Naval Group (κατασκευάστρια εταιρεία των Μπελαρά) καταθέτει πρόταση για 3 συν 1 φρεγάτες με παράδοση το 2025 και με τη δέσμευση ότι οι 3 εξ αυτών θα κατασκευαστούν σε ελληνικά ναυπηγεία.
Τον Ιούνιο του 2021 ο CEO της Naval Group, Pierre-Éric Pommellet, σε συνάντηση που είχε με δημοσιογράφους στην πρεσβεία της Γαλλίας στην Αθήνα εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι Ελλάδα και Γαλλία θα δώσουν τα χέρια, επαναλαμβάνοντας τη δέσμευση ότι οι 3 φρεγάτες θα κατασκευαστούν στη χώρα μας. Η ίδια φράση επαναλαμβάνεται από τον αντιπρόεδρο της εταιρείας Laurent Mourre, μόλις πριν από δύο μήνες, τον Αύγουστο…
Δημήτρης Τερζής
H Eφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου