Ποιοι είναι αυτοί που 32 χρόνια μετά την ψήφιση, ομόφωνα από τη Βουλή, του νόμου 1863/18-9-1989 επιχειρούν και πάλι να σπείρουν στον ελληνικό λαό το μίσος, τον διχασμό και το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που τόσο σκληρά πλήρωσε ο τόπος από την απελευθέρωση του 1944 και μετά; Ποιοι είναι αυτοί που βάναυσα, προκλητικά και αντιδημοκρατικά καταπατούν τον νόμο και κραυγάζουν διχαστικά για... «συμμοριτοπόλεμο», «απάτριδες», «ξενοκίνητους», «εαμοβούλγαρους» και «σλαβοκομμουνιστές»;
Ο νόμος 1863 του 1989
Διοργανωτές των εκδηλώσεων που παράνομα γίνονται κάθε Αύγουστο στον Γράμμο και στο Βίτσι είναι μια φούχτα απόστρατων των ενόπλων δυνάμεων, η διοίκηση της γνωστής Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού. Ομως τον τόνο όλα τα προηγούμενα χρόνια τον έδιναν η Χρυσή Αυγή και κάθε είδους φασιστικά και ναζιστικά στοιχεία. Φέτος που η ηγεσία της Χρυσής Αυγής βρίσκεται στη φυλακή, απέστειλε στην εκδήλωση στεφάνι «δι' εκπροσώπων», όπως θα δούμε παρακάτω.
Αντιπρόσωποι οι οποίοι βρίσκονταν εκεί παρέα με κάποια πρόσωπα που καιρό τώρα έχουν ταχθεί στην Ακροδεξιά και ίσως παραπέρα. Αλλά και κάποια στελέχη του κόμματος της Ν.Δ. Του κόμματος δηλαδή στο οποίο προεδρεύει και πρωθυπουργεύει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο πατέρας του οποίου, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ως αρχηγός της Ν.Δ. το 1989, υπήρξε ένας από τους εμπνευστές και πρωτεργάτης του νόμου με τον οποίο οι γιορτές στον Γράμμο και στο Βίτσι χαρακτηρίστηκαν οριστικά και αμετάκλητα ως γιορτές μίσους και εθνικού διχασμού. Τι ειρωνεία της Ιστορίας!
Οσοι συμμετέχουν κάθε Αύγουστο στη φιέστα της μισαλλοδοξίας αγνοούν προκλητικά και παραβιάζουν έναν νόμο του κράτους. Μια εκδήλωση την οποία αγνοούν επιδεικτικά οι κάτοικοι της περιοχής, εκτός από τους λίγους φανατικούς που θεωρούν ότι μετά από ογδόντα χρόνια θα πρέπει οι μισοί Ελληνες να στρέφονται κατά των άλλων μισών, να τους αντιμετωπίζουν ως «προδότες», ως «κατασκόπους», ως «εαμοβούλγαρους».
Ας δούμε όμως ποιοι κατέθεσαν τον περασμένο Αύγουστο στεφάνια στην εκδήλωση μίσους στο Βίτσι: Κωνσταντίνος Μπογδάνος, βουλευτής Ν.Δ., Αντώνιος Μυλωνάκης, βουλευτής της Ελληνικής Λύσης του Βελόπουλου, Θάνος Τζήμερος, Δημιουργία Ξανά, Φαήλος Κρανιδιώτης, πρόεδρος Νέας Δεξιάς, Μανώλης Αγγελάκας, πρώην ευρωβουλευτής Ν.Δ., Γεώργιος Επιτήδειος, πρώην ευρωβουλευτής Χρυσής Αυγής, Βασιλόφρονες Νομού Καστοριάς, Βασιλική Ενωση Ελλάδος, εκπρόσωπος του Ηλία Κασιδιάρη, Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή, ενώ παρόντες στην εκδήλωση ήταν ο βουλευτής Καστοριάς της Ν.Δ. Ζήσης Τσικαλάγιας και η διευθύντρια του πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη, Μαρία Αντωνίου, η οποία μάλιστα περηφανεύεται ότι ανελλιπώς κάθε χρόνο μετέχει στη γιορτή μίσους και μάλιστα το 2015 είχε φωτογραφηθεί περιχαρής αγκαλιά με την πρώην κοινοβουλευτική εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής, Δέσποινα Σβερώνη.
Η Μαρία Αντωνίου στο Βίτσι
Σχετικά τώρα με το περιεχόμενο της εκδήλωσης, παρά τους ισχυρισμούς του προέδρου της Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ), αντιστρατήγου ε.α. Σταύρου Κουτρή, ότι «η Ενωση δεν λύνει το ιστορικό θέμα της εμφύλιας διαμάχης, δεν ξύνει πληγές, ούτε ανακυκλώνει μίσος», ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης, Στέργιος Καλόγηρος, ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού «Βεργίνα», έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι «ο αριστερός φασισμός δεν ηττήθηκε εξ ολοκλήρου το 1949, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι τώρα και να καταστρέφει τη χώρα».
Ποια όμως είναι η Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού που κάθε χρόνο οργανώνει την εμφυλιοπολεμική εκδήλωση «για τη συντριβή των κομμουνιστοσυμμοριτών»; Σύμφωνα με τον συνταγματάρχη εν αποστρατεία Γιάννη Αγγέλου, η διοίκηση της ΕΑΑΣ δεν εκπροσωπεί το σύνολο των χιλιάδων απόστρατων αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, αλλά μία μικρή μειοψηφία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις τελευταίες εκλογές για την ανάδειξη Δ.Σ., σύμφωνα με τα αποτέλεσμα που η ίδια η ΕΑΑΣ εξέδωσε, από τους 23.322 εγγεγραμμένους ψήφισαν μόνο 6.289, δηλαδή περίπου το 1/3. Αρα η συμμετοχή ήταν μόλις 26,97% και η αποχή στο 73,03%. Κανένας προβληματισμός!
Κι όμως σε αυτές τις γιορτές μίσους έσπευσε να προσφέρει απόλυτη κάλυψη ο υπεύθυνος για τις ενώσεις αποστράτων, υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος, απαντώντας σε κοινοβουλευτική ερώτηση, ισχυρίστηκε ότι οι εμφυλιοπολεμικές αυτές φιέστες αποτελούν «πρωτοβουλίες συμφιλίωσης».
Οπως έγραφε στις 11 Μαΐου 2002 στην εφημερίδα «Τα Νέα» ο απόστρατος ταξίαρχος Ευάγγελος Κυπριωτάκης, σχετικά με τις γιορτές του μίσους σε Γράμμο και Βίτσι: «Οι αξιωματικοί του Δ.Σ. της Ενωσης Αποστράτων Αξ/κών Στρατού (ΕΑΑΣ) παραβλέπουν ότι στην πραγματικότητα το 1946-49 έγινε ένας εμφύλιος πόλεμος ή ένας αλληλοσκοτωμός παιδιών της ίδιας μάνας.
Νομίζουν, ή καλύτερα κάνουν ότι νομίζουν, πως είναι πατριωτισμός το να κάνουν μνημόσυνα μόνο για τους φονευθέντες της μιας παράταξης του Εμφυλίου και μάλιστα στα βουνά Βίτσι-Γράμμο, όπου τον Αύγουστο 1949 ο στρατός έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στους κομμουνιστές αντάρτες. Ενώ έτσι αναμοχλεύουν παλαιά πάθη, που διχάζουν και παραβλέπουν ότι το επίσημο κράτος από το 1982 έχει καταργήσει τέτοιες εκδηλώσεις σαν εορτές μίσους. Και να υπενθυμίσω ότι πρωθυπουργοί όπως ο Σοφούλης επιδίωκε κατευνασμό, ο Πλαστήρας μέτρα επιείκειας και ο Παπάγος λήθη. Η ΕΑΑΣ ας τα λάβει υπόψη».
Θα πρέπει λοιπόν οι γνωστοί ακραίοι κύκλοι των ενόπλων δυνάμεων και όχι μόνο να πάψουν να σπέρνουν το εθνικιστικό μίσος και να καλλιεργούν κλίμα εμφυλίου, σε αγαστή συνεργασία με τα απομεινάρια του ναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής. Να σταματήσουν να μας γυρνούν στο παρελθόν. Η προσπάθεια να πυροδοτηθεί ένα κλίμα έντασης, διχασμού, διαχωρισμού των Ελλήνων σε «εθνικόφρονες» και «προδότες» ή «μιάσματα», που στοχεύει στον αποπροσανατολισμό των συμπατριωτών μας, δεν θα περάσει.
Ποιοι είναι οι συνοδοιπόροι του Κωνσταντίνου Μπογδάνου; Τους «έδωσε» στη Βουλή για να καταδείξει ότι δεν είναι η ακροδεξιά μύγα στο φιλελεύθερο γάλα της Ν.Δ. Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, χωρίς καν να ερωτηθεί, «έδωσε», όπως είναι η λαϊκή φράση, στη Βουλή δύο στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που, επίσης, συμμετείχαν στη γιορτή μίσους στο Βίτσι. Πρόκειται για τον γαλάζιο βουλευτή Καστοριάς Ζήση Τζηκαλάγια και τη διευθύντρια του γραφείου του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, Μαρία Αντωνίου. Και τα δύο στελέχη έχουν απασχολήσει τη δημοσιότητα με αρνητικό τρόπο, χωρίς ποτέ, όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το κόμμα της Ν.Δ. να εκφράσουν έστω μια επιδερμική δυσαρέσκεια.
Εκ Καστοριάς ορμώμενη είναι η συνοδοιπόρος του Κωνσταντίνου Μπογδάνου στις γιορτές μίσους στο Βίτσι, Μαρία Αντωνίου. Η διευθύντρια του γραφείου του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη τοποθετήθηκε στη θέση αυτή τον Αύγουστο του 2019 και λίγες ημέρες μετά έσπευσε να παραβρεθεί στις γιορτές μίσους στο Βίτσι. Μάλιστα, η Μαρία Αντωνίου που κάθε χρόνο δίνει το παρών στα ακροδεξιά πανηγύρια, το 2015 φωτογραφήθηκε σε άκρως φιλικό εναγκαλισμό με την πρώην κοινοβουλευτική εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής, Δέσποινα Σβερώνη, πού αλλού, στις γιορτές μίσους στο Βίτσι.
Ηταν αρχές Απριλίου του 2021 όταν με μια ωμή ανακοίνωση-επιτομή του πελατειακού κράτους και της εκμετάλλευσης της αγωνίας των ανέργων, ο Ζήσης Τζηκαλάγιας καλούσε όσους ψάχνουν εργασία να πάνε στο πολιτικό του γραφείο. Η αντίδραση της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων του ΟΑΕΔ ήταν άμεση και με ανακοίνωσή της επισήμανε ότι «Η εξυπηρέτηση των πολιτών και κυρίως των ανέργων θα πρέπει να γίνεται επίσημα και όχι μέσω βουλευτών και μέσω “τηλεφώνων που πέφτουν”».
Το τελευταίο διάστημα, και ύστερα από την απόφαση του πρωθυπουργού να εκπροσωπηθούν ο ίδιος και η κυβέρνησή του στις γιορτές μίσους στον Γράμμο και στο Βίτσι, έχει πληθύνει η αρθρογραφία στον Τύπο γύρω από τον Εμφύλιο. Το βασικό επιχείρημα υπέρ της κυβέρνησης είναι τούτο: Αφού το ΚΚΕ, και η Αριστερά γενικότερα, τιμούν τον ΔΣΕ -δηλαδή τη μία πλευρά του Εμφυλίου-, γιατί η άλλη πλευρά να μην τιμά τον κυβερνητικό στρατό;
Πρόκειται για εντελώς βλακώδη επιχειρηματολογία στον βαθμό που είναι αθώα και δεν κρύβει σκοπιμότητα. Το πρόβλημα δεν είναι ποιος θα τιμήσει ποιον. Ούτε τι αντίληψη έχει η μία ή η άλλη πλευρά για την εμφύλια διαμάχη 1946-1949. Την αντιπαράθεση για την Ιστορία δεν θα τη σταματήσουμε - ούτε σε ανθρώπους, κόμματα και οργανώσεις θα απαγορεύσουμε να τιμήσουν όποιους και όπως νομίζουν. Αυτά τα έκαναν οι νικητές του Εμφυλίου στη μετεμφυλιακή περίοδο (κοινοβουλευτική και δικτατορική), αλλά δεν κατάφεραν τίποτε περισσότερο από το να προκαλέσουν τεράστια ζημιά στη χώρα και στη δημοκρατία.
Το πρόβλημα έγκειται στους όρους με τους οποίους η άλλη πλευρά -πέραν της Αριστεράς- γιορτάζει τη νίκη της το 1949. Μέχρι το 1989 το κυρίαρχο ιστορικό, ιδεολογικό και πολιτικό σχήμα έλεγε πως την τριετία 1946-1949 δεν είχαμε εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα, αλλά «συμμοριτοπόλεμο», όπου το επίσημο κράτος πολεμούσε κάποιες ξενοκίνητες συμμορίες εαμοβούλγαρων και σλαβοκομμουνιστών, απάτριδων, εχθρών της Ελλάδας και του ελληνικού λαού.
Με τον νόμο 1863 του 1989 (περί άρσης των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου) που ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα της τότε Βουλής, το σχήμα αυτό τοποθετήθηκε στον κάλαθο των αχρήστων της Ιστορίας. Επισήμως αναγνωρίζεται από το ελληνικό κράτος ότι στη χώρα το 1946-1949 είχαμε εμφύλιο πόλεμο, με ό,τι αυτό σημαίνει για κόμματα, παρατάξεις, πολίτες που είχαν, έμμεση ή άμεση, εμπλοκή σε αυτή τη σύρραξη. Ο ίδιος νόμος καθορίζει και τις ευθύνες της πολιτείας που προκύπτουν από αυτή την αναγνώριση ότι ο εν λόγω πόλεμος ήταν εμφύλιος.
Στο πλαίσιο αυτού του νόμου γίνονται οι εκδηλώσεις της γνωστής Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού στον Γράμμο και στο Βίτσι; Οχι βέβαια. Αυτές οι εκδηλώσεις γίνονται εδώ και χρόνια παρά και ενάντια στα όσα προβλέπει ο νόμος 1863/1989, λες και αυτός ο νόμος δεν υπήρξε ποτέ.
Είναι δικαίωμα κάποιων οργανώσεων να αγνοούν τον νόμο και να θεωρούν ότι την τριετία 1946-1949 είχαμε «συμμοριτοπόλεμο» και ότι ο ΔΣΕ ήταν απάτριδες, εαμοβούλγαροι και σλαβοκομμουνιστές; Στον βαθμό που αυτό κινείται στη σφαίρα των ιδεών και δεν μεταφράζεται σε πράξεις, είναι δικαίωμά τους, παρόλο που πρόκειται για μια ιδέα που προσεγγίζει τον φασισμό και ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο τον τόνο σε αυτές τις εκδηλώσεις τα προηγούμενα χρόνια τον έδινε η Χρυσή Αυγή. Τέτοιο όμως δικαίωμα δεν μπορεί να έχει η κυβέρνηση της χώρας. Η όποια κυβέρνηση.
Γιατί ελέγχεται επομένως η σημερινή κυβέρνηση είναι φανερό. Οχι γιατί ιδεολογικά και πολιτικά είναι με τους νικητές του Εμφυλίου, αλλά γιατί ως κυβέρνηση της χώρας συμμετέχει σε μια εκδήλωση που αγνοεί προκλητικά και παραβιάζει έναν νόμο του κράτους, τον νόμο του ’89 περί άρσης των συνεπειών του εμφύλιου πολέμου. Το ακόμα χειρότερο για τον κ. Μητσοτάκη αφορά το γεγονός ότι πρωτεργάτης αυτού του νόμου ήταν ο ίδιος ο πατέρας του.
Το 1989 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης σε συνεργασία με την Αριστερά και με τη στήριξη όλης της Βουλής έκλεισε τη σημαντικότερη πληγή διχασμού της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρίζοντας ως ισότιμη την άλλη πλευρά του Εμφυλίου. Το 2020 ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξανανοίγει αυτή την πληγή ως κυβέρνηση, η οποία θα συμμετάσχει επισήμως σε μια εκδήλωση στην οποία η άλλη πλευρά αποκαλείται και το κυριότερο θεωρείται «συμμοριτισμός», κομμουνιστοσυμμορίτες, εαμοβούλγαροι, σλαβοκομμουνιστές και απάτριδες.
ΥΓ. Την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει ο υφυπουργός Αμυνας, Αλκιβιάδης Στεφανής. Αυτό απλώς συνιστά το χρώμα και τη σφραγίδα της πολιτικής επιλογής του υιού Μητσοτάκη…
H Eφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου