Οι υψιπετείς διακηρύξεις για υπέρβαση του πραγματικού και της δυστοπίας που προκαλεί, είχαν συμπυκνωθεί σε ένα ελευθερωτικό σύνθημα τον Μάη του ΄68: Να είστε ρεαλιστές, ζητήστε το αδύνατο.
Η παιγνιώδης υπερβολή επιχειρεί... να πλήξει την έννοια του καθηλωτικού ρεαλισμού που αναχαιτίζει τις κοινωνικές εξεγέρσεις και δεν επιτρέπει να αλλάξει άρδην ένα δυναστικό σύστημα που υποχρεώνει σε υποταγή.
Εντάξει. Η ελευθερόφρων συνθηματολογία ευφραίνει καρδίας. Επιτρέπει στην ιαματική ουτοπία να εισβάλει οραματικά στην επικράτεια του αυχμηρού και να την μετατρέπει σε Κήπο της Εδέμ.
Τι γίνεται όμως όταν ή εναντίωση στην πραγματικότητα δεν στρατοπεδεύει μόνο σε ευαίσθητα προσωπικά ενδιαιτήματα ή σε στιγμιαίες εγερσιασκές φρενίτιδες, αλλά φιλοδοξεί ως πυρηνικό στοιχείο ενός κόμματος να αποτελέσει ελκτική εναλλακτική πρόταση;
Τότε συμβαίνει αυτό που εμπειρικώς έχει καταδειχθεί: τα κόμματα και τα ποικίλα κινήματα που δεν συνομιλούν με την πραγματικότητα-με τα στοιχεία που την συνθέτουν και τις συνέπειες για το σύνολο από την σύγκρουση με αυτά τα στοιχεία-, καταλήγουν είτε ναρκισσιστικές μειοψηφίες είτε πολιτικοί σχηματισμοί μικρής επιρροής και εμβέλειας.
Μεταφερόμενοι στα καθ΄ημάς, ακούστηκε ανατατικός ο πολιτικός εξάψαλμος του ΚΚΕ εναντίον των δύο Συμφωνιών που υπέγραψε προσφάτως η χώρα (Με Γαλλία και ΗΠΑ).
Σίγουρα συγκινεί ικανό μέρος της κοινωνίας ο λόγος αυτός. Ποιος δεν θέλει μια πατρίδα χωρίς δεσμούς και δεσμεύσεις, μια χώρα δεν ανήκει σε κανέναν οργανισμό τύπου ΝΑΤΟ;
Ποιος δεν επιθυμεί διακαώς να μην ξοδεύεται ο κόπος της κοινωνίας σε εξοπλισμούς και άγονες αντιπαραθέσεις; Ποιος δε επιζητεί να κυριαρχήσει η ειρηνοφόρα πρόοδος και να παύσουν οι ληστρικές, εγκληματικές παρεμβάσεις και εκστρατείες των ισχυρών;
Και ιδού η εναλλακτική πρόταση, όπως την διατυπώνει κυρίως το ΚΚΕ: Αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, μείωση των εξοπλισμών με παράλληλη συγκρότηση αξιόλογης αμυντικής βιομηχανίας, συμπόρευση με τις προοδευτικές/αριστερές δυνάμεις της Τουρκίας και αυτόνομη πορεία της χώρας.
Δυστυχώς, η πρόταση αυτή-με εξαίρεση τον όντως ρεαλιστικό και κατακτήσιμο στόχο για εγχώρια αμυντική βιομηχανία- δεν κινείται απλώς στη σφαίρα του ανέφικτου, αλλά δίνει το στίγμα αμέριμνης, επιπόλαιης και εξόχως επικίνδυνης προοπτικής.
Η Ελλάδα είναι μια μικρή χειμαζόμενη οικονομικά χώρα, η οποία βρίσκεται σε εύφλεκτη περιοχή με διαολεμένο γείτονα, που δεν την αφήνει να ησυχάσει. Και την περιοχή και τη χώρα μας.
Ούτε το ΝΑΤΟ την προστατεύει ούτε οι ΗΠΑ ούτε επαρκώς η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ρητορείες, κολακείες για τον ρόλο της στην περιοχή, ετεροβαρείς Συμφωνίες (με ΗΠΑ) και πέραν ού.
Όμως το τι θα συμβεί αν υιοθετηθεί η λογική του ΚΚΕ ή εισακουστούν παρεμφερείς προτάσεις, εξίσου ανεύθυνες και δημαγωγικές, είναι προφανές: Οι μεγάλοι θα σε λιώσουν.
Δεν θα σε υποχρεώσουν απλώς να καταπιείς τη γλώσσα σου, αλλά θα σε πλήξουν ποικιλοτρόπως. Θα σε στραγγαλίσουν οικονομικά και θα σε μπλέξουν σε πολεμικές περιπέτειες με την πρόθυμη Τουρκία που καιροφυλακτεί.
Υπάρχει έστω και ένας να μην καταλαβαίνει τι θα σημάνει αυτό για την πατρίδα μας; Για τα κυριαρχικά της δικαιώματα, αλλά και για την ίδια της εδαφική της υπόσταση;
Εμβολίμως πως: όσοι επιμένουν να διατυπώνουν τέτοιες ανεδαφικές προτάσεις, ας θυμηθούν τι συνέβη με την ομολογημένη αυταπάτη του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Τον έλιωσαν οι ερπύστριες της κυνικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και υποχρέωσαν τη χώρα μας να συνεχίσει να ζει με χειρότερους όρους στην κόλαση των Μνημονίων.
Επομένως, υποταγή στα κελεύσματα των επικυρίαρχων και συμφιλίωση με τη μοίρα μας για μια ζωή εξαρτημένη και χαμόσυρτη;
Όχι, βέβαια. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ της συμπεριφοράς του πρόθυμου και της ρεαλιστικής ανάγνωσης της πραγματικότητας.
Ο πρόθυμος είναι ευένδοτος. Φέρεται δουλοπρεπώς στο όνομα του ρεαλισμού. Ο ρεαλιστής αποφεύγει τις «περήφανες» μαγκιές και προσπαθεί-ευέλικτος, πειστικός, αξιοπρεπής και ανένδοτος όταν απαιτείται- να κερδίζει για τη χώρα του το μείζον, σε ένα ούτως ή άλλως ασφυκτικό και επίφοβο πλαίσιο.
Τα υπόλοιπα, δήθεν υψιπετή και προοδευτικά, αποδεικνύονται επικίνδυνες φλυαρίες και ακατάσχετος λαϊκισμός. Με αλμυρό τίμημα, που το πληρώνει η πατρίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου