Όπως όλες τις προηγούμενες μέρες, από τότε που υπογράφθηκε η εταιρική αμυντική συμφωνία,Ελλάδας - Γαλλίας έτσι και χθες στην Βουλή η κυβέρνηση έκανε το καθήκον της απέναντι …στον εαυτό της και την μακροημέρευσή της: Χρησιμοποίησε όσο πιο... πολύ μπορούσε το επίθετο «ιστορική».
Το ακούσαμε στην πανηγυρική εκδοχή Μητσοτάκη, στην «χακί βερσιόν» Παναγιωτόπουλου, στην συναινετική και μειλίχια εκδοχή Δένδια. Ακόμη και στην Μπογδάνεια αφού ο -μόλις 2 ημερών διαγραμμένος βουλευτής της Α’Αθήνας- δήλωσε πως είναι ο 158ος νεοδημοκράτης που ψήφισε την συμφωνία.
Στην συζήτηση ως συνήθως επικράτησαν επικοινωνιακά οι ατάκες της αντιπαράθεσης του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Αλέξη Τσίπρα. Σε περίπτωση όμως που κάποιος είχε την ψυχραιμία να ακούσει προσεκτικά όσα ειπώθηκαν από όλες τις πλευρές αντιλήφθηκε ότι δεν θα δούμε θεαματικές αλλαγές στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης που καταψήφισαν την συμφωνία (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Μέρα 25) επισήμαναν -το καθένα με τον τρόπο και την οπτική του - πώς η συμφωνία δεν θα εμποδίσει το καθεστώς της Άγκυρας να αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο. Ακόμη και το ΚΙΝ.ΑΛ, που υπερψήφισε, δεν περιμένει κάτι τέτοιο όπως διευκρίνισε η Φώφη Γεννηματά.
Αλλά και στις ομιλίες των υπουργών της κυβέρνησης μπορούσε να διακρίνει κανείς αυτό στο στοιχείο. Ο Νίκος Δένδιας π.χ υποστήριξε ότι η ελληνική αμυντική συνδρομή στην Υποσαχάρια Αφρική που προβλέπεται στην συμφωνία, θα υλοποιηθεί μόνον εφόσον η Ελλάδα κρίνει πώς κάτι τέτοιο συνάδει με το εθνικό της συμφέρον. Απαντώντας έτσι στην κριτική της αντιπολίτευσης.
Αν το κείμενο που υπογράφθηκε δίνει – όπως εκτιμά ο ΥΠΕΞ- στην Ελλάδα μια τέτοια δυνατότητα, τι άραγε σημαίνει αυτό για την Γαλλία; Μια «πυρηνική υπερδύναμη» όπως την αποκάλεσε ο Κ.Μητσοτάκης; Προφανώς ότι μπορεί να επιλέξει αν και με ποιους όρους θα παράσχει την συμβολή της, εφόσον συμβεί ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο. Δηλαδή θα κρίνει με γνώμονα τα συμφέροντά της, όπως θα διαμορφώνονται στην εκάστοτε συγκυρία.
Ας αφήσουμε όμως τις ερμηνείες της συμφωνίας στους ειδικούς σε θέματα διεθνούς δικαίου. Ας ασχοληθούμε με το αν η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας (που δεν ειδικεύεται στο διεθνές δίκαιο) συμμερίζεται την αισιοδοξία της κυβέρνησης.
Η απάντηση εδώ είναι μάλλον αρνητική. Βλέπετε ο (πηγμένος από τα άγχη της καθημερινότητας) πολίτης έχει ακούσει κατά καιρούς πολλά για επίδοξους «προστάτες», «φιλέλληνες» και «συμμάχους» της χώρας. Έχει δει όμως πολύ λίγες πράξεις σε αυτή την κατεύθυνση.
Το μόνο που «έχει σίγουρο» από αυτή την συμφωνία είναι πως θα αγοραστούν πλοία και αεροπλάνα. Δηλαδή θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για πολλά – πολλά χρόνια…
Γεράσιμος Λιβιτσάνος
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου