Μακάβρια κανονικότητα...

Θανάσης Καρτερός

Ανατριχιάζεις και μόνο να σκέφτεσαι τι θα είχε γίνει αν στην κυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν είχε την ευθύνη για τη διαχείριση της πανδημίας. Πόσα φέρετρα θα στοίχειωναν κάθε μέρα τις μικρές μας οθόνες. Πώς οι νεκροί θα αποκτούσαν ονοματεπώνυμο και δεν θα βρίσκονταν θαμμένοι... σε θλιβερές στατιστικές του είδους τόσοι, τόση ενδιάμεση ηλικία, πάμε παρακάτω. Πώς κάποιοι αυστηρά επιλεγμένοι συγγενείς της απώλειας θα θρηνούσαν και θα εξαπέλυαν κατάρες σε απευθείας μετάδοση για τον Τσίπρα. Για τον ΣΥΡΙΖΑ. Για τους δολοφόνους που στέρησαν τη ζωή του ανθρώπου τους. Και με πόση αυστηρότητα οι κάθε είδους «ειδικοί» θα διαπίστωναν πίσω από κάθε ζωή που χάθηκε την κυβερνητική ενοχή.

Τώρα όμως βασιλεύει η μακάβρια κανονικότητα του Μητσοτάκη. Η πόλη -πάνω από 15.000 ψυχές- των ανώνυμων νεκρών βρίσκεται θαμμένη στα μονόστηλα της ενημέρωσης, στα αζήτητα της ευθύνης, στα βλαπτικά για την εικόνα του Μωυσή. Κάμερες, μικρόφωνα και γραφίδες φροντίζουν καθημερινά, με μακάβρια επιμέλεια, να καλλιεργούν τη φοβερή ερημία του πλήθους. Κάπου, κάποιος πεθαίνει, αλλά ο Μητσοτάκης χαμογελάει. Κάπου, κάθε μέρα, δεκάδες πεθαίνουν, αλλά ο Μητσοτάκης μοιράζει giga και χαρτζιλίκια. Κάπου, στο περιθώριο της κανονικότητας, που έχει επιβληθεί με άνωθεν οδηγίες, όλα αυτά θεωρούνται φυσιολογικά, στατιστικώς ορθά και πολιτικώς δικαιολογημένα.

Ας μην είμαστε άδικοι όμως. Από τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή προέκυψε ότι βεβαίως και αναγνωρίζει ευθύνες για την τραγωδία. Φταίει ο Τσίπρας -αυτός φταίει για όλα. Ο Πολάκης. Ο ΣΥΡΙΖΑ. Η διεθνής επίθεση της πανδημίας. Οι πολίτες. Το κακό το ριζικό μας.  Ένας μόνο δεν φταίει, ο ίδιος. Αυτός μπορεί να ελίσσεται σε ένα τοπίο ανασφάλειας, φόβου και θανάτου, για να αποδείξει το οξύμωρο: ότι ως υπεύθυνος είναι ανεύθυνος. Δεν γνωρίζει και δεν αναγνωρίζει καμιά ευθύνη. Μπορεί να άλλαξε όλο το επιτελείο της μάχης. Να έχει δηλώσει δημόσια και πανηγυρικά ότι το κακό νικήθηκε.  Ότι είμαστε στο τελευταίο μίλι. Να έχει παρατήσει νοσοκομεία, σχολεία, λεωφορεία στο έλεος του ιού. Να, να, να. Αλλά δεν φταίει.

Αλήθεια λέει. Το πιστεύει, δυστυχώς, ότι δεν φταίει. Για τίποτε. Που πάει να πει ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι να αλλάξει προς το καλύτερο. Τέτοιος θα μείνει...

H AYΓΗ