Το περασμένο Σαββατοκύριακο ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε από την ΔΕΘ παροχές και ταξίματα, για να προλάβει τη φθορά της κυβέρνησής του. Τι έπρεπε να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας τώρα που ήρθε η σειρά του; Η απάντηση δεν είναι... μονοσήμαντη, καθώς είναι πολλά τα μέτωπα που έχει ν’ αντιμετωπίσει.
Με την ομιλία του το βράδυ στου Σαββάτου, πάντως, έκανε την κλασική επιλογή όλων των αντιπολιτεύσεων, που έχει δύο αλληλένδετα σκέλη: Πρώτον, να μετριάσει ή και να ακυρώσει την επιρροή των κυβερνητικών παροχών, υποστηρίζοντας ότι αφορούν «λίγους κι ισχυρούς». Και, δεύτερον, αναδεικνύοντας ένα δικό του πακέτο, το οποίο αφορά «την κοινωνική πλειοψηφία».
Ο κ. Τσίπρας έχει ένα πλεονέκτημα στο πεδίο αυτό, το οποίο προσπάθησε σχεδόν σε όλη την ομιλία του να αξιοποιήσει, απευθυνόμενος σε τμήματα του πληθυσμού-και ειδικά εκλογικά κοινά- τα οποία βλέπουν ότι πλήττονται από την κυβερνητική πολιτική. Σ’αυτά εντάσσονται ασφαλώς οι νεότερες ηλικίες, οι άνεργοι και εργαζόμενοι με τις χαμηλότερες αμοιβές, όσοι αποκλείστηκαν από τα πανεπιστήμια, όσοι πλήττονται από το νέο Πτωχευτικό Νόμο, οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία κ.α. Σε όλους αυτούς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε κάτι να υποσχεθεί: κατώτατο μισθό στα 800 ευρώ, κατάργηση του «νόμου Χατζηδάκη», κατάργηση των «ρυθμίσεων Κεραμέως» για την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, μονιμοποιήσεις κ.α.
Το μειονέκτημά του είναι στην περιγραφή του κράτους που υπόσχεται να οικοδομήσει μια δική του κυβέρνηση απέναντι στο «επιτελικό κράτος» του κ. Μητσοτάκη. Οι υποσχέσεις για κατάργηση του θεσμού των μετακλητών υπαλλήλων δεν ακούγονται πειστικές, διότι αυτή τη μέθοδο είχαν επιλέξει και οι υπουργοί των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, ούτε στην τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ το κράτος αποδείχτηκε αποτελεσματικό σε κρίσιμες λειτουργίες.
Στο καθαρά πολιτικό επίπεδο, που συνδέεται με τις επόμενες εκλογές, ο κ. Τσίπρας είχε δύο στοχεύσεις:
Πρώτον, επιχείρησε να αποδομήσει το «κεντρώο» αφήγημα του κ. Μητοτάκη, καταλογίζοντάς του ότι «προσποιείται η Δεξιά ότι έγινε κεντρώα».
Δεύτερον, έδειξε ότι θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει την ευκαιρία που (πιστεύει ότι) μπορεί να προσφέρει η απλή αναλογική, με την οποία θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές. Και απέναντι στο δίλημμα που έθεσε ο κ. Μητσοτάκης «αυτοδυναμία (δική του) ή περιπέτεια με ακυβερνησία», ο κ. Τσίπρας έβαλε το δικό του: «νίκη ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνηση την επόμενη μέρα ή «νέες εκλογές και περιπέτεια».
Ουσιαστικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να αποδυναμώσει το «χαρτί» της αυτοδυναμίας, που θα παίξει ο πρωθυπουργός, επιδιώκοντας την πάση θυσία διεξαγωγή και δεύτερων εκλογών, οι οποίες θα διεξαχθούν με ενισχυμένη αναλογική και μπόνους εδρών για το πρώτο κόμμα. Ο κ. Τσίπρας (θα) αντιτάξει τη «λύση» των «συμμαχικών προοδευτικών κυβερνήσεων», με παραδείγματα την Ισπανία και την Πορτογαλία. Σ’ αυτό το πεδίο θα κριθεί και ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση. Ο κ. Μητσοτάκη θα λέει «αυτοδύναμη ΝΔ ή χάος ακυβερνησίας» και ο κ. Τσίπρας (θα) απαντά «εσύ είσαι το χάος.
Ασφαλές συμπέρασμα επ’ αυτού δεν μπορεί να εξαχθεί σήμερα. Όλα θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα των πρώτων εκλογών. Αν η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη διατηρήσει τα υψηλά ποσοστά που της δίνουν οι σημερινές δημοσκοπήσεις, ασφαλώς θα είναι πολύ κοντά στην επίτευξη της αυτοδυναμίας στις δεύτερες. Αντίθετα, αν η κυβερνητική φθορά είναι μεγάλη και έχουμε διασπορά της ψήφου, τότε ενδέχεται να ανακύψει ζήτημα συμμαχικών κυβερνήσεων.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι η αντιπολίτευση έχει συμφέρον οι εκλογές να γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Μπορεί ο κ. Τσίπρας να είπε με έμφαση, επαναλαμβάνοντας το παλιό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ, «είμαστε έτοιμοι να σηκώσουμε ξανά τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα», αλλά μάλλον προτιμά να εξαντλήσει ο κ. Μητσοτάκης την τετραετία, προσδοκώντας ότι ο χρόνος θα φέρει μεγαλύτερη φθορά για τη ΝΔ και ανάκαμψη για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από αυτήν την σκοπιά, ο χρόνος μοιάζει να είναι σύμμαχος για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Αρκεί να έχουν υπόψη τους και αυτό που έχει πει ο Άντι Γουόρχολ: «Λένε πάντα ότι ο χρόνος αλλάζει τα πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα πρέπει να τα αλλάξεις εσύ, μόνος σου»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου