Εργασιακές γαλέρες...

Οι μεγαλύτερες κερδισμένες της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής της Κεραμέως...

Από την ώρα που η Κεραμέως εφάρμοσε την Ε.Β.Ε. όλοι επιμένουν να κοιτούν την πριμοδότηση των ιδιωτικών σχολών με "πελατάκια", αλλά δεν βλέπουν την στρατιά νέων παιδιών που θα επανδρώσουν τις γαλέρες των 640 ευρώ για την υπόλοιπη ζωή τους.

Η κριτική στην Κεραμέως όσον αφορά την υποχρεωτική στροφή σε ιδιωτικές σχολές, όσων δεν κατάφεραν να περάσουν σε κάποιο Πανεπιστήμιο, δεν είναι άστοχη αλλά αποτυγχάνει να δει ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της: Την επάνδρωση των σούπερ μάρκετ, των αλυσίδων σαντουιτσΑΔΙΚΩΝ, των αλυσίδων καφέ, των... αλυσίδων ηλεκτρονικών και των πάσης φύσεως γαλέρων των 640€ με προσωπικό που θα εργαστεί σε αυτές, χωρίς εφόδια και το κυριότερο χωρίς προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον. Πολλαπλά ισόβια χωρίς αναστολή, πως το λένε;

Οι επιχειρήσεις αυτές υπέφεραν φέτος τεράστια αφαίμαξη από τον τουρισμό και την προσφορά υπηρεσιών περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά. Σε κάποια καταστήματα λείπει έως και το 30-40% του προσωπικού το οποίο θα έπρεπε να απασχολείται κανονικά, ώστε να βγαίνουν άδειες και ρεπό. Αυτό το καλοκαίρι ήταν «μαύρο» για πολλούς εργαζόμενους και σημειώθηκε μεγάλο ποσοστό παραιτήσεων, από άτομα με 5ήμερη/8ωρη σύμβαση που υποχρεώνονταν να εργάζονται 6 και 7 ημέρες την εβδομάδα από 8 έως 12 ώρες, λες και εργάζονταν σαιζόν, χωρίς ποτέ να το ζητήσουν. Χωρίς να πάρουν άδειες, γιατί πολύ απλά δεν γνώριζαν πως -σύμφωνα με τον νόμο- πρέπει να τις αιτηθούν γραπτώς!

Αυτό μάλιστα γίνονταν χωρίς την χρήση του ελαιομαζευτικού νόμου Χατζηδάκη ως… ξεκάθαρη παρανομία.

Από προσωπική ενημέρωση γνωρίζω μέχρι και περιστατικό εργαζόμενης σε αλυσίδα εστίασης, που εργάστηκε 29 μέρες τον Ιούλιο, με όλο το υπόλοιπο προσωπικό 6ήμερο και 7ήμερο, με λιποθυμικά επεισόδια και αναρρωτικές λόγω εξάντλησης. 

Αυτό με την σειρά του συμπαρασύρει και την ποιότητα των υπηρεσιών, καθώς το παλικαράκι ή η κοπελιά που φτιάχνει τον καφέ σου, μετράει τις ώρες μέχρι να σχολάσει από την αρχή της βάρδιας. Τι τους νοιάζει το μακιάτο σου με την στέβια και το σιρόπι καραμέλας ή το λάττε με 5 κουταλιές ζάχαρη, σιρόπι σοκολάτας και σαντιγύ; Δεκάρα δεν δίνουν όταν τα γόνατά τους έχουν κοπεί από την υπερεργασία και για αυτό βλέπετε εργαζόμενους να μην έχουν καμία ιδιαίτερη διάθεση εδώ και 3 μήνες.

Απολύσεις δεν γίνονταν για κανένα λόγο και οι περισσότερες επιχειρήσεις ξεζούμιζαν κυριολεκτικά τους εργαζομένους μέχρι την παραίτηση. Το πρόβλημα ήταν μεγαλύτερο γιατί κατά την διάρκεια του πρόσφατου lockdown μέρος του προσωπικού μπήκε σε Αναστολή Εργασίας με αποτέλεσμα το βάρος να πέφτει σε λιγότερα άτομα για τον ίδιο όγκο εργασίας. Βάρδιες κόπηκαν, ωράρια καταστημέτων μειώθηκαν και τα 18ωρα μοιράστηκαν σε ένα 10ωρο και ένα 8ωρο.

Κάποιος δηλαδή εργάζονταν 10 ώρες κάθε μέρα για 6-7 μέρες την εβδομάδα ΠΡΙΝ μπει το καλοκαίρι. Αν κάποιος παρακολουθούσε σελίδες στο Facebook όπως την σελίδα Τμήμα Προσωπικού Δράματος, όλο το καλοκαίρι και κάθε μέρα έβλεπες άναυδος 3 και 4 εργαζομένους να ποστάρουν «Επιτέλους Παραιτήθηκα», μέσα σε επευφημίες άλλων δύστυχων εργαζομένων που λίγο ζήλευαν και λίγο ήθελαν να δηλώσουν την συμπαράστασή τους.

Κάποιες εταιρείες, αυτές με την πιο ανάλγητη στάση ενάντια στους εργαζόμενους, βλέπε αλυσίδες καφέ, σάντουιτς, αλυσίδες ρούχων και σούπερ μάρκετ, ήταν και αυτές που πλήρωσαν την μεγαλύτερη αφαίμαξη, που με την σειρά της επέτεινε την αγωνία και το δράμα άλλων εργαζομένων, εξαιτίας της υποστελέχωσης των όμορφων ελληνικών γαλερών μας. Με αποτέλεσμα -μαντέψτε- ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ.

Η Κεραμέως λοιπόν σε πρώτη φάση στέλνει τα παιδιά των οικογενειών που μπορούν να πληρώσουν τα δίδακτρα στις ιδιωτικές σχολές και τα φτωχότερα παιδιά αναγκάζονται να εισέλθουν χωρίς το παραμικρό εφόδιο στην αγορά εργασίας, έρμαια των ορέξεων του κάθε αδίστακτου εργοδότη. Κατά πάσα πιθανότητα, θα ευχαριστούν τον Διευθυντή του Ανθρωπίνου Δυναμικού με τεμενάδες για το υπόλοιπο της ζωής τους, «για την ευκαιρία που τους έδωσε να φάνε λίγο ψωμάκι».

Δεν υπάρχει εργαζόμενος στα χρόνια της πανδημίας που να μην άκουσε την τιτανομέγιστη μαλακία του να «βάλει πλάτη» και να «κάνει υπομονή για την επιχείρηση». Λες και αμείβονται το ίδιο, λες και έχουν αμοιβαία οφέλη από την υπερεργασία του κωπηλάτη στην γαλέρα, με λίγα λόγια λες και οι εργαζόμενοι είμαστε αμοιβάδες. Οι περιπτώσεις που πολλοί εκ των άνω εργάζονταν κανονικά, παρότι σε αναστολή εργασίας, δηλαδή εργάζονταν σε ιδιωτική επιχείρηση και πληρώνονταν από το κράτος, ήταν δεκάδες. Όλοι γνωρίζουμε κάποια άτομα που εργάζονταν με αυτόν τον τρόπο, ακόμα και από το σπίτι, με το φόβητρο της Πανδημίας, της αβεβαιότητας και της δεύτερης κρίσης σε 10 χρόνια πάνω από τα κεφάλια τους. 

Οι επιχειρήσεις αυτές άλλωστε χρειάζονται 7-8 νέα παιδιά 18-25 ετών να βγάλουν την λάντζα και να εργάζονται αδιαμαρτύρητα στην πρώτη-δεύτερη δουλειά τους, 3-4 πιο έμπειρους που και αυτοί τα ίδια χάλια πληρώνονται ή και λιγότερο χωρίς καν υπερωρίες, γιατί είναι μισθωτοί ενώ οι νεοπροσληφθέντες είναι ωρομίσθιοι εργατοτεχνίτες και έναν διευθυντή που και αυτός θα νιώθει σαν βασιλιάς αν καθαρίζει 1.100€/μήνα και λίγα κουπόνια για το σούπερ μάρκετ. 

Αυτό είναι λοιπόν το σχέδιο της Κυβέρνησης και αυτός είναι ο παράλληλος λόγος πλην των ιδιωτικών σχολών που τέθηκε η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής.

Να βρουν κωπηλάτες για τις γαλέρες των πολυεθνικών και των εισηγμένων δυναστών των νέων και μεγαλύτερων εργαζομένων...

Σοφοκλής Αρχοντάκης

2020mag.gr