Χρήστος Ξανθάκης
Πριν από καναδυο μηνάκια, έχω παρκάρει μπροστά στον «Ασημακόπουλο» (που θα πάει ο ρεπόρτερ, «Ασημακόπουλο» θα πάει!), μισός μέσα μισός έξω, έτσι όπως είναι επικλινές το πεζοδρόμιο για να βοηθάει το μπες βγες των γλυκατζήδων. Πάω να μπω, ακούω κόρνα από πίσω, κοιτάω, μου φωνάζει ένας τύπος «πού πας ρε βλάχο», ετοιμάζομαι εγώ για καυγά, βλέπω στο τιμόνι τον φίλο μου τον Θόδωρο, σκάω χαμόγελο. Γιατί με τον Θόδωρο... περάσαμε δώδεκα χρόνια παρεάκι στο δημοτικό, στο γυμνάσιο και στο λύκειο και διατηρούμε τα καλυτέρας των σχέσεων.
Πιάνουμε, λοιπόν, κουβέντα, του λέω τα οικογενειακά μου, μου λέει τα οικογενειακά του, λέμε για την πατρίδα, λέμε για την Αθήνα, λέμε για το ποδόσφαιρο, κάποια στιγμή φτάνει η κουβέντα και στις δουλειές. Και γυρνάει ο Θόδωρος, που απασχολείται στον κλάδο της οικοδομής, και μου εκμυστηρεύεται ότι δεν κουνιέται φύλλο και πουλί πετούμενο, γιατί έχουν διπλασιαστεί οι τιμές των υλικών και δεν τολμάει κανείς να βάλει μπρος καμιά μπίζνα. Και του λέω «το είχα διαβάσει ότι συνέβαινε Αμερική, δεν ήξερα ότι έφτασε κι εδώ» και μου απαντάει:
«Έφτασε και παράφτασε, γάμησέ τα…»
Ήταν σαν εκείνη τη στιγμή που σκάει μύτη στην οθόνη ο εστεμμένος από τον «Άρχοντα των δαχτυλιδιών» και μουρμουρίζει:
«Κάπως έτσι ξεκινάει»!
Κάπως έτσι ξεκίνησε και στα μέρη μας το κύμα της ακρίβειας, που απειλεί να μας στείλει όλους και όλες στα συσσίτια. Του δήμου, της ενορίας, των ΜΚΟ, δεν ξέρω που ακριβώς, αλλά όπου και να ‘ναι, καλοφάγωτο δεν το λες. Κι άμα δεν έχεις να φας, θα σου λείψουν ακολούθως κι άλλα πράγματα. Θέρμανση ας πούμε, φως, νερό, τηλέφωνο και η στέγη η ίδια όταν φτάσει το μαχαίρι στο λαιμό. Όταν δεν θα σου φτάνουν ο μισθός ή οι εισπράξεις ούτε για «ζήτω»…
Επί τη ευκαιρία διαβάζω σε σχετικό ρεπορτάζ της «ΕφΣυν» ότι έχουμε διεθνώς ανατιμήσεις σε καφέ (σχεδόν 49 %), σε ζάχαρη (26,4 %), σε φυτικά έλαια (16 % ως 41 %), σε δημητριακά (11 % ως 35 %). Για να μην μιλήσω για πετρέλαια, βενζίνες και φυσικό αέριο, όπου το πάρτυ που γίνεται είναι άνευ προηγουμένου, όλοι τους τράπερζ του ντουνιά καλεσμένους τους έχουν. Και ο υπουργός Άνευ Αρμοδιοτήτων βγαίνει και δηλώνει ευθαρσώς και άνευ αιδούς ότι τη λύση θα σας τη δώσουν οι συγκρίσεις των τιμών στον e-katanalotis. Κάτι σαν την Μαρία Αντουανέτα με το παντεσπάνι δηλαδή και όλοι είδαμε πόσο καλά πήγε αυτό!
Πέρυσι τέτοιες μέρες προειδοποιούσα για όλα τα ανωτέρω, εδώ στο Newpost. Όταν παρέθετα δημοσίευμα της Guardian που υποστήριζε ότι:
«Ο κορωνοϊός μπορεί να διπλασιάσει τον αριθμό των πεινασμένων ανά την υφήλιο!»
Και προσέθετα έτερο δημοσίευμα του Bloomberg, που συμπλήρωνε:
«Η πανδημία σπάει τις αλυσίδες εφοδιασμού τροφίμων, παραλύει τις οικονομίες και διαβρώνει την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών. Ορισμένες προβλέψεις δείχνουν ότι μέχρι το τέλος του 2020, ο Covid-19 θα προκαλέσει περισσότερους θανάτους κάθε μέρα από πείνα παρά από μολύνσεις».
Οπότε τώρα, το κόλπο φτάνει στην κορύφωσή του. Είναι το ίδιο κόλπο με τα αγαθά πρώτης ανάγκης που είχε παιχτεί και πριν από καμιά δεκαριά χρόνια και είχε οδηγήσει στην Αραβική Άνοιξη. Λόγω πείνας, φυσικά, μιας και οι κακομοίρηδες της Βόρειας Αφρικής βρέθηκαν από τη μία μέρα στην άλλη εκτός από ξεβράκωτοι και ξενηστικωμένοι. Και σηκώσανε παντιέρα…
Τη συνέχεια την είδαμε και δεν είμαι εγώ αυτός που θα κρίνει αν είναι καλύτερη πλέον η κατάσταση ή χειρότερη. Μπορώ, ωστόσο, να πω ότι οδεύουμε προς κάτι που θα μοιάζει με μεγάλη πείνα στην «πολιτισμένη Δύση» και ότι η χώρα μας διόλου ανεπηρέαστη δεν θα μείνει. Κι άμα γουργουρίζει η κοιλιά σου, δεν σκέπτεσαι και πολύ τον e-katanalotis. Τη βρεμένη σανίδα σκέφτεσαι!
Υ.Γ.: Και βεβαίως, έσκασε πρωί πρωί μύτη ο υπερλαγός Μπάμπης Παπαδημητρίου να δηλώσεις για το κύμα ακρίβειας ότι «η μεσαία τάξη έχει τον τρόπο της και θα τα καταφέρει». Δεν σκέπτομαι κάναν άλλον, εκείνον τον σερβιτόρο στο Μοναστηράκι με τα 600 ευρώ μισθό σκέπτομαι. Που νόμιζε ότι ήταν μεσαιοταξίτης…
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου