Μεταμεσονύκτιες ευαισθησίες...

Παντελής Μπουκάλας

Εχει τα τυχερά του όποιος ξενυχτάει. Εκεί που δεν το περιμένει, πέφτει ακόμα και πάνω σε κανάλια με μια κοινωνική ευαισθησία άφαντη στο πρόγραμμα που εκπέμπουν στο φως της μέρας. Κάθε λογής κανάλια. Κρατικά, ιδιωτικά, συνδρομητικά. 

Τα κρατικά, η αλήθεια να λέγεται, με όποια κυβέρνηση, και πολιτιστικό πρόγραμμα διαθέτουν (απόδειξη και το... τεράστιο αρχείο τους, από το οποίο τσιμπολογούν ανέξοδα οι υπόλοιποι), και η οικολογική τους έγνοια ετοιμάζει αρκετά συχνά ωραίες εκπομπές, και για την περιφέρεια ενδιαφέρονται. Ιδιαίτερα η ΕΤ3, η μόνη που κάτι ενδιαφέρον έχει πάντα να πει για τη γειτονιά μας: τα Βαλκάνια.

Και είναι κρίμα που το κανάλι της Θεσσαλονίκης είναι έξω από το τηλεοπτικό μενού τουλάχιστον στη μισή Ελλάδα, και δύσκολα το  πετυχαίνεις ακόμα και σε βορειοελλαδικούς νομούς. Κρίμα επίσης, πολύ κρίμα, που εκτός από τις εκπομπές πολιτικού διαλόγου που μειώθηκαν στην κρατική τηλοψία μέχρις εξαφανίσεως, απειλούνται με παύση ακόμα και εκπομπές με πλούσια και ξεχωριστή παρουσία. Οπως το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Σγουράκη – και της Ηρώς έως το ’17. 

Στη μεταμεσονύκτια ζώνη, λοιπόν, όταν ο τηλεοπτικός χρόνος φτηναίνει, επειδή το μεγάλο κοινό ονειρεύεται ή παλεύει με την επικλίνια αϋπνία, στη διακοπή της χιλιοπαιγμένης ταινίας ή του τριμμένου σίριαλ, βλέπεις απροσδοκήτως μηνύματα ευαίσθητα, προτρεπτικού ή παρακλητικού τόνου και ποικίλου περιεχομένου. Για την εθελοντική αιμοδοσία, για τις αυτοάνοσες ασθένειες ή τα καρδιακά νοσήματα, για τις καρέτα καρέτα, τα αδέσποτα και τις αρκούδες, για την προστασία των θαλασσών από το πλαστικό και των δασών από τους ανέμελους ή τους δόλιους πυρπολητές τους, για το «Χαμόγελο του Παιδιού» κ.ο.κ.

Καλοσύνη τους; Εστω, καλοσύνη τους των καναλιών. Τα οποία όμως ξεπληρώνουν το κοινωνικό χρέος τους, συνταγματικώς προβλεπόμενο, με τρόπο ανέξοδο και υποκριτικό. Εξόφθαλμα και προσβλητικά υποκριτικό. Εμείς, σου λένε, νοιαζόμαστε. Να, παίζουμε και ξαναπαίζουμε μηνύματα κοινωνικού ενδιαφέροντος. Οταν τα βλέπουν ελάχιστοι βέβαια, αλλά δικό τους το πρόβλημα. Ας ξενυχτούσαν…

Δικό μας το πρόβλημα, όντως. Των τηλεθεατών. Που ξεχνάμε ότι το Σύνταγμα προβλέπει πως τα ιδιωτικά κανάλια οφείλουν να υπηρετούν τρεις αρχές: την ισότητα, την αντικειμενικότητα και την ποιότητα. Τις δύο πρώτες τις σέβονται καλλιεργώντας τη μονοφωνία όσο ποτέ άλλοτε. Κι εμείς γκρινιάζουμε μη ακουόμενοι. Για την ποιότητα το ’χουμε πάρει απόφαση. Δεν γκρινιάζουμε καν.

Καθημερινή