Απευχόμαστε το χειρότερο...

Είναι τουλάχιστον εξοργιστικός ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση διαχειρίστηκε την πανδημία. Και ακόμα πιο εξοργιστικό ότι κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Παρά το γεγονός ότι από την αρχή δήλωνε πως τον πρώτο λόγο έχει η επιστήμη, στην πραγματικότητα έπραξε το ακριβώς αντίθετο. Οι δικές της πολιτικές σκοπιμότητες ήταν... πάντοτε πάνω από επιστημονικές συστάσεις και συμπεράσματα.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά παραδείγματα αυτής της συμπεριφοράς. Θα αρκεστούμε στο κυριότερο που είναι ο εμβολιασμός των πολιτών. Μια συνετή διαχείριση του θέματος απαιτούσε να ενημερωθούν σωστά και υπεύθυνα οι πολίτες για να κατανοήσουν την αναγκαιότητα για τους ίδιους και την κοινωνία να εμβολιαστούν. Αντί γι’ αυτό πρυτάνευσε η επιδίωξη για γρήγορα αποτελέσματα τα οποία μπορούσαν να αξιοποιηθούν για μικροκομματικούς σκοπούς.

Ετσι επιστρατεύτηκε ο κοινωνικός αυτοματισμός με τον χωρισμό των πολιτών σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός των υγειονομικών και οι απειλές για επέκτασή του και σε άλλες επαγγελματικές ομάδες. Η ζωή απέδειξε όμως πως αυτές οι πρακτικές οδήγησαν στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα, ενώ ο πρωθυπουργός -ζώντας στον κόσμο του και μη ακούγοντας κανέναν- προέβλεπε ότι ώς το τέλος του καλοκαιριού θα είχε εμβολιαστεί το 70% του γενικού πληθυσμού. Φτάσαμε στα μέσα Σεπτεμβρίου και πλήρως εμβολιασμένοι είναι το 56%.

Χθες, ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος παραδεχόταν ότι στο ζήτημα των εμβολιασμών «ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πείσεις αυτούς που δεν έχουν πειστεί μέχρι σήμερα».

Ο ίδιος άνθρωπος παραδεχόταν επίσης ότι η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών δεν μπορεί να επεκταθεί πέραν των υγειονομικών (π.χ. στους ένστολους) καθώς δεν μπορούν να αντικατασταθούν όσοι θα αρνηθούν να εμβολιαστούν και θα τεθούν σε αναστολή εργασίας. Στην πραγματικότητα το ίδιο ισχύει και για τους υγειονομικούς και ας μη θέλει να το παραδεχτεί η κυβέρνηση.

Τι συμπέρασμα βγαίνει απ’ όλα αυτά; Ο χειμώνας θα είναι πολύ δύσκολος. Με τον ιό να έχει χώρο στο εξωτερικό και στο εσωτερικό για να μεταλλάσσεται και με μια κυβέρνηση που χτυπά «μια στο καρφί και μια στο πέταλο», κανείς δεν ξέρει τι μας ξημερώνει. Απευχόμαστε το χειρότερο που είναι μια ανακύκλωση όσων περάσαμε, αλλά κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει...

efsyn.gr