Ο ένας στους δύο αντί του 70%...

Παντελής Μπουκάλας

Σαν να ’χει περάσει μια δεκαετία από τον καιρό που η πολιτική μας ηγεσία καυχιόταν πως η Ελλάδα αποτελεί ασυναγώνιστο υπόδειγμα στην αντιμετώπιση της πανδημίας γενικά και στην προώθηση του εμβολιαστικού προγράμματος ειδικά. Μόνο που δεν βρισκόμαστε παρά ελάχιστους μήνες μακριά από το μυθικό, το... παραμυθένιο «τότε». Ενα τότε βουλιαγμένο από την αυταρέσκεια και την πόζα, στη διάρκεια του οποίου διευκολύναμε την καύχησή μας με τη συνήθη μέθοδο της δημιουργικής λογιστικής. 

Πρώτον, συγχέαμε επισήμως ή ημιεπισήμως (διά των φιλικών μας ΜΜΕ) τον αριθμό των εμβολιασμών με τον αριθμό των πλήρως εμβολιασμένων· κι αν μας έλεγαν οι δύσπιστοι ότι κάναμε λάθος, πετάγαμε ένα ενοχλημένο «εκ παραδρομής» και πηγαίναμε παρακάτω. Και δεύτερον, παρουσιάζαμε τις επιθυμίες μας σαν υλοποιημένη πραγματικότητα. Το 70% κάλυψης του εμβολιαστικού προγράμματος, απαραίτητο για το τείχος ανοσίας, προβλήθηκε σαν «ευκολάκι» από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, τέλη Μαΐου. Σαν κάτι που θα μας το πρόσφερε το ελληνικό καλοκαίρι. 

Και επειδή για τα «ευκολάκια» δεν χρειάζεται προεργασία, σύστημα και επιμονή, η επιτελική ραστώνη δαπάνησε το θερινό τρίμηνο χωρίς σοβαρή προώθηση του εμβολιαστικού προγράμματος. Ούτε καν ένα-δυο διαφημιστικά σποτάκια, να καλυφθούν κάπως τα έξοδα της γνωστής λίστας Πέτσα. Μπήκαμε έτσι στο τρίτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου και αντί του σίγουρου, του δεδομένου 70%, έχουμε καθηλωθεί στο ανεπαρκέστατο 56,7%. Ο ένας στους δύο και κάτι παραπάνω. 

Μολαταύτα ο πρωθυπουργός (και από κοντά οι υπουργοί, οι σύμβουλοι, οι βουλευτές, οι μετακλητοί και όσοι εκ των δημοσιογράφων θα ήθελαν πολύ να γίνουν σύμβουλοι, βουλευτές, μετακλητοί, γιατί όχι και υπουργοί) συνεχίζει να δηλώνει με αναίτια περηφάνια ότι η κυβέρνησή του «πέρασε πάνω από τον πήχυ» στο πρόβλημα της πανδημίας. Οπως άλλωστε και στο πρόβλημα των πυρκαγιών. 

Απόδειξη και το γεγονός ότι μετακίνησε τιμητικά τον υπουργό Υγείας Βασίλη Κικίλια στο τερπνότερο υπουργείο Τουρισμού, αντικαθιστώντας τον με τον κ. Θάνο Πλεύρη. Δεν θα μπορούσε να σκεφτεί καλύτερη επιλογή, και για να εμπνεύσει το προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων και για να πείσει όσους διστάζουν να εμβολιαστούν. Ιδιαίτερα οι εκ της συνωμοσιολογίας, του αντισημιτισμού και της θρησκοληψίας ορμώμενοι αντιεμβολιαστές δεν μπορεί παρά να νιώθουν τον νέο υπουργό σαν δικό τους άνθρωπο. Σε ένα τέρμινο, το πολύ σε δύο, θα σπεύσουν όλοι τους να εμβολιαστούν από ομοϊδεατική αλληλεγγύη...

Καθημερινή