Ο πύρινος όλεθρος στη βόρεια Εύβοια μετέτρεψε έναν καταπράσινο παράδεισο σε νεκρό τοπίο. Τα στοιχεία είναι απογοητευτικά όταν οι εκτιμήσεις μιλούν για 700.000 στρέμματα καμένης γης, ενώ τα 400.000, σύμφωνα με τον καθηγητή Ευθύμη Λέκκα, δεν θα επανέλθουν ποτέ στην προηγούμενη κατάσταση.
Οι κάτοικοι μετά τη μάχη με τις... φλόγες θα πρέπει να δώσουν έναν τιτάνιο αγώνα για να ξαναγεννηθεί η ζωή. Μόνη χαραμάδα φωτός, το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους πυρόπληκτους από κάθε γωνιά της χώρας, με τους νέους και τις νέες να πρωτοστατούν.
Οι εθελοντές της πρώτης γραμμής
Εθελοντής έτρεξε στη φωτιά ο Γιώργος Σιάνος. Μιλήσαμε όταν τα νέα ήταν λίγο καλύτερα στο μέτωπο της Ιστιαίας, ωστόσο οι συχνές αναζωπυρώσεις δεν επέτρεπαν αισιοδοξία. Ρωτάω αν είχαν βοήθεια από εναέρια μέσα ενώ ήμασταν στην όγδοη μέρα πυρκαγιάς. « Ήρθαν στα πιο ψηλά σημεία στο βουνό, στις Καματριάδες και έριξαν νερό, αλλά εκεί που υπάρχουν βαθουλώματα έχει πυκνό καπνό και δεν μπορούν να προσεγγίσουν» μου απαντά. «Η αλήθεια είναι ότι κάποια πράγματα δεν γίνονται όσα μέσα κι αν έχεις» προσθέτει.
«Η καταστροφή όμως είναι απίστευτη. Το νησί τελείωσε. Έχουν καεί χιλιάδες ζώα, σπίτια, ένα δάσος που ήταν 'Αμαζόνιος' δεν υπάρχει πια, ελιές, καλλιέργειες. Ένα μαύρο τοπίο, τίποτα άλλο δεν βλέπεις». «Πώς γίνεται η δασοπυρόσβεση;» ρωτάω, για να πάρω την απάντηση: «Αν δεν ήταν οι κάτοικοι, θα είχαν καεί και τα υπόλοιπα. Η συμμετοχή της Πολιτείας ήταν ανύπαρκτη. Κοροϊδία και τίποτε άλλο».
Να σημειωθεί ότι η εικόνα που μεταφέρουν κάτοικοι της περιοχής είναι ότι οι πυροσβέστες δεν μπαίνουν στα δάση να σβήσουν τις φωτιές, αλλά φυλάνε τα σπίτια. Ο Γ. Σιάνος μου το επιβεβαίωσε και από τη δική του εμπειρία. «Είχα πάρει κάποιους εθελοντές και είχαμε πάει στις Καματριάδες τις πρώτες μέρες, που ακόμα τότε ήταν καντηλάκια η φωτιά και θα μπορούσε, αν πετούσε ένα αεροπλάνο, να τη σβήσει. Με έχωσαν σε ένα μονοπάτι και μου λένε: «Εδώ». ‘Πού, εδώ, ρε παιδιά; Δεν έχετε ανοίξει μια ζώνη;’. Ήταν ένα πυροσβεστικό εκεί χωρίς νερό. Να πάρω εγώ 30 παιδιά να τους χώσω εδώ μέσα; Μπρος και πίσω φωτιά που σιγοέκαιγε. Πήρα τα παιδιά και φύγαμε. Δεν προλάβαμε να φύγουμε και λαμπάδιασε το χωριό!».
«Συντονισμός μηδέν», σε πλήρη αντίθεση με τις ομάδες των εθελοντών από τη Σερβία και τη Ρουμανία. «Έπαθα πλάκα με την οργάνωσή τους. ‘Πόσα άτομα επιχειρούν;’ ρωτάω. Γύρω στα 300 περίπου, από όλη την Ελλάδα. Τώρα προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη με το φαγητό συμπληρώνει. « Έχουν έρθει κάποια παιδιά από Αθήνα να βοηθήσουν. Έχουμε πάρει πόσα τηλέφωνα και άκρη δεν βγάζουμε. Θα τους πάρω να πάμε να στήσουμε μαγειρείο όπου μπορέσουμε για να ταΐσουμε τον κόσμο».
Ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης δημιουργήθηκε, αλλά η επόμενη μέρα αργεί. Ο Γ. Σιάνος μου εξηγεί ότι έχουν φτάσει πολλά τρόφιμα, κουβέρτες, είδη πρώτης ανάγκης, αλλά οι άνθρωποι δεν έχουν γυρίσει ακόμα στα χωριά. «Τα σπίτια γίνονται; Πλάκα μου κάνουν; Ακόμα περιμένουν οι σεισμόπληκτοι. Εδώ οι άνθρωποι ήταν ρετσινάδες, μελισσοκόμοι, ξυλάδες, κτηνοτρόφοι. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα για να ζήσει αυτός ο κόσμος» καταλήγει.
Συνομιλώ με τον αντιδήμαρχο Μαντουδίου Αργύρη Λιάσκο. «Πού σας πετυχαίνω;» ρωτώ. «Στην οροσειρά στο Καντήλι», απαντά, «στο βουνό το δικό μας». «Πώς είναι εκεί η κατάσταση;» «Η εστία που είχαμε σήμερα ήταν στο χωριό Τρούπη. Πετάξανε δύο ελικόπτερα σήμερα, γιατί ήταν δύσβατο πολύ και δεν μπορούσαμε να πάμε. Με τους εθελοντές τις μικροεστίες τις σβήνουμε και είμαστε κομπλέ».
«Οι προηγούμενες μέρες ήταν δραματικές. Βοήθεια από τα αεροσκάφη δεν είχαμε. Δεν έδιναν εντολές ο κ. Χαρδαλιάς με τον κ. Μητσοτάκη και κάηκε όλη η Εύβοια. Ο κόσμος και οι εθελοντές έσβησαν τις φωτιές και κανένας άλλος» μου απαντά κατηγορηματικά καταθέτοντας την αγανάκτησή του: «Οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας σβήνανε τη φωτιά με την κλάρα. Με τις κλάρες σβήναμε κι εμείς. Τα αεροπλάνα υπάρχουν μόνο για την Αθήνα. Αυτή είναι η Ελλάδα. Τα άλλα τα νησιά δεν υπάρχουν. Να έρθουν ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Χαρδαλιάς στην Εύβοια να δουν τι άφησαν πίσω».
Αναζητώντας μια ικμάδα αισιοδοξίας, τον ρωτώ για τις ενισχύσεις που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, ωστόσο η απάντηση που παίρνω είναι χαρακτηριστική του πώς αισθάνονται οι κάτοικοι της Εύβοιας: « Ό,τι και να δώσει θα το δώσει για πόσο; Ζούσαμε μ’ αυτό που χάθηκε. Τώρα θα πρέπει να φύγουμε. Ας έρθουν να βάλουν τις ανεμογεννήτριες όπου θέλουν. Να δούμε μόλις έρθουν εδώ να αντικρίσουν τον κόσμο τι θα πουν. Δεν έχουν κάνει τίποτα. Δεν έχουν προνοήσει για τίποτα. Σαν κυβέρνηση δεν υπάρχει» μας λέει, ενώ λίγο πριν ολοκληρωθεί η συζήτησή μας προσθέτει: «Μας κατέστρεψαν. Να πείτε χαιρετίσματα στον κ. Μητσοτάκη»...
Κατερίνα Μπρεγιάννη
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου