Πέρασαν έξι χρόνια από τότε, από το ξημέρωμα της 14ης Αυγούστου, παραμονή της Παναγιάς, με την Αθήνα άδεια· χωρίς κορωνοϊό τότε, χωρίς τη χώρα να κοιμάται και να ξυπνάει στα αποκαΐδια.
Ο Γιάννης λίγες ώρες από τη Μεγάλη Γιορτή του 2015 έκανε αυτό που είχε μάθει να... κάνει από τα πρώιμα νιάτα του: να δουλεύει με μεράκι, με πάθος, με επιμονή στην ποιότητα του δημοσιογραφικού υλικού του, στη λεπτομέρεια της πληροφορίας, στην ακρίβεια.
Νύχτα, προς ξημέρωμα, στο ησυχαστήριο για τη δουλειά που διατηρούσε κάτω από το σπίτι του, στο Μαρκόπουλο, έγραφε για να παραδώσει σε καθορισμένη και πιεστική ημερομηνία την ύλη ενός μεγάλου αφιερώματος. Και εκεί τον βρήκε η αδιαθεσία. Πήγε στο Κέντρο Υγείας του Μαρκοπούλου και δεν επέστρεψε. Για πρώτη φορά άφησε το «χειρόγραφο» στη μέση…
Έξι χρόνια μετά –και για τα επόμενα… εκατόν έξι– το στίγμα του Γιάννη Ξενάκη στην αθλητική δημοσιογραφία, και όχι μόνο σε αυτήν, παραμένει βαθύ και ανεξίτηλο.
Έξι χρόνια μετά, η αγάπη που του είχε ο κλάδος –αγάπη και αναγνώριση για την αξία του– επιβεβαιώνεται από το πόσοι πολλοί θυμούνται με θέρμη αυτές τις μέρες τη νυχτερινή έξοδό του από τη ζωή.
Έξι χρόνια από τότε που άφησε το στιλό και το πληκτρολόγιο (για λίγο, νόμιζε) για να «πεταχτεί» οδηγώντας ο ίδιος έως το Κέντρο Υγείας, το κενό τού Γιάννη παραμένει στη μνήμη όσων τον γνώρισαν τεράστιο, χαώδες.
Έξι χρόνια μετά, ο φίλος, ο συνάδελφος, ο συνεργάτης μοιάζει σαν να είναι ακόμα εδώ· αλλά δυστυχώς δεν είναι.
Έξι χρόνια και αυτά που γράφαμε τότε, εδώ, για τη δουλειά του είναι σαν να τα γράψαμε πριν από μα ώρα. Νύχτα και εμείς…
Δ.Β.
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου