Κοινωνική αναλγησία...

Το κοινωνικό κράτος είναι μια έννοια που έχει μπει στη ζωή μας εδώ και πολλές δεκαετίες, για να περιγράψει τις δωρεάν παροχές που δίνει η οργανωμένη πολιτεία στον πολίτη, ώστε να μπορεί να έχει υγειονομική περίθαλψη και φροντίδα, Παιδεία και δημιουργική απασχόληση, να καλύπτει διάφορες κοινωνικές ανάγκες, να... έχει πρόσβαση στην άθληση, στον πολιτισμό και στη μόρφωση, με την ευρεία έννοια του όρου.

Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για δωρεάν παροχές, καθότι η κοινωνία, μέσω της φορολογίας, πληρώνει γι' αυτές. Αλλά δεν είναι της παρούσης να ασχοληθούμε με την ακρίβεια του όρου «κοινωνικό κράτος». Αποδεχόμαστε τον όρο, χάριν συνεννοήσεως, και σημειώνουμε πως αυτό το κράτος έχει υποστεί τεράστια συρρίκνωση εδώ και κάμποσα χρόνια, ειδικά δε την περίοδο της κρίσης.

Με δεδομένη αυτή την πραγματικότητα, θα περίμενε κανείς μια αντιστροφή της κατάστασης. Μια προσπάθεια ενίσχυσης των νοικοκυριών, ιδιαίτερα των μικρομεσαίων και των φτωχών, τα οποία έχουν σηκώσει όλο το βάρος των μνημονίων και τις επιπτώσεις που αυτά είχαν στο λαϊκό εισόδημα, μια ενίσχυση -έστω και μικρή- αυτού που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ονομάσει «κοινωνικό μισθό». Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Αυτές τις ημέρες, η κυβέρνηση, μέσω του αρμόδιου υπουργού, αποφάσισε να διακόψει τη χρηματοδότηση των «Προγραμμάτων Αθλησης για Ολους», ενός θεσμού που λειτουργεί εδώ και 40 χρόνια και στον οποίο έβρισκαν διέξοδο εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, νέοι, ενήλικες, ανάπηροι, αλλά και εργασία περί τους 1.300 γυμναστές. Την ίδια ώρα, πάνω από 83.000 παιδιά μένουν εκτός Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης (ΚΔΑΠ) και βρεφονηπιακών σταθμών.

Το χτύπημα είναι πολλαπλό. Με την κατάργηση, ουσιαστικά, του μαζικού - λαϊκού αθλητισμού, τα παιδιά των μικρομεσαίων και φτωχών οικογενειών που δεν έχουν να πληρώσουν, στερούνται το αγαθό της άθλησης -με ό,τι αυτό σημαίνει για την υγεία τους-, αλλά και τους χώρους κοινωνικής διαπαιδαγώγησης και κοινωνικοποίησης που εκ φύσεως καλλιεργούν ευγενή κίνητρα και αξίες.

Ταυτόχρονα, τα λαϊκά νοικοκυριά που τα παιδιά τους θα βρεθούν εκτός ΚΔΑΠ και βρεφονηπιακών σταθμών, ή θα πρέπει να βρουν χρήματα για να τα στείλουν στον ιδιωτικό τομέα ή θα πρέπει να τα κρατήσουν στο σπίτι, με αποτέλεσμα ο ένας γονέας να μείνει εκτός εργασίας. Αν αυτό δεν είναι κορύφωση της κοινωνικής αναλγησίας, τότε τι είναι;...

efsyn.gr