Η πολυκατοικία έχει περί τα 30 διαμερίσματα. Μεταξύ αυτών, υπάρχουν και ιατρεία. Και, φυσικά, διαμένουν αρκετοί... ηλικιωμένοι, άνθρωποι με κινητικά προβλήματα, καθώς και οικογένειες. Ανάμεσά τους, στον τρίτο όροφο της πολυκατοικίας της οδού Ασκληπιού 20, δίπλα στο Δημαρχείο της πόλης των Τρικάλων, υπάρχει και η ΝΟΔΕ Ν.Δ. 'Η μάλλον η ΔΕΕΠ Τρικάλων -γιατί πέρυσι, μέσα στην πανδημία, την οικονομική επισφάλεια και την υγειονομική ανασφάλεια, τα στελέχη της αποφάσισαν να τη μετονομάσουν από ΝΟΔΕ Ν.Δ. (Νομαρχιακή Διοικούσα Επιτροπή Ν.Δ.) σε ΔΕΕΠ Τρικάλων (Διοικούσα Επιτροπή Εκλογικής Περιφέρειας Τρικάλων). («Εδώ ο κόσμος χάνεται και η ΝΟΔΕ… αλλάζει όνομα!» ήταν το σχόλιο στο TrikalaVoice).
Κάποιος θα μπορούσε -και δικαίως ίσως- να κρίνει ως ασήμαντα τέτοια μικρογεγονότα: μια ΝΟΔΕ που αλλάζει όνομα και είναι σε κάποιον όροφο μιας πολυκατοικίας, σε μια πόλη που δεν είναι καν η Αθήνα, και η οποία ΝΟΔΕ, που δεν είναι ΝΟΔΕ πια, φαίνεται πως δεν πληρώνει τα κοινόχρηστά της σε αυτή την πολυκατοικία... Και γιατί αποτελεί είδηση κάτι τέτοιο;
Αρκεί να εγκύψει κανείς στο τι ζητήματα δημιουργούνται για τη μικροκοινωνία από τέτοιες «ασήμαντες» ίσως για κάποιους ειδήσεις και θα καταλάβει αμέσως πως αυτά τα «ασήμαντα» φαινομενικά μικροπροβλήματα εν τέλει φανερώνουν -σε όλο τους το μεγαλείο μάλιστα- ακριβώς την κυρίαρχη ιδεολογία της κυβέρνησης, η οποία γίνεται πράξη με τον ίδιο τρόπο, τόσο στα μικρά όσο και στα μεγάλα. Το μέγεθος μπορεί να αλλάζει (πυρκαγιές, διαχείριση πανδημίας, οικονομική δυσπραγία, πολιτισμός, παιδεία), αλλά ο τρόπος σκέψης και δράσης μένει ο ίδιος. Και αυτό φαίνεται και στα μικρά: στο αν πληρώνει ή όχι τα κοινόχρηστά της μία τοπική ΝΟΔΕ.
Γιατί, εξαιτίας των απλήρωτων κοινοχρήστων, το κοινόχρηστο ρεύμα κόπηκε στην εν λόγω πολυκατοικία. Και οι άνθρωποι έμειναν χωρίς ανελκυστήρα, χωρίς κοινόχρηστο φως και χωρίς τηλεόραση (καθώς η κεντρική κεραία ήταν συνδεδεμένη με το κοινόχρηστο ρολόι). «Επτά φορές κατέβηκε η μικροβιολόγος να κάνει αιμοληψίες», μας είπαν ένοικοι και άνθρωποι που βρέθηκαν εκεί τότε. Η διαχειριστική εταιρεία κοινοχρήστων αρνείται να επιβεβαιώσει και σε μας αλλά και στους ενοίκους το ποιος χρωστάει και πόσα κοινόχρηστα. Ταυτόχρονα, κατά έναν «μαγικό» τρόπο, «χάθηκε» και το χαρτί που αναρτάται σε κάθε πολυκατοικία και φαίνεται ποιος πρέπει να πληρώσει, ποιος χρωστάει και πόσα.
Και φτάνουμε στη λογική ερώτηση: Ποιος άφησε τόσο μεγάλο ποσό κοινοχρήστων απλήρωτο, ώστε να αναγκαστεί η ΔΕΗ να κάνει διακοπή; Πώς θα έφταναν άνθρωποι με κινητικά προβλήματα, ΑμεΑ και ηλικιωμένοι στα διαμερίσματά τους χωρίς ανελκυστήρα; Ούτε στο μικροβιολογικό εργαστήριο δεν μπορούσαν να πάνε για τις εξετάσεις τους. Και όταν αυτοί οι άνθρωποι (οι περισσότεροι άνεργοι ή συνταξιούχοι) πληρώνουν κανονικά το μερίδιό τους στα κοινόχρηστα, πώς είναι δυνατόν ολόκληρη Ν.Δ. να μην το κάνει; Είναι τελικά η ΔΕΕΠ Τρικάλων που δεν πλήρωσε; Γιατί τέτοια μυστικοπάθεια; Γιατί τόση αποφυγή στο να δοθούν απαντήσεις -έστω και γι’ αυτό το «απλό» για κάποιους (σημαντικό για άλλους) θέμα;
Το τραγελαφικό είναι πως ο τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός, που έχει και μεγάλη ακροαματικότητα, έβγαλε το θέμα στην επικαιρότητα, μόνο και μόνο, όμως, επειδή ο βασικός παρουσιαστής που βρίσκεται πολύ κοντά στη Ν.Δ. έλειπε σε άδεια και ο αντικαταστάτης του είπε να κάνει σωστά τη δουλειά του. Εν τέλει, πάλι κάπως «μαγικά», το χρωστούμενο ποσό πρέπει να πληρώθηκε, καθώς το ρεύμα επανήλθε.
Οπως και να ’χει, οι άνθρωποι (ενοικιαστές, ιδιοκτήτες κ.λπ.) είναι θυμωμένοι, αλλά ταυτόχρονα και φοβισμένοι. «Είμαστε απελπισμένοι - αυτό είμαστε», μας είπαν. «Είναι σαν να ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν», είπαν. «Είναι θέμα επιβίωσης! Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Τα κοινωνικά μερίσματα έχουν κοπεί, η ανεργία καλπάζει και μένουμε και χωρίς ρεύμα, επειδή η Ν.Δ. δεν πληρώνει! Είναι δυνατόν; Οταν έχουν μαζευτεί τόσα πολλά, ένα ακόμη -ακόμη και μικρό ως γεγονός- σε διαλύει», μας λένε. «Πώς να μιλήσουμε επώνυμα; Αφού όλοι μας φοβόμαστε για εκδικητικές συμπεριφορές», μας ξαναλένε.
Οσο για τον δήμαρχο Τρικάλων (επίσης με τη Ν.Δ.), αυτός μπορεί να μην έχει φτιάξει το πεζοδρόμιο σε έναν από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης («κάθε φορά που περνάω από εκεί, παθαίνω θλάσεις», μας λέει άτομο με κινητικά προβλήματα), αλλά έχει φτιάξει παιδική χαρά σκύλων. Που μια χαρά πρωτοποριακό έργο είναι -αλλά όταν η ουσία χάνεται, η βιτρίνα δεν αρκεί.
Ολα τα παραπάνω, εν συνόλω, αποδεικνύουν πως, δυστυχώς, για τη Ν.Δ., στην «πολυκατοικία» που θέλει να δημιουργήσει δεν είναι όλοι οι «ένοικοι» έτοιμοι να αποδεχθούν παρόμοιες συμπεριφορές. Και ακόμη κι αν τις αποδεχθούν, υπό καθεστώς φόβου κυρίως, αυτό σίγουρα δεν συνάδει με τη δημοκρατία. Ισως, ωστόσο, να συνάδει με τη Νέα Δημοκρατία.
Νόρα Ράλλη
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου