Τι σημαίνει να μην έχεις τσίπα...

Νίκος Μπογιόπουλος

Να μην έχεις τσίπα σημαίνει να «κλαις» και να «οδύρεσαι» όταν καίγεται κανένας σκουπιδοτενεκές σε καμιά διαδήλωση, αλλά όταν καίγεται η Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη να αλληλοσυγχαίρει η «επιτελικότητα» την «αριστεία» σου – και τις δυο μαζί η μιντιακή αλητεία...

Να μην έχεις τσίπα σημαίνει να ξεκινάει η αντιπυρική περίοδος με 4.000 κενά πυροσβεστών, αλλά εσύ να προσλαμβάνεις… αστυφύλακες για τα Πανεπιστήμια. 

 

Να μην έχεις τσίπα σημαίνει από τα συνολικά 17,7 εκατομμύρια ευρώ που ζητούσαν τα Δασαρχεία όλης της χώρας για έργα αντιπυρικής θωράκισης, εσύ να διαθέτεις  μόλις 1,7 εκατ. ευρώ για όλη την Ελλάδα, την ώρα που σε ένα βράδυ μπούκωσες τη Fraport και την εταιρεία διαχείρισης του Ελ.Βενιζέλος με 308 εκ. ευρώ!

Να μην έχεις τσίπα σημαίνει κι αυτά τα 1,7 εκ. ευρώ να είναι περικομμένα κατά 62% (!), αφού πέρυσι το αντίστοιχο ποσό ήταν σχεδόν 4,5 εκατομμύρια, και την ίδια ώρα να μπουκώνεις με δεκάδες εκατομμύρια τους εργολάβους, την Aegean και τα «πετσωμένα» ΜΜΕ για να σου κάνουν ρεκλάμες. 

Να μην έχεις τσίπα σημαίνει να παίρνεις την πρώτη θέση (την 1η!) στο ΝΑΤΟ σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, να έχεις πενταπλασιάσει (!) σε έναν χρόνο τις σχετικές δαπάνες, να κάνεις συμφωνίες μαμούθ για Ραφάλ ένεκα των Τούρκων (με τους οποίους, όμως, είσαι σύμμαχος στο ΝΑΤΟ), να αγοράζεις χιλιάδες περιπολικά, να αγοράζεις Αίαντα για να ρίχνεις νερό στους… διαδηλωτές, αλλά από τα οχήματα που διαθέτει η Πυροσβεστική (αυτά που επίσης ρίχνουν νερό, αλλά για να σβήνουν φωτιές) μόλις το 10%-15% να είναι καινούργιο και μέχρι 10 έτη.

Να μην έχεις τσίπα σημαίνει να κάνεις με τους πυροσβέστες ό,τι και με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, ή ό,τι κάνεις με τους αθλητές που τους θυμήθηκες τώρα στην Ολυμπιάδα, να λες «ήρωες» τους ανθρώπους – αυτούς που έχεις χρόνια και χρόνια αδιόριστους συμβασιούχους – όταν πέφτουν στις φλόγες, μπας και κερδίσεις κάτι από την λάμψη τους, αλλά να βάζεις τα τσιράκια σου στα μιντιακά σου καταγώγια να τους αποκαλούν «τεμπελχανάδες» τους υπόλοιπους 11 μήνες τον χρόνο.

Να μην έχεις τσίπα σημαίνει να μην σε ενοχλεί η βρωμιά που αναδύουν τα twitterοειδή και τα facebookοειδή που βρήκαν «ευκαιρία» να κρυφτούν πίσω από το Μάτι για να «σβήσουν» τη Βαρυμπόμπη, ή βρήκαν «ευκαιρία» να κρυφτούν πίσω από τη Βαρυμπόμπη για να «σβήσουν» το Μάτι, και να ενθαρρύνεις την υπαγωγή της κομματικής «αντιπαράθεσης» σε επίπεδο ανθρωπιδίων.

Να μην έχεις τσίπα σημαίνει να φταίνε τα πάντα, από τα ακραία καιρικά φαινόμενα και τον μεγάλο όγκο καύσιμης ύλης, από την βλάστηση που ευνοεί την ταχύτητα εξάπλωσης της φωτιάς και τον «στρατηγό άνεμο» μέχρι την κλιματική αλλαγή και την τρύπα του όζοντος, αλλά ποτέ εσύ.

Να μην έχεις τσίπα σημαίνει να σιγοντάρεις τα γελοία τυπάκια, αυτά που πάνω στα αποκαΐδια, για να βγάλουν «λάδι» την κρατική ανυπαρξία, κατσαδιάζουν κιόλας τους καμένους επειδή – όπως λένε – «τα περιμένουν όλα από το κράτος» και δεν είχαν την προνοητικότητα να έχουν «ασφαλίσει» το σπίτι τους, κατά την προνοητικότητα που προφανώς έχουν όσοι διαθέτουν το πορτοφόλι τέτοιων χατζατζάρηδων που πληρώνονται παντεσπανάτα για λένε στους υπόλοιπους να «ζούνε» με 500 ευρώ.  

Να μην έχεις τσίπα σημαίνει να βρέχει κι ο κόσμος να πνίγεται, να πέφτει χιόνι και η Αττική (η Αττική!) να μένει 4 μέρες χωρίς ρεύμα, να κάνει ζέστη κι η χώρα να φλέγεται, να κάνει σεισμό στη χώρα που εκλύει το 50% της σεισμικής ενέργειας στην Ευρώπη και λόγω ανύπαρκτης αντισεισμικής θωράκισης να θρηνούμε θύματα, αλλά να παραμένουν όλες οι ελλείψεις σε μέσα, προσωπικό, υποδομές με το αιτιολογικό «δεν υπάρχουν λεφτά» από εκείνους που… φορολογούν τους εφοπλιστές «οικειοθελώς»!

Να μην έχεις τσίπα σημαίνει να συντελείται μπροστά στα μάτια όλης της κοινωνίας το έγκλημα της εμπορευματοποίησης της δασικής γης, να είσαι ο υπηρέτης και ταυτόχρονα ο διαιτητής των σφοδρών αντιθέσεων μεταξύ μεγάλων συμφερόντων και ιδιωτών που «επενδύουν» με βάση το χάρισμα δασικών εκτάσεων και δημόσιας γης, και ταυτόχρονα να πουλάς στο πόπολο φύκια και κορδέλες για «πράσινη ανάπτυξη».

Να μην έχεις τσίπα σημαίνει να έχουν κατακαεί δεκάδες χιλιάδες στρέμματα, να έχουν γίνει στάχτη σπίτια, μαγαζιά, κόποι μιας ζωής και εσύ να προπαγανδίζεις – σε μια άθλια σύγκριση με τους άλλους που επίσης τα έκαναν «όλα καλά» – ότι δεν χάθηκαν ζωές, λες και η ζωή όσων έγινε στάχτη το βιός τους δεν έχει «μαυρίσει» ή λες και πρέπει να σε ευγνωμονούν κιόλας που – αυτή τη φορά – δεν κάηκαν ζωντανοί μαζί με τα σπίτια τους.

Να μην έχεις τσίπα, τελικά, σημαίνει:

Να εφαρμόζεται η ίδια δασοκτόνα εγκληματική πολιτική με συνέπεια εκατομμύρια στρέμματα καμένες δασικές εκτάσεις, εκατοντάδες νεκρούς πολίτες, δεκάδες νεκρούς πυροσβέστες, χιλιάδες κατεστραμμένες λαϊκές περιουσίες, αλλά απ’ όσους κυβερνούν και κυβέρνησαν δεκαετίες τώρα να μην έχει βρεθεί ένας κερατάς να πει το απλό: «Απαγορεύεται η αγοραπωλησία γης στα καμένα». Έξι λέξεις είναι. Μόνο έξι λεξούλες. Αφού είναι κατά των εμπρηστών, κατά των καταπατητών, κατά των οικοπεδοφάγων, υπέρ των δασών, υπέρ του περιβάλλοντος και υπέρ της χρηστής διαχείρισης, πώς και κανείς τους δεν το σκέφτηκε – δεκαετίες τώρα, με νεκρούς, καταστροφές, καταπατήσεις, λεηλασίες – να κάνει αυτές τις έξι λεξούλες νόμο. Με ένα άρθρο. Κι αν θέλουν και δεύτερο άρθρο ας βάλουν κι άλλες επτά λεξούλες: «Απαγορεύεται η αλλαγή χρήσης γης στα καμένα». Και πότε θα τον κάνουν τον νόμο; Ε;...

Ημεροδρόμος