Πώς τα λένε, γαμώτο;...

Θανάσης Καρτερός

Πώς τα λένε, όσα λένε, γαμώτο; Η απορία ακούγεται από πολύ κόσμο. Με κάποια ψυχραιμία από ανθρώπους που έχουν την τύχη να στενοχωριούνται μακριά από τη φωτιά. Και με νεύρα, κραυγές απόγνωσης και βρισιές από... ανθρώπους που καίγονται τα σπίτια και το βιος τους.

Κι ακούνε τους αρμόδιους, με πρωταγωνιστή τον ατσαλάκωτο πρωθυπουργό, και με φόντο φλόγες παμφάγες και καπνούς, να επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια. Πόσο καλά προετοιμασμένοι ήταν, πόσο καλά λειτουργεί η κρατική μηχανή, πόσο καλά διαπράττονται οι εκκενώσεις, πόσο όλα κυλούν ρολόι. Και για επιδόρπιο συγχαρητήρια στους πυροσβέστες και πάμε γι’ άλλα.

Και αν η τραγική πραγματικότητα διαψεύδει την εγκωμιαστική κανονικότητα, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Και αν οι αναζωπυρώσεις επιμένουν, αυτοί δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αναζωπυρώνουν την αυτοϊκανοποίησή τους -έχει και μια άλλη σημασία η λέξη, που ίσως ταιριάζει στην περίσταση. Και τον ίδιο σχεδόν ενθουσιασμό.  Ένα δοξαστικό ψαλτήρι, που πίσω από κάθε λέξη του κρύβεται, ψιθυρίζεται ή υπονοείται: Δόξα στον Μητσοτάκη. Δόξα στοn Μητσοτάκη. Δόξα στοn Μητσοτάκη.  Έτσι που να μην υπάρχει κανένας πολίτης, πυρόπληκτος ή όχι, που να μην ξέρει σε ποιον να στρέψει την παλάμη με όλα τα δάχτυλα ανοιχτά.

Υπάρχει μια βαθιά υποτίμηση της νοημοσύνης μας σ' αυτή την επικοινωνία της πυρκαγιάς. Κι αυτό θα περάσει, θα τη σκαπουλάρουμε και μ’ αυτό, είναι η πεποίθηση που τους κινεί. Με τη βοήθεια των βαρόνων, βέβαια, που ανακαλύπτουν τώρα τις καιρικές συνθήκες, την κλιματική αλλαγή, τις δυσκολίες πρόσβασης και εφευρίσκουν ανέμους εκεί που υπάρχει άπνοια και δύσβατα τοπία εκεί που υπάρχουν δέκα δρόμοι. Για να μπουν κι αυτοί στο κάδρο της οργής όσων βλέπουν στην τηλεόραση μια τεράστια παραμόρφωση της αλήθειας.  Ένα χάσμα ανάμεσα σε όσα ακούνε, για αεροπλάνα και κανόνια κατά της φωτιάς, και όσα ζούνε. Μια παρωδία που μεγεθύνει την τραγωδία.

Κι όμως, συμβαίνει. Των οικιών ημών εμπιπραμένων, αυτοί άδουν. Για να αποδειχτεί ότι όχι μόνο δεν διαπερνάει καμιά συγκίνηση, καμιά τύψη, καμιά συναίσθηση ευθύνης την πολιτική τους επιδερμίδα. Αλλά ότι είναι και ανόητοι. Διότι δεν καταλαβαίνουν ότι κανένα ψέμα δεν αντέχει σε τόσες και τέτοιες φωτιές...

ΑΥΓΗ