Χρήστος Ξανθάκης
Πριν περάσω στην απόλυτη αυτανάφλεξη των ημερών, ολίγα πόλιτικς του δρόμου από τον αγαπημένο φίλο Γιώργο. Ο οποίος Γιώργος είναι άνθρωπος της αγοράς, σε μετράει και σε ζυγίζει σε δευτερόλεπτα, πουλιά στον αέρα πιάνει. Και δεν φοβάται να μιλήσει με τον κόσμο τον απλό τον λαϊκό, μπας και τον βρωμίσουν τα χνώτα τους. Δεν είναι Βόζεμπεργκ με δυο λόγια, αλλά ας μην το πάμε το θέμα στο... προσωπικό. Σημασία έχει ότι αρπάζει τα βάιμπς, που λένε και οι Αμερικάνοι.
Οπότε του μιλάω χτες στην πλατείας Εξαρχείων (που αλλού;), που βρεθήκαμε για να μου παραδώσει ένα απ’ αυτά τα τέλεια μπλουζάκια που τυπώνει το καφέ «Περιβολάκι» στα Πετράλωνα. Είπαμε για τη γειτονίτσα την πονεμένη, είπαμε για τους ένστολους που μας κάνανε παρέα, είπαμε για τον καύσωνα και τις πυρκαγιές, είπαμε τα ποδοσφαιρικά μας (δηλαδή τι πιστεύετε ότι λέγανε δύο Παναθηναϊκοί, μια μέρα μετά από τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού;), φτάσαμε και στην πολιτική. Γυρνάω, τον ρωτάω:
«Γιώργο, τι λέει η πιάτσα για όσα γίνονται αυτές τις μέρες;»
Μου απαντάει ο φίλος:
«Κοίτα, δεν υπάρχει ούτε ένας, δεν υπάρχει ούτε μία που να μην βρίζει την κυβέρνηση. Σου μιλάω για βρίσιμο πατόκορφο και πρόστυχο, πουθενά δεν σταματάνε. Κι από την άλλη…»
«Τι, από την άλλη;», τον ξαναρωτάω.
«Από την άλλη Χρηστάρα, όσο βρίζουν την κυβέρνηση τόσο μούγκα για τα άλλα κόμματα. Κανένας και καμιά ρε παιδί μου να μη λένε “ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας σώσει”, “η Φώφη θα μας σώσει”, “το ΚΚΕ θα μας σώσει”. Σαν να μην υπάρχουν…»
«Άρα, καλά την κάνανε τα κανάλια τη δουλειά τους», του λέω.
«Υπήρχε περίπτωση να μην την κάνανε καλά;», μου λέει. Και μου κλείνει το ματάκι!
Τροφή για σκέψη που λένε και στο Στέητς, αλλά μιας και μιλάω για αμερικανιές δεν ξεχνάω ότι σας υποσχέθηκα τα νέα κατορθώματα του Μιχαλάρα. Όπως, λοιπόν, είδαμε χτες, εξέδωσε ανακοίνωση με παραλήπτη τον ΣΥΡΙΖΑ, την οποία και κάρφωσε όλη μέρα πάνω πάνω στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, όπως τα πιν τουί ένα πράγμα. Και σημείωνε εκεί:
«Αρχαία Ολυμπία την κρίσιμη νύχτα με τη μάνικα στο χέρι.
Πάρνηθα από κάτω χαμηλά έως το Πυροφυλάκιο στο Κατσιμίδι, όλες αυτές τις μέρες και νύχτες. Και στο ενδιάμεσο στο Συντονιστικό Κέντρο της Πυροσβεστικής στο Χαλάνδρι.
Και πυροσβέστης και επιτελικός.
Συνεχώς παρών».
Στην Αμερική αυτό το λένε “public meltdown”, κάτι που στα ελληνικά θα μπορούσαμε να αποδώσουμε ως «κατάρρευση σε κοινή θέα». Και δεν το περιμένεις από πολιτικούς εν ενεργεία, πολλώ δε μάλλον από πολιτικούς με δεκαετίες και όχι εβδομάδες στο κουρμπέτι. Βεβαίως, μας είχε δώσει δείγματα εκκεντρισμού (κομψά το γράψω…) ο Χρυσοχοΐδης όταν δήλωνε ότι δεν είχε διαβάσει το Μνημόνιο, αλλά εδώ ανέβηκε πίστα που λένε και οι πιτσιρικάδες. Εδώ πήρε κολωνάκια που λένε και οι αυτοκινητιστές, εδώ έχασε τη μπάλα που λένε και οι καφενόβιοι.
Συγγνώμη, δηλαδή, αλλά δεν εκφράζονται έτσι υπουργοί. Στις ιδιωτικές τους στιγμές μπορεί, ανάμεσα σε συγγενείς και κολλητούς ίσως, στον εξομολογητή τους ενδέχεται. Αλλά όχι δημοσίως και μάλιστα γραπτώς, να μην μπορείς ούτε καν το σαρδάμ να επικαλεστείς όπως ο γίγαντας ο Άδωνις. Αυτά είναι για κουτσαβάκια του προηγούμενου αιώνα, όχι για πολιτικούς που φιλοδοξούν να οδηγήσουν την Ελλάδα στο μέλλον. Κι εκεί που τα είχε βάλει στη σειρά ο Κυριάκος κι ετοιμαζόταν για μάχη σήμερα με τους δημοσιογράφους, του προέκυψε ένας έξτρα πονοκέφαλος από το πουθενά…
Υ.Γ.: Από την άλλη πλευρά πάντως, τα μεγάλα γατόνια του Μαξίμου άνοιξαν σαμπάνιες με την ανακοίνωση του κυρ Μιχάλη. Αυτοί ξέρουν!...
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου