Ο πρωθυπουργός της βίας και της νοθείας, της εποχής που ψήφιζαν ακόμη και τα δέντρα...
Πρέπει να είναι κανείς φανατικός Δεξιός ή ανιστόρητος για να θεωρεί πως ο Ανδρέας Παπανδρέου υστερούσε απέναντι στο αντίπαλον δέος, τον Καραμανλή, τον πρεσβύτερο στα θέματα που είχαν σχέση με αυτό που λέμε προοδευτικές πολιτικές θέσεις.
Ο Καραμανλής, ως αρχηγός της ΕΡΕ, ήταν ο πρωθυπουργός του φακελώματος, του διαχωρισμού των Ελλήνων σε εθνικόφρονες και μιάσματα και σφράγισε μια εποχή όπου ο χωροφύλακας τρομοκρατούσε τον αγροτικό πληθυσμό, αλλά και... εκείνους που ζούσαν στα αστικά κέντρα.
Καταγεγραμμένα στην Ιστορία αυτά. Ο Καραμανλής μετά τη Χούντα ήταν ίσως ένας πολιτικός με άλλες αντιλήψεις. Αλλά και τότε για να διοριστείς κλητήρας στο υπουργείο Γεωργίας έπρεπε να ήσουν Δεξιός αναντάμ παπαντάμ.
Του διαφεύγουν αυτά του, κατά τα άλλα επιμελή αναγνώστη της Ιστορίας, Κώστα Μαρδά;
Ο Ανδρέας έφερε μια ισορροπία και ηρεμία στην κοινωνία. Έπαψε ο διαχωρισμός των πολιτών σε δύο κατηγορίες, δεν ήταν πια ποινικό αδίκημα η παρουσίαση της φωτογραφίας του Βελουχιώτη στην τηλεόραση κι ο πολίτης δεν χρειαζόταν να κρύβει εφημερίδες της πολιτικής του προτίμησης, όπως την Αυγή και τον Ριζοσπάστη, μέσα από Τα Νέα του Λαμπράκη.
Το να ακούμε πως ο αρχηγός της ΕΡΕ ήταν πιο προοδευτικός από τον Ανδρέα, μόνο τον γέλωτα μας προκαλεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου