Ο πόλεμος κατά της Αμάλ, της κούκλας που ταξιδεύει από τη Συρία στο Μάντσεστερ για να βρει τη μάνα της, δεν ξεκίνησε κάτω από τα Μετέωρα, από ιερωμένους και λαϊκούς.
Τις πρώτες ριπές τις εξαπέλυσαν τα... πρωτοσέλιδα που χρησιμοποιούν χολή αντί μελάνης (κίτρινη, μαύρη ή μείγμα) ή ένα πολύ πολύ βαθύ γαλάζιο· αυτό που συνηθίζουν οι πολύ πολύ πατριώτες, βέβαιοι ότι η Ελλάδα είναι μόνιμος στόχος ζηλόφθονων συνωμοτών, που συνεργάζονται με ντόπιους εθνομηδενιστές.
Τα πρώτα βόλια εναντίον της Αμάλ αντλήθηκαν από εργοστάσιο υψηλής αισθητικής: «Μα είναι κακάσχημη. Θα τρομάξουν τα παιδιά μας». Τα παιδιά μας θα τρόμαζαν, θα συγκινούνταν και ίσως μας πίεζαν να κάνουμε κάτι, αν μάθαιναν ότι εκατομμύρια ανθρωπάκια σαν κι αυτά δεν έχουν σπίτι, σχολείο, νερό καθαρό, δυο μπουκιές σίγουρες, φάρμακα, φίλους – με μια λέξη, δεν έχουν πατρίδα. Κι ύστερα μπορεί να μας έλεγαν ότι αν μια προσφυγούλα δεν μας φαίνεται όμορφη, ίσως φταίει το ότι δεν μπορεί να είναι όμορφη. Τι όμορφο να έχει πάνω της η προσφυγιά; Η απόγνωση; Ο φόβος; Η οδύσσεια που κανένας τρανός Ομηρος δεν την ιστορεί και καμιά Ιθάκη δεν της αντιστοιχεί;
Ναι, είναι πιθανό να μας μιλούσαν για την Οδύσσεια τα παιδιά. Τη μαθαίνουν νωρίς, όταν μαθαίνουν και ότι οι Ελληνες, οι αρχαίοι, «άρα και οι νέοι», είχαν σαν πιο ιερό τους νόμο τον νόμο της φιλοξενίας. Θα σε βεβαιώσουν γι’ αυτό, με καμάρι, και όλοι οι μπογδανολογούντες – βελοπουλολογούντες. Που και τους αρχαίους αγαπάνε και στην εκκλησία πάνε. Ιδίως κάθε Μεγάλη Παρασκευή, όταν μαζεύονται πολλές κάμερες, για ν’ ακούσουν συντετριμμένοι το «Δος μοι τούτον τον ξένον».
Οταν πάντως τα αισθητικά βόλια τελείωσαν δίχως σοβαρό αποτέλεσμα, οι αντιαμαλιστές κατέφυγαν στα σκληρά, αποκαλύπτοντας το σατανικό σχέδιο που υπηρετεί η πανύψηλη κούκλα. «Είναι μουσουλμάνα, νεοπαγανίστρια, προτεστάντισσα, χορτοφάγος. Τυχαίο είναι που την έφεραν στα Μετέωρα στην Ελλάδα τη στιγμή που “οι γείτονές μας (Αλβανία, Σκόπια) υποδέχονται Αφγανούς μουσουλμάνους πρόσφυγες που, όλως τυχαίως, τοποθετούνται στα σύνορα με τη χώρα μας”;
Τι δουλειά έχει μια μουσουλμανοπούλα κάτω από τα πολυσταύρια των μοναστηριών; Ποιος ο συμβολισμός μιας τέτοιας “πρωτοβουλίας” λίγο μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου», και δη στην επέτειο του ’21;
Μα ναι. Ενας δούρειος ίππος είναι η Αμάλ. Κρύβει ανθρωπάκια μέσα της. Το όνομά της στα αραβικά σημαίνει Ελπίδα; Και τι παναπεί αυτό; Εμείς αραβικά δεν ξέρουμε. Και, μα τον Μηταράκη, δεν θα μάθουμε...
Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου