Ιστορίες από το μέτωπο...
Πάμε στην Ιστιαία για εφόδια. Τσιγάρα, καφέδες, νερά, σάντουιτς. Οι καφετέριες άδειες. Τα περισσότερα μαγαζιά κλειστά. Όλοι έχουν σκορπίσει να βοηθήσουν. Σε κάθε χωριό θα βρεις μια ομάδα από αυτούς τους «ανεύθυνους νέους» να ρωτάνε που χρειάζονται χέρια.
Ένας ντόπιος πάει να τον ενημερώσει.
-Συγγνώμη ψάχνω τον κύριο τάδε να με ενημερώσει πρώτα.
-Ναι εγώ είμαι.
-Ωχ συγγνώμη ρε φίλε, σε πέρασα για ένα δημοσιογράφο του ΣΚΑΙ.
Ακόμη και τον ΣΚΑΙ φοβούνται πια.
-Παιδιά, ήρθε 112 να εκκενώσουμε το χωριό.
-Πατέρα θες να σε πάω Ιστιαία;
-Ναι σιγά μη φύγω. Θα μου πει εμένα, που μεγάλωσα εδώ πάνω, ο Χαρδαλιάς πως να γλιτώσω από φωτιά.
80 χρονών άνθρωπος. Έκοψε μισό Αμαζόνιο πεύκα για να γίνει ζώνη.
Συνεργείο της ΕΡΤ ετοιμάζεται.
-Παιδιά, σας παρακαλώ πολύ, επειδή γκρινιάζουν από το κοντρόλ, μην φωνάζετε «Μητσοτάκη μαμιέσαι» από πίσω.
-Άντε καλά θα είμαστε φρόνιμοι.
Δεν ήμασταν, συγγνώμη παιδιά.
Κάνουμε ζώνη. Ένα κομμάτι δεν κόβεται και είναι επικίνδυνο να μας φύγει η φωτιά.
-Τσούχτο το ρημάδι! (Μην ρωτάτε).
-Είναι τα χαρδαλόπουλα της ΠΠ εδώ ρε.
-Παιδιά είναι επικίνδυνα εδώ να ξέρετε.
Πιο γρήγορα και από γαριδάκια σε πάρτι εξαφανίστηκαν τα κομάντα του Νίκου.
Κυνηγάμε την φωτιά σε μέτωπο λίγων μέτρων πριν απλωθεί στην πλαγιά.
Ώρα 3 και ο ουρανός πεντακάθαρος. Μια ρίψη, μπαίνουμε και την τελειώνουμε.
Κάπου στις 6 (Είχε απλωθεί πια) ακούμε:
-Σε 5 λεπτά έρχονται ελικόπτερα.
-Το άκουσες κάπου;
-Όχι αλλά ήρθε ο ALPHA
Ήρθαν σε 10.
Υπάρχουν πολλές παρόμοιες ιστορίες.
Στις Καματριάδες λένε πως δόθηκε ολονύκτια μάχη με τις φλόγες. Λάθος. Δεν ήταν ολονύκτια. Ήταν δυο μέρες. Δυο μέρες άκουγες παντού «ΠΕΦΤΕΙ» για τα δέντρα που έκοβαν.
Πιο πίσω «συνεργεία» να λιμάρουν αλυσίδες και να ετοιμάζουν βενζίνη.
Τρακτέρ και αγροτικά με υδροφόρες ολόκληρη πομπή.
-Παιδιά έχω ένα τόνο νερό. Ποιος το θέλει;
Συντονιστής; Κανένας. Ρωτούσαν απλά έναν ντόπιο πως θα πάνε εκεί που είναι ο καπνός.
Μαγαζάτορες εστίασης με το αυτοκίνητο τίγκα νερά και φαγητά να περιφέρονται και να μοιράζουν.
Όλοι αυτοί που θα έπρεπε να έχουν εκκενώσει.
Έμειναν για να υπερασπιστούν τα σπίτια τους.
Τα σπίτια τους που ο Νικολάκης, που κλαίει όταν καίγονται, τους διέταξε να τα παρατήσουν.
Ο ηρωικός Νικολάκης έστειλε ένα 112 για να καλύψει το κωλαρίνι του και μας διέταξε να φύγουμε.
Να φύγουμε για να σωθούμε. Μεγαλώσαμε στο βουνό, οι περισσότεροι μας ζούμε από αυτό και περιμέναμε από τον Νικολάκη να μας πει πως θα φύγουμε αν χρειαστεί.
Να παρατήσουμε το σπίτι μας και το βουνό μας για να μην χαλάσει η εικόνα του Νικολάκη που κλαίει μωρέ το παιδί.
«Ναι να σας άφησε να καείτε, ουγκ!» θα πει τώρα το εκάστοτε φιλοκυβερνητικό ούγκανο.
Μας άφησε να καούμε ρε γίδι!
Για πολλούς από μας ο τόπος μας είναι η ζωή μας, η ψυχή μας. Κοτζάμ άντρες έκλαιγαν για τα δέντρα μας. Αυτά που έζησαν τους πατεράδες μας.
Από το Twitter η παραπάνω καταπληκτική ιστορία που κατέγραψε γλαφυρά ο χρήστης @Mpoumpi...
e-tetradio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου