Μια μυθιστορηματική προσωπικότητα των Δυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης, ένας αριστοκράτης που ζούσε εσχάτως από τα συσσίτια, ένας πολυταξιδεμένος και φιλοσοφημένος πολίτης που είχε στραφεί στον...εσωτερισμό, ένας ξεχωριστός από κάθε άποψη άνθρωπος έδωσε χθες τραγικό τέλος στη ζωή του αφού πρώτα είχε πυρπολήσει το διαμέρισμα στο οποίο ζούσε. Το έλεγε και στους γείτονες ο Βαγγέλης Βαρελίδης: «Να έρθετε με κάμερα να γράψετε το τέλος», λες και έβαζε προανάκρουσμα της τελικής πράξης της ζωής του εκείνο το τραγούδι του Νίκου Παπάζογλου «θάνατο θέλω να ’χω τραγικό/ καθώς αρμόζει σ’ έναν ποιητή μεγάλο».
Ηταν 8.25 π.μ. όταν το κέντρο Αμεσης Δράσης δέχτηκε τηλεφώνημα για 81χρονο άνδρα, ένοικο οικοδομής της οδού Κωνσταντινίδη, στην περιοχή της Ηλιούπολης. Ο άνδρας που προειδοποιούσε ότι θα αυτοκτονήσει έμενε στο δώμα της πολυκατοικίας, ήταν διαζευγμένος και είχε ένα παιδί. Βγήκε ένοπλος στην ταράτσα και σύμφωνα με την αστυνομία πυροβόλησε στον αέρα πέντε φορές με κυνηγετικό όπλο. Επιτόπου έσπευσαν άνδρες της Αμεσης Δράσης που προχώρησαν προληπτικά σε εκκένωση της οικοδομής. Στη συνέχεια οπισθοχώρησε στο δώμα όπου διέμενε κι έβαλε φωτιά.
Οι άνδρες της Πυροσβεστικής, που έσβησαν τη φωτιά, βρήκαν στον χώρο το απανθρακωμένο πτώμα του. Γειτόνισσα κατέθεσε ότι νωρίς το πρωί τον είδε στην ταράτσα και της φώναξε να πάρει ο άντρας της το αυτοκίνητο από κει που ήταν σταθμευμένο και να μπει στο σπίτι της γιατί θα αρχίσει να πυροβολεί! Φίλος του, ο οποίος αναμένεται να δώσει κατάθεση, δήλωσε ότι είχε λάβει δυο προειδοποιητικά μηνύματα από τον αυτόχειρα για τους λόγους της αυτοχειρίας του, ενώ του ζήτησε να πάει επιτόπου να τραβήξει βίντεο γιατί «θα γίνει μεγάλο πανηγύρι». Σύμφωνα με τον ίδιο, πριν από λίγο καιρό είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο αλλά είχαν απευθυνθεί σε ειδικό και το αντιμετώπισαν. Ηταν ο άνθρωπος που ειδοποίησε και την αστυνομία, αλλά δεν πρόλαβαν το κακό. Οι πρώτες ενδείξεις λένε ότι η φωτιά προήλθε από φιάλες υγραερίου τις οποίες ο 81χρονος φέρεται να πυροβόλησε με το όπλο. Σε αυτό συνάδουν και πληροφορίες για ήχο έκρηξης πριν γίνει αντιληπτή η πυρκαγιά. Στο πάτωμα υπήρχαν καμένα βιβλία που μάλλον είχε σκορπίσει νωρίτερα ο ίδιος. Προανάκριση διενεργεί το Α.Τ. Αγίου Παύλου στην Ανω Πόλη.
Εξω από το παλάτι
Οι παλιοί στη γειτονιά θυμούνται και τον περιπετειώδη βίο του Σταύρου, πατέρα του αυτόχειρα, ο οποίος ήταν ανάπηρος του πολέμου της Αλβανίας με κομμένα πόδια πάνω από το γόνατο, ο οποίος άλλαξε τη ζωή του όταν πήγε, όπως λέει ο θρύλος, έξω από το παλάτι να διαμαρτυρηθεί για τη δεινή κατάστασή του και πέταξε στον κήπο του τα ξύλινα στηρίγματα των ποδιών. Κάπως έτσι, βρέθηκε με άδεια περιπτέρου έξω από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, επίζηλη θέση, που του επέτρεψε να λύσει τα βιοποριστικά του ζητήματα σε σημείο να κυκλοφορεί με πολυτελή για την εποχή αυτοκίνητα, να κάνει παρέα με τον εκδότη Γιάννη Βελλίδη και να γίνει θαμώνας των νυχτερινών κέντρων της πόλης.
Ο αυτόχειρας Βαγγέλης, ένα από τα παιδιά του Σταύρου, αναδείχθηκε σε ξεχωριστή προσωπικότητα. «Ανήσυχος πάντα, ευγενής, δημοκράτης, αριστοκρατικός, θύμιζε τον συγγραφέα Χέμινγουεϊ», λέει στην «Εφ.Συν.» ο οικογενειακός φίλος Μάκης Διάκος. Εστω σε τίτλους αξίζει να καταγραφούν όσα έζησε ο Βαγγέλης Βαρελίδης. Νέος φεύγει στα καράβια, φτάνει μέχρι την Αυστραλία και τη δεκαετία του 1960 την κλείνει δουλεύοντας σε κάποιο ισραηλινό κιμπούτς.
Επιστρέφει στην Ελλάδα με την πτώση της δικτατορίας και βοηθά τον Νίκο Ψαρουδάκη να εκδώσει την εφημερίδα «Χριστιανική Δημοκρατία». Ανοιξε και λειτούργησε για χρόνια μία από τις πλέον γνωστές ταβέρνες της βόρειας Ελλάδας στην παλαιά εθνική Θεσσαλονίκης - Βέροιας στην περιοχή της Καστανιάς, στη συνέχεια άνοιξε άλλη στην πλατεία Ναυαρίνου –λειτουργεί μέχρι σήμερα με άλλο όνομα– και τα τελευταία χρόνια, σε ένδεια, αλλά πάντα με λινό αποικιοκρατικό κοστούμι και καπέλο Παναμά, ξεχώριζε πάνω στο σκουτεράκι του. Ετρωγε στο συσσίτιο της εκκλησίας και τα φιλοσοφικά του σεμινάρια εσωτερισμού κάποια στιγμή τον δυσκόλεψαν περισσότερο όταν παρεξηγήθηκε δυστυχώς ένα κάλεσμά του ακόμη και σε ανήλικους και έγινε αντικείμενο κουτσομπολιού παρότι αναφερόταν ότι πρέπει να είναι συνοδεία γονιού.
«Δεν καταλαβαίνω γιατί το έκανε», μας λέει ο κ. Διάκος, κι αυτή η απορία είναι η τελευταία διερώτηση που άφησε πίσω του αυτός ο ευγενικός άνθρωπος που φιλοσοφούσε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.
Απόστολος Λυκεσάς, Νίκος Φωτόπουλος
Efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου