Η μέρα του κοινοβουλευτισμού, το ασφαλιστικό...

...και το Greek summer...

Ας δούμε δύο γεγονότα συνδυαστικά: Στις 30 Ιουνίου, προχθές δηλαδή, ήταν η Παγκόσμια Ημέρα του Κοινοβουλευτισμού. Την ίδια ημέρα η κυβέρνηση ανάρτησε σε δημόσια διαβούλευση το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Όπως ανακοίνωσε το... υπουργείο Εργασίας, ο προτεινόμενος νόμος θα μείνει στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης για σχολιασμό έως και τις 13 Ιουλίου. Επιβεβαίωσε έτσι το σενάριο για το οποίο σας πληροφόρησε έγκαιρα το News 247 που θέλει το νομοσχέδιο να ψηφίζεται στην «καρδιά» του καλοκαιριού. Την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου ή ακόμη και την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου. Αυτό υποδεικνύει ο κανονισμός λειτουργίας της Βουλής που προβλέπει επεξεργασία του νομοσχεδίου στην αρμόδια διαρκή επιτροπή της Βουλής, την ακρόαση κοινωνικών φορέων και στην συνέχεια την συζήτηση και ψήφιση στην ολομέλεια του κοινοβουλίου.

Το νομοσχέδιο που αναρτήθηκε για δημόσια θέαση έχει 74 άρθρα αν συμπεριλάβουμε και το ακροτελεύτιο. Ανάμεσά τους και το άρθρο 19 που αναφέρει ότι οι ασφαλισμένοι δεν θα έχουν το δικαίωμα να ασκήσουν ποινική δίωξη προς το διοικητικό συμβούλιου του νέου Ταμείο Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ). Του οργανισμού δηλαδή που θα αναλάβει να εφαρμόσει το κεφαλαιοποιητικό σύστημα αντί του αναδιανεμητικού που ίσχυε έως σήμερα «παίζοντας» στις αγορές τα κεφάλαια των εισφορών.

Είναι (εμπειρικά) βέβαιο, ότι το νομοσχέδιο που θα έρθει για ψήφιση τελικά στο κοινοβούλιο μετά από ένα περίπου μήνα, θα έχει πολύ περισσότερα άρθρα. Όπως και αρκετές αλλαγές και προσθήκες Αυτή η πρακτική είναι γενικευμένη, έχει όμως καταγραφεί ιδιαίτερα στα νομοσχέδια που καταθέτει ο Κωστής Χατζηδάκης. Σ

χεδόν διπλάσια ήταν τα άρθρα του νομοσχέδιου για τις περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις που εισηγήθηκε ως υπουργός Περιβάλλοντος πέρσι το φθινόπωρο σε σχέση με αυτό που αρχικά αναρτήθηκε. «Φουσκωμένο» από πρόσθετα άρθρα ήταν και το εργασιακό νομοσχέδιο που πρόσφατα ψηφίστηκε στην Βουλή. Μάλιστα με τροποποίηση της τελευταίας στιγμής το υπουργείο Εργασίας φρόντισε να είναι σχεδόν αδύνατη η πραγματοποίηση μιας απεργίας αφού ορίστηκε ότι δεν μπορεί μια δευτεροβάθμια ομοσπονδία να στηρίξει την απεργιακή απόφαση ενός πρωτοβάθμιου σωματείου.

Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο έχει διατάξεις με τις οποίες διαφωνεί το σύνολο των αντιπολίτευσης. Μάλιστα τα κόμματα του κέντρου και της αριστεράς θεωρούν ότι θέτει σε κίνδυνο την βιωσιμότητα του συστήματος της επικουρικής ασφάλισης. Αντίστοιχη εκτίμηση έχουν και τα συνδικάτα. Παρόλα αυτά επιλέγεται να συζητηθεί και να ψηφιστεί την περίοδο που – όσοι μπορούν – θα προσπαθήσουν να κάνουμε μερικές ημέρες η εβδομάδες διακοπές, μετά από μία εξαιρετικά αγχωτική και κουραστική χρονιά και μία νέα σαιζόν αβεβαιότητας. Αν δεν μπορεί να αποδειχθεί, τυπικά, ακόμη και ένας αδαής μπορεί να διακρίνει εδώ έναν σαφή κυβερνητικό σχεδιασμό.

Την ίδια πρακτική που αξιοποιήθηκε όταν περνούσαν τροπολογίες της τελευταίας στιγμής για να ρυθμίσουν σοβαρά ζητήματα μετά από μία κοινοβουλευτική συζήτηση του 5λεπτου η του 10λεπτου. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις η τροπολογία του υπουργού Εργασίας,Γιάννη Βρούτση τον Αύγουστο του 2019 με την οποία κατάργησε την υποχρέωση των εργοδοτών να τεκμηριώνουν έναν «βάσιμο λόγο» προκειμένου να προβούν σε απόλυση. Επίσης η τροπολογία της υπουργού Παιδείας, Νίκης Κεραμέως, με την οποία υποχρεωθήκαν τα επιμελητήρια να δέχονται με τους ίδιους όρους τους αποφοίτους των δημόσιων ΑΕΙ, τους αποφοίτους των ιδιωτικών κολεγίων.

Στην ίδια λογική μπορεί να ενταχθεί η επιλεκτική συμπεριφορά ακόμη και του ίδιου του πρωθυπουργού όταν πρόκειται να απαντήσει σε ερωτήσεις της αντιπολίτευσης στην Βουλή. Όπως για παράδειγμα ερωτήσεις για την λίστα Πέτσα, τα χρέη της Νέας Δημοκρατίας στις τράπεζες και άλλα.

Όλα αυτά συμβαίνουν στο ελληνικό κοινοβούλιο μετά από μια 10ετή περίοδο, την μνημονιακή, που ο ρόλος του υπονομεύθηκε με ακραίο τρόπο. Με νομοσχέδια ενός άρθρου και λογική «take it or leave it», με νομοθετήματα που γράφονταν από τροϊκανούς επόπτες ακόμη και με «διορθώσεις» νομοσχεδίων που βρίσκονταν σε διαδικασία ψήφισης.

Ο ΟΗΕ θεσμοθέτησε την 30η Ιουνίου ως «Μέρα του Κοινοβουλευτισμού». Με στόχο όπως διακήρυξε «να αναγνωριστεί ο ρόλος των εθνικών κοινοβουλίων και των διεθνών κοινοβουλευτικών οργανισμών στη βελτίωση της καθημερινής ζωής των ανθρώπων». Προφανώς είμαστε πολύ μακριά από αυτό. Για την ακρίβεια κινούμαστε στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση...

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

news247.gr