Εδώ και μήνες, αλλά πολύ εντατικότερα τις τελευταίες εβδομάδες, το υπουργείο Εργασίας προσπαθεί να πείσει τους νέους εργαζόμενους ότι προωθεί την τελευταία λέξη της καινοτομίας στο ασφαλιστικό σύστημα. Με παραδείγματα, δηλώσεις, συνεντεύξεις και με ορυμαγδό δημοσιευμάτων από πρόθυμα ΜΜΕ, προσπαθεί να... πείσει τους νέους ασφαλισμένους που υποχρεωτικά θα μπουν στο σύστημα της ιδιωτικής επικουρικής ασφάλισης από την αρχή του επόμενου έτους, ότι σε σαράντα και πλέον χρόνια που θα συνταξιοδοτηθούν θα πάρουν υψηλότερες συντάξεις από τους γονείς τους.
Μολονότι για τους σημερινούς νέους, που ζουν με το άγχος της επιβίωσης και με την αγωνία να έχουν δουλειά, φαίνεται πολύ μακρινό και σχεδόν αδιάφορο πόση θα είναι η επικουρική σύνταξή τους σε σαράντα χρόνια, για την κυβέρνηση με τις νεοφιλελεύθερες εμμονές της είναι, προφανώς, ζωτικό και κρίσιμο να εξοικειώσει τη νέα γενιά με ένα ασφαλιστικό σύστημα - καζίνο, στο οποίο οι ασφαλιστικές εισφορές γίνονται «μάρκες» σε μια ρουλέτα, με κρουπιέρηδες τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, στις οποίες έχει τάξει την πίτα των 2,5 δισ. ευρώ τον χρόνο.
Πιθανότατα αυτή η «διαπαιδαγώγηση» στην ιδιωτική διαχείριση των εισφορών της επικουρικής σύνταξης για την κυβέρνηση είναι μια πρόβα για ιδιωτικοποίηση και της κύριας σύνταξης. Εκείνο που δεν είχε υπολογίσει η κυβέρνηση, διαφημίζοντας αυτάρεσκα το σχέδιό της για τις ιδιωτικές συντάξεις, είναι ότι αυτό θα κινήσει το ενδιαφέρον των δανειστών. Αν και ήταν αναπόφευκτο.
Γιατί η Ελλάδα εξακολουθεί και βρίσκεται σε μεταμνημονιακή εποπτεία. Γιατί το κόστος του ασφαλιστικού συστήματος συνδέεται με το δημόσιο χρέος. Γιατί το κόστος μετάβασης στο σύστημα της ιδιωτικής επικουρικής σύνταξης είναι τεράστιο, ίσως πάνω από 70 δισ. ευρώ. Και, παρά τις κυβερνητικές προσπάθειες να το αποκρύψει, είναι αναπόφευκτο να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, άρα το δημόσιο χρέος.
Και στο δημόσιο χρέος για τα επόμενα σαράντα χρόνια -όσα θα μεσολαβήσουν μέχρι να βγει η πρώτη ιδιωτική επικουρική σύνταξη-, τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο έχουν οι δανειστές. Δηλαδή η Ε.Ε. και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, που εκτός από κάτοχος του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού χρέους, είναι αυτός που θα αξιολογεί πια τη βιωσιμότητά του.
Τώρα, οι άρχοντες του χρέους απαιτούν εγγυήσεις. Δηλαδή, πρόσθετο φόρο. Τα νεοφιλελεύθερα πειράματα της κυβέρνησης μπορεί να κοστίσουν πολύ ακριβά στους φορολογούμενους...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου