Κάποιοι στην Αριστερά...

...(και την Αναρχία) τα έχουν μπερδέψει τα πράγματα. Ο εμβολιασμός είναι αλληλεγγύη και κοινωνική προσφορά όταν γίνεται εθελοντικά. 

Όταν οι άνθρωποι πείθονται να αναλάβουν το (όποιο) ρίσκο των παρενεργειών...παρότι οι ίδιοι δεν κινδυνεύουν ή κινδυνεύουν ελάχιστα από τον ιό, για να χτιστεί η συλλογική ανοσία.

Όταν εξαναγκάζονται από το κράτος να εμβολιαστούν, τότε είναι υποχρεωτική ιατρική πράξη, κατασταλτική πολιτική που παραβιάζει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος. 

Πιθανόν θεωρούν ότι το αγαθό της δημόσιας υγείας υπερτερεί εκείνου της αυτοδιάθεσης του σώματος, οπότε το δεύτερο μπορεί και πρέπει να θυσιαστεί για να διασφαλιστεί το πρώτο. 

Μην το βαφτίζουν όμως αλληλεγγύη διότι έτσι οι λέξεις χάνουν κάθε νόημα και αντί για σοσιαλιστικό παράδεισο παραπέμπουν σε οργουελιανή δυστοπία.

Όσοι λοιπόν έχουν ξεχειλώσει τόσο πολύ την έννοια της αλληλεγγύης, σε σημείο να γίνεται αγνώριστη, καλό είναι να μη μιλούν για ξεχείλωμα άλλων, όπως το απαρτχάιντ. 

Πώς, άραγε, θα ονόμαζαν κρατικές πολιτικές στιγματισμού (αρνητές, ψεκασμένοι) και διακρίσεων που φτάνουν μέχρι τη στέρηση των ελεύθερων μετακινήσεων και την απόλυση από την εργασία, σε βάρος ολόκληρων κοινωνικών ομάδων, που εισηγούνται υπουργοί και τηλελοιμωξιολόγοι; 

Πώς θα ονόμαζαν τις διακρίσεις που υφίσταντο οι φορείς του AIDS για σχεδόν δύο δεκαετίες; Αλληλεγγύη και κοινωνική προφορά;

Επειδή όμως αυτή η Αριστερά είχε πάντα ένα πρόβλημα με την πειθώ, κατέφευγε σε βολικά υποκατάστατα. Δεν θέλει κάποιος να επιδείξει αλληλεγγύη και να εμβολιαστεί, θα τον υποχρεώσει το κράτος. 

Όχι το σοσιαλιστικό κράτος, αλλά το καπιταλιστικό, του Μητσοτάκη, που όταν έδερνε νέους στις πλατείες ήταν κακό, αλλά όταν τους απειλεί με απόλυση και στέρηση δικαιωμάτων για να εμβολιαστούν, είναι καλό. 

Αυτή η Αριστερά θυμίζει έντονα εκείνη που βάφτιζε κουλάκο τον Ουκρανό αγρότη με τη μία αγελάδα και τους δύο χοίρους και τον καταδίκαζε να πεθάνει στην πείνα. 

Ή που χαρακτήριζε σαμποτέρ αντεπαναστάτη τον εργάτη που δεν δεχόταν να δουλεύει 14 ώρες στο εργοστάσιο για να υπερκαλύψει το πλάνο, ως καλός σταχανοβίτης, οπότε τον έστελνε στο Γκουλάγκ να σπάει πέτρες.

Είναι η Αριστερά που μπερδεύει την ιδεολογική ηγεμονία με την επέλαση του Κόκκινου Στρατού.

Dimitris Tsirkas (FB)