Πώς είναι η ζωή έξω από τη Βουλή; Όχι και πολύ ευχάριστη, αν πάρουμε σαν παράδειγμα τον Βαγγέλη Βενιζέλο.
Ο άνθρωπος που «δεν είχε ανάγκη να είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ», ούτε την πολιτική «γιατί έχει το πανεπιστήμιο», βράζει στο πολιτικό του αδιέξοδο.
Από τη Βουλή δεν έφυγε αυτοβούλως. Οι Θεσσαλονικείς δεν έδειχναν διάθεση να τον ψηφίσουν και δεν δοκίμασε καν τη τύχη του απέναντι στον Χάρη Καστανίδη.
Η Φώφη τον περιέπαιξε με την έδρα του ΚΙΝΑΛ από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας: την έδωσε στον Γιώργο Καμίνη κι έμεινε ρέστος - όπως συμβαίνει με τα έξυπνα πουλιά.
Ο Μητσοτάκης δεν διανοήθηκε να του δώσει ρόλο. Δεν θέλει μπελάδες στο κεφάλι του.
Πάντως για διάστημα ο «Μπένυ» εμφανίζονταν ως θεωρητικός της συντηρητικής παράταξης, δίκην εν δυνάμει αρχηγού της.
Μίλησε στην παρουσίαση του βιβλίου του «Μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου» και νοστάλγησε τα χρόνια που «έσωσε» την Ελλάδα, χαντακώνοντας το μέλλον του.
«Το βράδυ της 15 ης Ιουνίου του 2011, άλλαξε τη ζωή μου, τη σχέση μου με τον κόσμο, αλλά και την σχέση μου με αυτό που λέγεται πατρίδα, ιστορία, δική μου πολιτική ζωή
Όταν έπρεπε να πω «ναι» ή «όχι», στο εάν θα αναλάβω αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών.
Αν θα θυσιάσω τη δημοφιλία μου και την προοπτική μου εκείνης της εποχής, αναλαμβάνοντας το κόστος εξαιρετικά δύσκολων αποφάσεων…».
Μιλάει για το καλοκαίρι του 2011. Αλλά ποια δημοφιλία του και ποιά προοπτική του;
Αυτά παίχθηκαν τον Ιανουάριο του 2004 όταν υποτάχθηκε στην «συνωμοσία» Σημίτη-Γ. Παπανδρέου για το «δακτυλίδι».
Ξαναπαίχθηκε στις αρχαιρεσίες του 2007 στο ΠΑΣΟΚ πλήρωσε την αλαζονεία του και ο Παπανδρέου τον πήρε παραμάζωμα .
Αλλά και το 2008, όταν του έβαλε όρια μέχρι πού θα κινείται και σκέφθηκε να φύγει.
Ξαναπαίχθηκε στις εκλογές του 2012 αλλά και στο 4% που πήρε το 2015 – για τις οποίες η θεωρία του «δεν έβαλα τα προσόντα μου τον τόκο» δεν έκοψε εισιτήρια.
Οι «δύσκολες αποφάσεις» στις οποίες αναφέρεται είχαν ήδη ληφθεί. Ο ίδιος κλήθηκε ως εκτελεστικό όργανο.
Δεν είχε και μεγάλη επιτυχία, όπως έδειξαν τα αποτελέσματα στις τρεις -και όχι μια που μνημονεύει- θητείες του: υπό τον Παπανδρέου, τον Παπαδήμο και τον Σαμαρά.
Το υπονοούμενο «αν δεν έβαζα πλάτη για τη χώρα θα ήμουν πρωθυπουργός», θυμίζει την εγωπάθεια που καταλόγιζε ο Αϊζενχάουερ στον Τσόρτσιλ «όσον αφορά την πίστη του στη σοφία του».
Η Ελλάδα δεν «ευτύχησε να την κυβερνήσει ο Βενιζέλος», όπως έλεγε ο Δημήτρης Τσάτσος. Αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να είναι δυστυχής ο ίδιος.
Γιωργος Λακοπουλος
anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου