Μετά το “ήσυχο καλοκαίρι”...

...2ος γύρος από Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο...

Ο πρόεδρος Ερντογάν και τα υπουργεία Εξωτερικών και Ενέργειας της Τουρκίας προχωρούν, σύμφωνα με έγκυρες πηγές, σε κινήσεις εδραίωσης των ερεισμάτων τους εντός της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και...

της αντίστοιχης παράνομης ζώνης που η Άγκυρα υπέγραψε με την προηγούμενη κυβέρνηση της Λιβύης το Νοέμβριο του 2019.

Οι τουρκικές κινήσεις γίνονται παρά τη συμφωνία ύφεσης που (φέρεται ότι) επιτεύχθηκε μεταξύ Μητσοτάκη-Ερντογάν, στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, στις 14 Ιουνίου. Άλλωστε, οι δύο ηγέτες, επί της ουσίας, δεν συμφώνησαν τίποτα περισσότερο από την αναστολή στρατιωτικών δραστηριοτήτων και ασκήσεων στα διεθνή ύδατα και στον διεθνή εναέριο χώρο, όπως ήδη προβλέπεται βάσει του Μνημονίου Παπούλια-Γιλμάζ της 27ης Μαΐου 1988 για την περίοδο Ιουλίου-Αυγούστου κάθε έτους (αργότερα επιμηκύνθηκε από τις 15 Ιουνίου ως τις 15 Σεπτεμβρίου προς διευκόλυνση του τουρισμού).

Παραμένει, βέβαια, περίεργο ότι η κυβέρνηση αποφεύγει να διαφωτίσει την κοινή γνώμη για τη φύση και τη διαδικασία του “κόκκινου τηλεφώνου” των διπλωματικών συμβούλων Ελένη Σουρανή και Ιμπραχήμ Καλίν. Δεν σχολιάζει τις ανακοινώσεις του Ερντογάν σαν να του αναγνωρίζει, εμμέσως πλην σαφώς, δικαιώματα αφενός καθορισμού της διπλωματικής ατζέντας, αφετέρου επικοινωνιακής κυριαρχίας μέσα στην Ελλάδα. Σαν το ζήτημα να μην αξίζει κυβερνητικών διευκρινίσεων, σε αντίθεση μάλιστα με τις χιλιάδες “επικοινωνιακές εργατοώρες” που δαπανά το Μαξίμου για εσωτερικά θέματα ήσσονος ως μηδενικής σημασίας.

Ασφαλώς, ο ελληνοτουρκικός διάλογος είναι παραπάνω από επιβεβλημένος και μάλλον οι πρωτοβουλίες Μητσοτάκη-Σουρανή περιέχουν ορισμένα θετικά στοιχεία. Ωστόσο, όσα και όποια κι αν είναι τα θετικά θα εξουδετερώνονται από την ανενόχλητη προώθηση του τουρκικού σχεδιασμού σε όλα τα μέτωπα για όσο διάστημα η Αθήνα εμφανίζεται σχεδόν ενθουσιασμένη, επειδή αποφεύγει πρόσκαιρα τα χειρότερα.

Ελληνικά συμφέροντα

Σ’ αυτό το πλαίσιο συζητείται έντονα μεταξύ ξένων διπλωματών ότι η Άγκυρα διαπραγματεύεται με τον μεταβατικό πρωθυπουργό της Λιβύης Άμπντελ Χαμίντ Ντμπεϊμπά δύο σημαντικότατα θέματα άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος. Πρώτον, την υπογραφή και νέου (τρίτου!) τουρκολιβυκού μνημονίου που θα αφορά την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Δεύτερον, την ενδεχόμενη προκήρυξη διαγωνισμών αξιοποίησης συγκεκριμένων θαλάσσιων “οικοπέδων” εντός της παράνομης και ανύπαρκτης ΑΟΖ Τουρκίας-Λιβύης.

Πιθανώς τα δύο θέματα να συνδέονται και η προκήρυξη οικοπέδων να αφορά μόνον όσες θαλάσσιες περιοχές κρίνονται σημαντικές για την τουρκική κρατική πετρελαϊκή εταιρεία TPAO, αφού σοβαρές δυτικές εταιρίες δεν θα διακινδύνευαν να εμπλακούν σε παράνομες δραστηριότητες. Πάντως, σε κάθε περίπτωση θα πρόκειται για δυσμενέστατη εξέλιξη. Γιατί, μεταξύ άλλων, η Άγκυρα θα έχει βρει μέθοδο εφαρμογής του Μνημονίου του 2019 ακόμα και επί της μεταβατικής κυβέρνησης του Ντμπεϊμπά και πριν από τις λιβυκές προγραμματισμένες εκλογές της 24ης Δεκεμβρίου 2021, που ίσως αναβληθούν μερικούς μήνες.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Ταρκα Αλεξανδρου, πατήστε ΕΔΩ...

πηγη slpress.gr