Το εύστοχο σχόλιο της Εφ.Συν....
Το σώμα των δικαστών και εισαγγελέων ήταν μέχρι πριν από λίγο καιρό βουβό. Οι εκφραστές του τρίτου πυλώνα της πολιτειακής συγκρότησης συνδύαζαν τη δημόσια σιωπή τους με την... εικόνα της αποχής από τις πολιτικές αντιδικίες και τις κοινωνικές συγκρούσεις.
Γνωρίζουμε βέβαια ότι η εικόνα αυτή υπήρξε εξ αρχής πλαστή. Κατασκευασμένη. Πίσω από τη φαινομενική ουδετερότητα δεν έπαψε ποτέ ο κλάδος των λειτουργών της Δικαιοσύνης να αναμειγνύεται στα κοινά, άλλοτε εκβιαζόμενος και άλλοτε συνεργαζόμενος εκούσια με το ένα ή το άλλο πολιτικό ρεύμα, προσκολλημένος συνήθως στις πιο συντηρητικές ομάδες, αποτελώντας τμήμα του λεγόμενου «βαθέος κράτους».
Δεν είναι άγνωστο άλλωστε ότι από τους κόλπους της Δικαιοσύνης ξεπήδησαν στελέχη που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε δραματικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας, με πιο αποκρουστική πολιτικά την περίπτωση εκείνου του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που δέχτηκε να γίνει «πρωθυπουργός» στην πρώτη κυβέρνηση της χούντας τον Απρίλιο του 1967.
Σήμερα έχουμε ευτυχώς ξεπεράσει αυτό το στάδιο. Μεγάλο μέρος των λειτουργών της Δικαιοσύνης διεκδικούν μια πραγματική και όχι προσχηματική ανεξαρτησία και δεν διστάζουν να τοποθετηθούν δημόσια για τα ζητήματα που αφορούν τον κλάδο τους αλλά και τη χώρα. Μόνο που δεν λείπουν και εκείνοι που θα ήθελαν να επιστρέψουμε στην προηγούμενη κατάσταση.
Ο πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων τόλμησε πριν από λίγες μέρες από το βήμα επιστημονικού συνεδρίου να θίξει δύο μεγάλα θέματα ταμπού. Υποστήριξε ότι δεν λύνεται το πρόβλημα της εγκληματικότητας με τις κραυγές ορισμένων μέσων ενημέρωσης που ζητούν συνεχώς «αυστηροποίηση» ποινών. Και, κυρίως, θύμισε τι περνούσαν οι συμπατριώτες μας μετανάστες στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα, έτσι ώστε να κατανοήσουμε και τι συμβαίνει με τους σημερινούς μετανάστες στη χώρα μας.
Οι σφοδρές αντιδράσεις από την πλευρά της μειοψηφίας στην Ενωση δεν μπορούν να πείσουν, εφόσον ο πρόεδρος έχει στο πλευρό του αδιάσειστα ιστορικά τεκμήρια και τα επιχειρήματα όσων αντιδρούν εκθέτουν τους ίδιους ως αδιάβαστους και θύματα φυλετικής προκατάληψης.
Πάντως με αυτό τον αναπάντεχο τρόπο τέθηκε στο προσκήνιο ένα σοβαρότατο ζήτημα που όλοι προσπαθούσαν να κρύψουν. Η κοινωνία το χρωστά αυτό στους δικαστές και τους εισαγγελείς που τόλμησαν...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου