Η Γιαννακοπούλου...

 Ολο κέφι και ζωντάνια, αποφασιστικότητα και κυρίως αγωνιστικότητα εμφανίστηκε στον εκφυλισμένο πια, τουλάχιστον δεοντολογικά, τηλεοπτικό σταθμό Σκάι η βουλευτίνα του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Νάντια Γιαννακοπούλου, ανήμερα της απεργίας. Η «υπερασπίστρια» της απεργίας, κόντρα στο... αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, νομιμοποίησε με την παρουσία της τους απεργοσπάστες του σταθμού, δύο κομψούς κυρίους που έλεγαν με καμάρι και περηφάνια ότι «σήμερα είναι μέρα απεργίας, το δελτίο μας είναι απεργιακό»!

Και καλά να εμφανιστεί στην άθλια εκπομπή ο βουλευτής της Ν.Δ. Μπάμπης Παπαδημητρίου -υπέρμαχος του φιλελευθερισμού ο άνθρωπος, πώς μπορεί να χωνέψει ότι υπάρχουν εργαζόμενοι που ακόμη απεργούν; Παρωχημένος τρόπος διεκδίκησης των δικαιωμάτων η απεργία. Εκείνη η Γιαννακοπούλου τι ακριβώς είχε κατά νου με το να εμφανιστεί σε μια απεργοσπαστική εκπομπή; Τόνιζε με έμφαση δε ότι η αρχηγός του κόμματός της ήταν επικεφαλής στην πορεία διαμαρτυρίας, ώστε να μην ψηφιστεί το βρόμικο αυτό νομοσχέδιο. Η αρχηγός στην απεργία και η ίδια στην απεργοσπασία. Εντάξει.

Πρόκειται ασφαλώς για πολιτική σχιζοφρένεια, εάν υπάρχει βέβαια ένα σπυρί μυαλό· εκτός εάν βρήκε μία ακόμη ευκαιρία να τονίσει την εικόνα της, μόνη της, χωρίς αντίζηλους στο γυαλί των επενδύσεων προσωπικοτήτων. Μαύρο χάλι. Θα πει κανείς, αξίζει να ασχολείσαι με ανθρώπους, οι οποίοι ξεπουλάνε το καθετί προκειμένου να εμφανιστούν στη μαγική οθόνη, που προεξοφλεί εν πολλοίς την επανεκλογή τους λόγω της αναγνωρισιμότητάς τους; Πρόκειται για θλιβερούς ανθρώπους, άσε που γελάγανε και τα μουστάκια των παρουσιαστών, αφού κατάφεραν να έχουν στη μισερή εκπομπή τους πολιτικούς τάχα αντιπάλους. Η κυρία αυτή ουδόλως έλαβε υπόψη της τους ψηφοφόρους τους που βλέπουν τις οικονομίες τους να διαλύονται. Μήπως ενδιαφέρθηκε για τους χιλιάδες διαδηλωτές; Δεν φαίνεται να συνειδητοποίησε ότι βρέθηκε σε ένα κανάλι που εκβίασε τους νεαρούς ρεπόρτερ να βγουν στους δρόμους παρά τη θέλησή τους. Αγνωστο τι αέρας φυσάει στα ψηλά δώματα του σώματός της.

 Ας μη βιαστεί να πει κάποιος ότι ήταν μια μεμονωμένη περίπτωση -πολλοί λειτουργούν κατ' αυτόν τον τρόπο· η πολιτική διπολικότητα είναι εμφανής στους αντιπροσώπους του Κοινοβουλίου, η οποία αποδεικνύει βεβαίως την πολιτική τους ανωριμότητα, την έλλειψη εδραίων αξιών και αντιλήψεων, την άρνηση εκδήλωσης αλληλεγγύης προς μια κοινωνία πάσχουσα και ξαφνιασμένη από την επίθεση που δέχεται από το κράτος [της]. Πρώτη θέση στα τηλεοπτικά παράθυρα -και στα τσακίδια όλα τα άλλα. Ποιος δίνει σημασία σε αυτά τα «άλλα», που όμως καθορίζουν την πολιτική υγεία ενός εκάστου του ελληνικού Κοινοβουλίου;

Με τέτοιες μικρότητες δεν είναι δυνατόν να παραχθεί σοβαρή πολιτική στη χώρα και ας μην το ξεχνάνε αυτό, ειδικά σήμερα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, σήμερα που η κοινωνία αντιμετωπίζει ένα κράτος-ολετήρα του εργασιακού πλαισίου εντός του οποίου κάπως ανασαίνουν ακόμη οι εργαζόμενοι -κάπως. Μιλάνε βέβαια οι αρχηγοί των κομμάτων για παλλαϊκό ξεσηκωμό, ότι, αν οι εργαζόμενοι και οι νέοι καταλάβουν τις δυνάμεις τους, δεν θα αφήσουν το νομοσχέδιο να γίνει νόμος του κράτους. Παλλαϊκός ξεσηκωμός, ναι, αλλά πώς;

Γιώργος Σταματόπουλος

efsyn.gr